W zamyśle o. Maksymiliana Marii Kolbego
członkowie Rycerstwa Niepokalanej mieli głosić Boga wszystkim ludziom,
modlić się o nawrócenie grzeszników, a zwłaszcza masonów, uświęcać
siebie i świat cały pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej.
Stowarzyszenie zostało założone w Rzymie – jako Militia Immaculatae – 16
października 1917 r. przez młodziutkiego Maksymiliana Marię Kolbego,
franciszkanina konwentualnego z Polski. Miał 23 lata, od pięciu lat
mieszkał w Międzynarodowym Kolegium Serafickim. Przez trzy lata
studiował filozofię na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, następnie
teologię na Papieskim Wydziale Teologicznym Świętego Bonawentury Ojców
Franciszkanów Konwentualnych. Oba kierunki uwieńczył doktoratami.
Myśl założenia Rycerstwa Niepokalanej powstała 20 stycznia 1917 r. podczas rozmyślania brata Maksymiliana w kaplicy kolegium franciszkańskiego w Rzymie. Było to dokładnie w 75. rocznicę objawienia się Niepokalanej francuskiemu Żydowi Alfonsowi Ratisbonne’owi, który wcześniej był zajadłym wrogiem Kościoła katolickiego.
W 1917 r. w Rzymie głośno było o przypadających dwóch rocznicach, szczególnie chętnie świętowanych i wykorzystywanych przez wrogów Kościoła katolickiego – dwóchsetlecia istnienia masonerii i czterechsetlecia reformacji.
Burmistrz Rzymu Ernest Nathan, który był wielkim mistrzem masońskim, zarządził w Wiecznym Mieście pochód masonerii. Niesiono w nim m.in. wizerunek Lucyfera depczącego św. Michała Archanioła, a naprzeciw okien Pałacu Apostolskiego w Watykanie wywieszono emblematy masońskie. Brat Maksymilian ze zgrozą patrzył na te bluźniercze pochody, podczas których wznoszono okrzyki: „Lucyfer będzie rządził w Watykanie, a papież będzie jego szwajcarem”. Zakonnik pisał: „W aż tak opłakanym stanie znajdowały się niektóre dusze oddalone od Boga. Dusze takie, nie czując się do otrząśnięcia się z podlącego je jarzma, omijają Kościół albo nawet powstają przeciwko niemu”.
Myśl założenia Rycerstwa Niepokalanej powstała 20 stycznia 1917 r. podczas rozmyślania brata Maksymiliana w kaplicy kolegium franciszkańskiego w Rzymie. Było to dokładnie w 75. rocznicę objawienia się Niepokalanej francuskiemu Żydowi Alfonsowi Ratisbonne’owi, który wcześniej był zajadłym wrogiem Kościoła katolickiego.
W 1917 r. w Rzymie głośno było o przypadających dwóch rocznicach, szczególnie chętnie świętowanych i wykorzystywanych przez wrogów Kościoła katolickiego – dwóchsetlecia istnienia masonerii i czterechsetlecia reformacji.
Burmistrz Rzymu Ernest Nathan, który był wielkim mistrzem masońskim, zarządził w Wiecznym Mieście pochód masonerii. Niesiono w nim m.in. wizerunek Lucyfera depczącego św. Michała Archanioła, a naprzeciw okien Pałacu Apostolskiego w Watykanie wywieszono emblematy masońskie. Brat Maksymilian ze zgrozą patrzył na te bluźniercze pochody, podczas których wznoszono okrzyki: „Lucyfer będzie rządził w Watykanie, a papież będzie jego szwajcarem”. Zakonnik pisał: „W aż tak opłakanym stanie znajdowały się niektóre dusze oddalone od Boga. Dusze takie, nie czując się do otrząśnięcia się z podlącego je jarzma, omijają Kościół albo nawet powstają przeciwko niemu”.
Brat Maksymilian postanowił
działać i 16 października 1917 r. założył Rycerstwo Niepokalanej razem z
sześcioma współbraćmi zakonnymi. Jednym z nich był jego serdeczny
przyjaciel brat Quirico Pignalberi, który jako ostatni z tego grona
zmarł 18 lipca 1982 r. w klasztorze w Anizo w wieku 91 lat. Zakonnik, który jeszcze w 1917 r.
przyjął święcenia kapłańskie, a potem przez pół wieku był mistrzem
nowicjatu, tak po latach pisał o o.Maksymilianie: „Takie było jego życie,
że nowi alumni przybywający do kolegium już na wstępie dowiadywali się,
że mamy wśród nas świętego; wskazywano na br. Maksymiliana. Ja sam w
pewnych okolicznościach myślałem: Pan Bóg wobec tego młodzieńca musi
mieć swoje wielkie plany”.
Papież Benedykt XV udzielił 28 marca
1919 r. swego błogosławieństwa dla Rycerstwa Niepokalanej, o czym
poinformował Maksymiliana Marię Kolbego wikariusz generalny zakonu o.
Domenico Tavani. Miesiąc później br. Maksymilian z rąk kard. Basilia
Pompilja, wikariusza papieskiego na diecezję rzymską przyjął święcenia
kapłańskie. Uroczystość odbyła się w kościele Sant’Andrea delle Fratte, w
którym Niepokalana objawiła się wspomnianemu Ratisbonne’owi.
Jeszcze w 1919 r. o. Maksymilian powrócił do Polski. W seminarium duchownym franciszkanów w Krakowie został profesorem historii Kościoła, a 20 grudnia 1919 r. książę biskup Adam Sapieha zezwolił na wydrukowanie pierwszego dyplomu Militia Immaculatae.
Wielkie dzieło szybko zaczęło się przyjmować nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie, a jego popularyzacji zaczął służyć wydawany od 1922 r. miesięcznik „Rycerz Niepokalanej”.