Centralną częścią nabożeństwa majowego jest Litania Loretańska, jeden ze wspaniałych hymnów na cześć Maryi, w którym wysławiane są Jej wielkie cnoty i przywileje, jakimi obdarzył Ją Bóg. Litania Loretańska powstała w XII wieku, prawdopodobnie we Francji, a
zatwierdził ją oficjalnie papież Sykstus V. Nazwę "Loretańska" otrzymała
od miejscowości Loreto we Włoszech, gdzie była szczególnie propagowana i
odmawiana. Tekst litanii miał przedłożyć w 1578 r., do zatwierdzenia
papieżowi Grzegorzowi XIII, archidiakon Guido Candiotti. 11 czerwca
1587 r. Sykstus V obdarzył "Litanię Loretańską" dwustu dniami odpustu.
Kolejne odpusty przypisali do niej Pius VII i Pius XI. W 1631 r. Święta
Kongregacja Obrzędów zakazała dokonywania w tekście samowolnych zmian;
te, które następowały, posiadały aprobatę Kościoła. Kiedyś w litanii
było więcej tytułów, m.in.: Mistrzyni pokory, Matko Miłosierdzia czy
Bramo odkupienia. Później pojawiały się inne wezwania: Królowo Różańca
Świętego (1675), Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta (1846), Matko
Dobrej Rady (1903), Królowo pokoju (1917), Królowo Wniebowzięta (1950).
W litanii wymieniane
są kolejne tytuły Maryi: jest ich w sumie w Polsce 50. Po
zatwierdzeniu liturgicznej uroczystości NMP Królowej Polski, obchodzonej
3 maja, do Litanii dołączono 12 października 1923 r. wezwanie "Królowo
Polskiej Korony", przekształcone po drugiej wojnie światowej na "Królowo
Polski".
