INTENCJE BRACTWA RÓŻAŃCOWEGO ŚW. PIUSA V NA LUTY

W miesiącu lutym modlimy się w intencjach:

1. O wykorzenienie herezji w Polsce i na świecie 
                                 oraz 
2. O ozdrowienie moralne narodu polskiego.

Zadaniem członków Bractwa w lutym jest codzienne odmawianie Litanii do Najświętszej Maryi Panny.

Prośba o modlitwę

        Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "Módlmy się za ks. Antoniego C., który obecnie jest chory i przechodzi hospitalizację".

Niedziela trzecia po Trzech Królach (1)

 

     KRÓTKIENAUKI HOMILETYCZNE na niedziele i uroczystości całego roku według Postylli Katolickiej Większej Ks. JAKUBA WUJKA SI opracował Bp WŁADYSŁAW KRYNICKI

Ponieważ Ewangelia święta często mówi o cudach, jakie Zbawiciel za życia ziemskiego czynił swą Boską mocą, należy wiedzieć, dlaczego je sprawował. Pierwszą przyczyną było, aby nimi potwierdził naukę swoją, iżby wszyscy wierzyli, że słowa Chrystusa Pana są prawdziwie Bożymi słowami. Cuda Jezusowe są jako pieczęcie na dokumencie królewskim, świadczące o prawdziwości dokumentu. Potrzeba ich było w początkach wiary chrześcijańskiej, dopóki jej Apostołowie po świecie nie rozszerzyli i dopóki się ona w sercach ludzkich nie przyjęła. Cuda Jezusowe i Apostołów były dla pierwiastkowych czasów chrześcijaństwa tym, czym jest polewanie dla młodego szczepu, dopóki się on w ziemię nie wkorzeni. Jak drzewko, gdy się już rozrosło, polewać przestają, tak Ewangelia święta, gdy się w serca ludzkie wkorzeniła, już więcej cudów na swe potwierdzenie nie potrzebuje. Druga przyczyna cudów Pańskich jest ta, abyśmy z nich poznali dobroć i wielmożność Zbawiciela, który nie zostawia bez wysłuchania i pociechy tych, co się doń uciekają sercem pokornym, żywą wiarą, mocną nadzieją i gorącą modlitwą.

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "o przezwyciężenie choroby nowotworowej Jolanty".

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w następującej intencji: " O zdrowie dla Magdy i jej dwóch synów".

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "o spokój duszy dla zmarłej wczoraj Józefy Leokadii"

Niedziela druga po Trzech Królach

 

     KRÓTKIE NAUKI HOMILETYCZNE NA NIEDZIELĘ I UROCZYSTOŚCI CAŁEGO ROKU WEDŁUG  POSTYLII KATOLICKIEJ WIĘKSZEJ KS. JAKUBA WUJKA SI OPRACOWAŁ BISKUP  WŁADYSŁAW KRYNICKI

Najgłówniejsza przyczyna, dla której Chrystus Pan gody w Kanie Galilejskiej obecnością swoją i cudem zaszczycił, według nauki Ojców świętych jest ta, aby okazał, iż małżeństwo święte jest i ustanowione od samego Pana Boga. Mógłby bowiem kto mniemać, iż narodziwszy się z Przeczystej Dziewicy i sam w dziewictwie żyjąc, Zbawiciel małżeństwo odrzuca i potępia, jak tego niektórzy heretycy uczyli. Lecz nie tak jest. Bo aczkolwiek u nas, chrześcijan katolików, stan panieński jest stanem najprzedniejszym i (jak mówi św. Ambroży) kwiatem Kościoła Bożego; aczkolwiek, wedle nauki św. Pawła, czystość wdowia pierwsze po dziewictwie miejsce zajmuje, przecież nie dlatego mamy lekceważyć małżeństwo. Dobre są wszystkie trzy stany, lecz jeden od drugiego lepszy. Dobre jest małżeństwo, lepsza wstrzemięźliwość wdowia, a najlepsza doskonałość panieńska. Małżeństwo już Pan Bóg w raju postanowił, gdy pierwszym naszym rodzicom błogosławił na wspólne pożycie. Chrystus Pan jeszcze bardziej je uzacnił, bo pomiędzy rzeczy najświętsze w Kościele, to jest pomiędzy Sakramenty je policzył i łaski obfite do niego przywiązał. I Apostoł Jego Paweł święty mówi o małżeństwie, że "Sakrament to wielki jest w Chrystusie i w Kościele" (list do Efezów V, 32). Dlaczego wielki? Bo małżeństwo chrześcijańskie ma być obrazem tej miłości i jedności, jaka zachodzi pomiędzy Chrystusem, Boskim Oblubieńcem i Kościołem, który się oblubienicą Jego nazywa. Stąd uczy jeszcze św. Paweł: "Mąż jest głową żony, jako Chrystus głową Kościoła. Ale jako Kościół poddany jest Chrystusowi, tak też żony swoim mężom. Mężowie, miłujcie żony wasze, jako i Chrystus umiłował Kościół i samego siebie wydał zań, aby go poświęcił" (tamże V, 23). – Lecz podnosząc tak wysoko stan małżeński, Paweł święty jeszcze wyżej stawia dziewictwo, pisze bowiem do Koryntian (list I r. VII): "A mówię nieżonatym i wdowcom: Dobrze im jest, jeśliby tak trwali, jako i ja... I białogłowa niemężata i panna myśli o tym, co Pańskiego jest, aby była święta ciałem i duchem. A która szła za mąż, myśli co światu należy, jakoby się podobała mężowi".

Gdy tu walczymy za naszą wiarę...

Św. Hilary: Jest wielu, którzy pod owczym przebraniem skrywają drapieżność wilka

 

      "Powinniśmy nie tyle zwracać uwagę na to co dany człowiek mówi, jak na to co czyni; ponieważ jest wielu, którzy pod owczym przebraniem skrywają drapieżność wilka. Tak jak ciernie nie rodzą winogron, ani osty nie rodzą fig, a złe drzewa nie wydają dobrego owocu, tak Pan Bóg naucza, że również źli ludzie nie pełnią dobrych uczynków. Dlatego wszyscy ludzie będą poznani przez swe uczynki"

Św. Hilary

Opatrzność a ufność Bogu

 

     "Nie możemy prawdziwie dobra miłować, jeżeli nie nienawidzimy złego; nie możemy nade wszystko miłować Dobra Najwyższego, jeżeli nade wszystko nie nienawidzimy grzechu. Bóg nie pałałby świętą gorliwością dla swojej chwały, czyli dla objawienia swojej dobroci, gdyby z podobną gorliwością nie nienawidził grzechu. Jest to rzeczą jasną."

o. Reginald Garrigou-Lagrange OP, Opatrzność a ufność Bogu, Gniezno 1934, s.138.

KS. JÓZEF STANISŁAW ADAMSKI SI: Kazanie na święto Przenajświętszej Rodziny

Jak się tworzy rodzina, jakie jej powinności

"Sakrament to wielki jest, a ja mówię: w Chrystusie i w Kościele". Efez. V, 32.

W organizmie ludzkim, jak w ogóle w łonie całej organicznej przyrody, dwie ujawniają się siły: jedna niszcząca pierwiastki życiowe, – druga zachowawcza, naprawiająca ciosy przez pierwszą zadane. Podobnie dzieje się w łonie społeczeństw, narodów. Na jakimkolwiek stopniu cywilizacji one stoją, napotykamy w nich straszliwą siłę zniszczenia, która nie oszczędza żadnej klasy ludzi, która niweczy najświętsze, najlepiej stanowione rzeczy. Potrzeba więc, by Bóg w łonie ludzkości przeciwstawił siłę odporną, zachowawczą, która by społeczeństwo ludzkie zachowywała z wszystkimi jego znamionami wielkości, trwałości i świętości. Tą siłą Bożą, naprawiającą ruiny w społeczeństwach, to rodzina, chrześcijańska rodzina. "Szkodę, mówi Skarga, którą śmierć w ludziach czyni, gdy je z ziemi jako jabłka z drzewa zbiera, małżeństwo nagradza". Małżeństwo, to sakrament społeczny, mający naprawiać ruiny, jakie śmierć nagromadza w społeczeństwie chrześcijańskim – i przygotować ród święty dzieci Bożych. Jak rodzina naturalna jest podwaliną cywilizowanych społeczeństw, tak rodzina chrześcijańska jest podstawą wielkiej społeczności chrześcijańskiej. Źródłem naturalnej rodziny jest małżeńskie zjednoczenie mężczyzny z niewiastą; by zaś to zjednoczenie stało się źródłem chrześcijańskiej rodziny, Bóg przeniósł je ze świata natury w świat łaski, podnosząc je do godności sakramentu.

Zalecenie odmawiania trzech "Zdrowaś Maryjo"

 

       ,,Zaleca się" bardzo odmawianie trzech "Zdrowaś Maryjo" rano i wieczorem na podziękowanie Bogu za dary mocy, mądrości i miłosierdzia udzielone Matce Najświętszej i z prośbą o łaskę ostatecznego wytrwania. Są również nawrócenia i cudowne uzdrowienia osiągnięte przez tę praktykę."

Kraków, 25 V 1920
O. Maksymilian Maria Kolbe OFM

Uroczystość Trzech Królów

      KRÓTKIE NAUKI HOMILETYCZNE na niedziele i uroczystości całego roku WEDŁUG Postylli Katolickiej Większej KS. JAKUBA WUJKA SI OPRACOWAŁ Bp WŁADYSŁAW KRYNICKI

Syn Boży przyszedł na ziemię zbawić nie tylko Żydów, ale i pogan. Dotąd oznajmił się tylko Żydom przez aniołów, a w obrzezaniu swoim okazał się być prawdziwym potomkiem Abrahama i Dawida. Ale Go jeszcze poganie nie znali, a poznać byli winni, aby spełniło się proroctwo Izajasza: I będą chodzić narody w światłości Twojej, a królowie w jasności wejścia Twojego (Iz. LX, 3). Dziś to właśnie poganie poznali Zbawiciela. Dzisiaj, na zawstydzenie żydowskiego narodu i na okazanie swego miłosierdzia, Bóg wszechmogący, przy pomocy osobliwej, a nigdy przedtem niewidzianej gwiazdy, daje poznać swego Syna trzem mędrcom, pierwocinom narodów pogańskich. A tak słusznie uroczystość dzisiejsza przez Kościół święty nazwana jest Zjawieniem Pańskim, albowiem dziś Zbawiciel nasz objawił się czyli dał się poznać w osobach owych mędrców wszystkim narodom ziemi. Aby ta uwaga pobudziła nas do większej wdzięczności ku Panu Jezusowi, rozważmy pokrótce Ewangelię dnia dzisiejszego.

Uroczystość Najświętszego Imienia Jezus

 

      Już papież Klemens XII (+ 1534) pozwolił na osobne oficjum i Mszę świętą o Imieniu Jezus. Papież Innocenty XIII rozciągnął to święto na cały Kościół (1721), a św. Pius X wyznaczył je na niedzielę pomiędzy Obrzezaniem a Objawieniem Pańskim lub - w przypadku braku niedzieli w tym czasie - na 2 stycznia. 

Najświętsze Imię Jezus

W Starym Testamencie określano Zbawiciela wieloma imionami. Prorok Izajasz wymienia ich cały szereg: Emmanuel (Iz 7, 14), Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju (Iz 9, 6). Prorocy: Daniel i Ezechiel nazywają Mesjasza "Synem człowieczym" (Dn 7, 13), a Zachariasz powie o Nim: "a imię Jego Odrośl" (Za 6, 12). 

W Nowym Testamencie św. Jan Apostoł nazwie Syna Bożego "Słowem" (J 1, 1). Sam Jezus Chrystus da sobie nazwy: Syn człowieczy (Mt 24, 27. 30. 37. 39. 44), Światłość świata (J 8, 12), Droga, Prawda i Życie, Dobry Pasterz (J 10, 11; 14, 6) itp. 

INTENCJE BRACTWA RÓŻAŃCOWEGO ŚW. PIUSA V NA STYCZEŃ

W miesiącu styczniu modlimy się w intencjach:

1. O święte powołania kapłańskie i zakonne oraz uświęcenie tych, które już są.

2. O błogosławieństwo Bożej Dzieciny dla wszystkich wiernych katolików w Polsce i na świecie.

3. O poddanie całej Ziemi Woli Bożej.

Zadaniem członków Bractwa w styczniu jest codzienne odmawianie Litanii do Najświętszego Imienia Jezus.

RYCERSTWO NIEPOKALANEJ - LIST NA STYCZEŃ

Styczeń: miesiąc poświęcony Imieniu Jezus

        Wśród ciemności zabobonu i pogaństwa jęczał świat pod ciężarem i przekleństwem grzechu. Złe wzięło górę nad dobrem, szatan rozpostarł swe panowanie, a ludzkość brnęła w kałuży występków i coraz głębiej zapadała w przepaść zepsucia i rozprzężenia. — Wybrany od Boga naród izraelski do zachowania wiary w prawdziwego żywego Boga, nie zawsze tej wiary dochowywał, po wielokroć razy sprzeniewierzał się, aż w końcu prawdziwy Bóg mało miał w tym narodzie prawdziwych wyznawców.

Potrzeba było naprawy moralności i obyczajów, potrzeba było gruntownej zmiany na lepsze, ale któż naprawi? Gdzież jest taki mąż, który duchem swym świat cały ogarnie?

 Prorocy widzieli już w duchu tego, który miał świat na nowo stworzyć, przemienić go duchowo, skruszyć jarzmo szatańskie, a ludzkość doprowadzić do pierwotnego stanu, do źródła wszelkiego dobra, do Boga. — Prorocy Go przepowiadali, oznaczyli nawet czas i miejsce, gdzie miał się narodzić, a lud wznosił ręce i oczy do nieba, wołając: Spuście niebiosa z rosą Sprawiedliwego!