Strony
▼
wtorek, 27 lutego 2018
niedziela, 18 lutego 2018
sobota, 17 lutego 2018
czwartek, 15 lutego 2018
Bp Józef Sebastian Pelczar: List pasterski na Wielki Post
Najmilsi Synowie i ukochane Córki w Chrystusie!
Któż jest w znaczeniu duchownym tym gospodarzem, o którym mówi
dzisiejsza Ewangelia? Oto Bóg sam w Trójcy Świętej Jedyny. A co to za
winnica, którą Gospodarz Niebieski zaszczepił i do której powołuje
robotników? To Kościół św. katolicki. Bóg sam przyrzekł jeszcze w raju
założyć tę winnicę; powtórzył tę obietnicę przez Patriarchów i Proroków,
a spełnił ją przez Syna Swego Jednorodzonego, którego posłał na świat,
iżby każdy, który weń wierzy, w Nim ufa, z Nim się łączy przez miłość i
według Jego nauki żyje, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Jezus
Chrystus zrosił tę winnicę Krwią swoją, wyjednał dla niej nieustającą
pomoc Ducha Świętego, uposażył ją w swoją prawdę, swoją łaskę, swoją
władzę, swe widome kapłaństwo, tak iż śmiało odezwać się może: "Co jest
com więcej miał czynić winnicy mojej a nie uczyniłem jej?" (Iz. V, 4).
Do tej winnicy wezwał Pan najprzód lud izraelski; ale ten lud,
zaślepiony żądzami ziemskimi, krom niewielkiej liczby wybranych,
wzgardził Chrystusem jako Boskim Mistrzem, odrzucił Go jako Zbawcę
świata, zbuntował się przeciw Niemu jako Królowi dusz; toteż Apostołowie
Jego i następni misjonarze zwrócili się do pogan, i najprzód Greków i
Rzymian, a później inne narody wprowadzili za łaską Chrystusową do
winnicy duchownej, do Kościoła katolickiego. O któż wypowie, ile każdy z
tych narodów zawdzięcza Kościołowi świętemu! Wszakże w nim znalazł nie
tylko prawdę Bożą, drogę zbawienia i żywot nadprzyrodzony, ale także
oświatę, wolność, sprawiedliwość, braterstwo ludzi, ład społeczny,
cywilizację chrześcijańską i postęp w każdym kierunku.
wtorek, 13 lutego 2018
DIALOG O BOŻEJ OPATRZNOŚCI CZYLI KSIĘGA BOSKIEJ NAUKI

Jak dusza ta, pochwaliwszy Boga i złożywszy Mu dzięki, prosi Go, aby opowiedział jej o cnocie posłuszeństwa.
Wtedy dusza ta, rozmiłowana aż do upojenia w prawdziwym i świętym
ubóstwie, rozszerzyła się w najwyższej i wiecznej wielkości i
przekształciła się w przepaści nieskończonej i niewymownej Opatrzności.
Choć trwała w naczyniu swego ciała, zdawało się jej, że je opuściła,
zaćmiona i zachwycona w Bogu ogniem Jego miłości. Utkwiła oko swego
intelektu w boskim majestacie, mówiąc do najwyższego i wiecznego Ojca:
Ojcze wieczny! Ogniu i przepaści miłości! O wieczna piękności, o wieczna
mądrości, o wieczna dobroci, o wieczna łaskawości, o nadziejo, o
ucieczko grzeszników, o szczodrobliwości niewymowna, o wieczne i
nieskończone dobro, o oszalały z miłości! Więc potrzebujesz twego
stworzenia? Tak, zdaje mi się; bo postępujesz z nim tak, jakbyś bez
niego żyć nie mógł, choć Ty jesteś życiem, bo dajesz życie wszystkiemu i
nic bez Ciebie nie żyje (por. J 1,3-4). Czemuż więc tak za nim
szalejesz? Bo rozmiłowałeś się w tworze swoim, znajdujesz w nim
upodobanie i rozkosz, upojony pragnieniem jego zbawienia. Stworzenie twe
ucieka od Ciebie, a Ty je ścigasz. Oddala się, a Ty się zbliżasz; nie
mogłeś związać się z nim ściślej, niż przyoblekając się jego
człowieczeństwem.
niedziela, 11 lutego 2018
sobota, 10 lutego 2018
czwartek, 8 lutego 2018
wtorek, 6 lutego 2018
niedziela, 4 lutego 2018
INTENCJA BRACTWA RÓŻAŃCOWEGO ŚW. PIUSA V NA LUTY

W miesiącu lutym modlimy się o poznanie i posłuszeństwo woli Bożej oraz o zniszczenie herezji, restytucję kultu katolickiego i Wiary rzymskokatolickiej.
sobota, 3 lutego 2018
RYCERSTWO NIEPOKALANEJ - LIST NA LUTY

„My Kościoła nie zwyciężymy rozumowaniem, ale psuciem obyczajów” uchwalili na zjeździe masoni. I poczęli siać niemoralność przez teatry, kina, książki, czasopisma, obrazy, rzeźby itd., i przez coraz to bardziej – za przeproszeniem – świńskie mody. Ileż dusz przez to ginie!!!... Ale niech pomną na „ostatnią modę...” w trumnie, niech do Niepokalanej się uciekają, a otrzeźwieją. Obecny Ojciec święty Pius XI sam ułożył następującą modlitwę do Niepokalanej o skromność w ubiorze i odpustem 300 dni ją ubogacił: „Maryjo, Niepokalana Dziewico, okryj nas płaszczem swojej świętości, jak się Kościół święty wyraża, abyśmy się okryli świętą czystością obyczajów, opierając się zgorszeniu, pochodzącemu przede wszystkim z nagannej mody w ubiorach, z czytania złych książek i przewrotnych gazet. Wyjednaj nam, abyśmy dobrym przykładem przyświecali, zwłaszcza w naszym obcowaniu z bliźnimi, w naszym stroju i wyborze książek i pism do czytania, abyśmy pod tym względem nie dawali zgorszenia. Ofiarujemy Ci te nasze mocne postanowienia, abyś je Boskiemu swemu Synowi przedłożyła w tym celu, żeby Go przeprosić i wynagrodzić za owe zgorszenia, na jakie w obecnych czasach patrzymy, często nawet wśród katolików, a które są zniewagą Boskiego Majestatu. Amen”.
„Rycerz Niepokalanej” 2(1926) 84.