Strony

niedziela, 6 września 2015

RATUNEK LUDZKOŚCI W NIEPOKALANYM SERCU MARYI

(Istotna treść ofiarowania się Niepokalanemu Sercu Maryi)



Serce jest ogniskiem życia.



Potrójne życie tętni w sercu człowieka, życie fizyczne, duchowne i nadprzyrodzone. Serce jest ogniskiem pełni życia, którego koroną jest życie nadprzyrodzone, darowane nam przez łaskę. Tą drogą człowiek wprowadzony został we współży­cie z Bogiem, bo uczestniczy w życiu Boga – Mi­łości. Człowiek ma coś z Boga – Miłości. Ma coś jakby z Bożego Ducha. Symbolem tego Ducha Bo­żego w człowieku, tej miłości jest – serce. A miłość do Boga polega na zachowaniu woli Bożej.



"Jeśli przykazania moje zachowacie, będziecie trwać w miłości mojej, jak i ja zachowałem przykazania Ojca mego, i trwam w miłości Jego" (Jan 15, 10). A więc serce jest ogniskiem ducha – miłości, który szuka tylko woli Bożej i pełni ją wiernie.



Co objawił Dobry Bóg ludzkości w Niepokala­nym Sercu Maryi? Serce Maryi jest symbolem Jej Najświętszego Ducha Miłości, ogniskiem najdoskonalszego współżycia z Bogiem. Do Niej mógł Archanioł po­wiedzieć: "Łaski pełna, Pan z Tobą...".



A. Serce Niepokalane jest upomnieniem i przestrogą dla ludzkoś­ci przed katastrofą z powodu ohydnych brudów i nieładu, w życiu jednostek i wspólnoty. Serce Przeczyste wyrzucać będzie i niepokoić sumienie tych jednostek i małżeństw, które żyją dziko, nie­etycznie; wyrzucać będzie rozdarcie i niezgodę, rozkładające wygodnictwo i szukanie tylko przyjem­ności życia; piętnować będzie z bólem szaleństwo katolików, którzy gonią za wartościami zwodniczymi, a wyrzucili Boga z życia codziennego. Dzieci Boże – żyją zeświecczone, bezbożne... I tak zmar­nują życie, zatracą szczęście pędząc ku wiecznej zagładzie!



B. W Niepokalanym Sercu Maryi daje nam Bóg równo­cześnie przykład porywający, najcudniejszy wzór dla odkażenia i udosko­nalenia serca ludzkiego.



1. SERCE NIEPOKALANE – jest wzorem nie­zależności od stworzeń i całkowitego związania z Bogiem.



Odwrócenie ducha od Boga, a skierowanie do stworzeń to nieporządek, to spętanie wolności du­cha, to nonsens, grzech. A każdy grzech brudem zaśmieca duszę i rozkład sił wprowadza. Na bagnisku zdziczenia obyczajów pojawia się Cudna Lilia. Budzi w człowieku wstręt do siebie i żal z powodu zhańbionej godności Władcy Ducha, budzi tęsknotę ze Porzuconym Domem Rodzinnym, za Ojcem...



Tylko serce wolne od nieuporządkowanych przywiązań zdolne jest wstąpić na wyżyny życia Bożego. Któż wstąpi na górę Pańską? Niewinnych rąk i czystego serca. "Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądają". Przeczyste serce Maryi tam, na górne, czyste szlaki, serca wam porywa.



2. SERCE OFIARNE Matki – uczy poświęce­nia. Jest to głęboka, naturalna potrzeba każdego nieskażonego serca. Ofiarność jest warunkiem postępu w doskonałości. Ona jest drogą Wielkich. – A nam serca skarlały w egoizmie. Zatruła nas współczesna wygodnicza cywilizacja. Zastygła w nas wrażliwość na wartości, na sens życia. Obo­jętnym okiem patrzymy na zgubę własną i innych – byleby tylko mieć spokój, wygodę... A wielu bardzo ofiarnych apostołów zatraca wartość czynu z po­wodu czysto ludzkiego działania. Jesteśmy często bezsilni wobec zaślepienia czy wprost opętania biednego człowieka. Słowa są daremne. To znów prze­raża nas ogrom zła, gdy liczymy tylko na ludzkie siły. Więc Maryja przykładem i zachętą do poświęceń w duchu nadprzyrodzonym, tzn. z miłości ku Bogu, zwraca uwagę, że glebę ludzkich serc wyschłą i spękaną może tylko użyźnić na przyjęcie ziarna Bożego jakaś wielka ofiara nadprzyrodzona, poru­szająca Moce Boże.



"Módlcie się za grzeszników – prosiła Maryja we Fatimie – i czyńcie ofiary, aby przebłagać Boga za grzechy ludzi. Wielu z nich ginie, bo nie ma nikogo, kto chciałby za nich cierpieć".



Matka Najświętsza wzywa wszystkie serca ofiarne na ratunek Ojczyzny, świata! W świetle cichej ofiary Serca Maryi rozbudzą się serca ofiarne, poświecą się dla Boga i dusz na przepadłe, odkażą żarem poświęcenia tysiące serc i uratują ofiarą wynagrodzenia i ofiarą czynu polską rodzinę i polski Naród.



3. SERCE JEDNOCZĄCE! Brak głębokiego współżycia z Bogiem usuwa podstawy mocnego powiązania wspólnoty. Zespolenie przyrodzone tyl­ko (cielesne czy duchowe) wyczerpuje się szybko i wprowadza do współżycia niesmak i zgrzyty, rozdarcie. Stąd dzisiaj w małżeństwach, rodzinach i innych wspólnotach tyle jest rozdźwięków. Serce Matki Najświętszej zjednoczone najgłębiej z Sercem Bożym zespala wszystko, co niechętne, co rozdziela. Jeżeli gdzieś w małżeństwie lub w rodzinie choćby jedna osoba ofiaruje się Sercu Maryi i ducha tego ofiarowania w życie wprowadzi, wkrótce zajdą tam zmiany nadzwyczajne. A młodzi małżonkowie w sercu Maryi, Opiekunki ogniska rodzinnego, naj­pewniej zabezpieczą swą wiosenną miłość. W każ­dej parafii rozkwitnie życie katolickie pięknie uspo­łecznione, na wzór gmin pierwszych chrześcijan, gdy sercem parafii będzie Serce Jezusa i Serce Maryi. Bo Serce Niepokalane, Duch Boży w Nim żyjący, jednoczy skutecznie, mocno i trwale!



C. Ojcowska Opatrzność daje nam w Sercu Matki Miłosierdzia potężną pomoc w pracy. Maryja może nam dopomóc, bo ma wielki udział w dzie­le Chrystusowego odkupienia. Jest Wszechpośredniczką łask. Maryja jest Wszechmocą Błagalną – mówią teologowie – jak Bóg jest Wszechmocą Absolutną.



Maryja także chce nam dopomóc, bo ma wrażliwe Serce Matki. "Serce Jej – zauważa św. Ber­nard – tak czułe, że nie może nie widzieć naszej nędzy i nie ulitować się nad nią".



– Wszędzie brak serca! Człowiekowi najbar­dziej potrzeba trochę serca. Bóg daje nam Najcudniejsze Serce Matki: Niepokalane, oddane Bogu, Ofiarne, Jednoczące. To Serce uratuje ludzkość tam wszędzie, gdzie Duch Serca Bożego zapanuje w ży­ciu codziennym i słabe chore serca ludzkie pocznie przemieniać na Niepokalane, ofiarne, rodzinne, Boże.



Ks. Leon Cieślak




Fragment broszury: Ks. Cieślak Leon P. S. M., Ofiarowanie Polski Niepokalanemu Sercu Marii. Pamiątka dni ślubowań parafialnych, diecezjalnych, ogólnopolskich. Częstochowa 1946. WYDAWNICTWO KSIĘŻY PALLOTYNÓW, ss. 26-29. (BIBLIOTEKA SAMOWYCHOWANIA T. 1).

(Pisownię nieznacznie uwspółcześniono).



--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pozwolenie Władzy Duchownej:

NIHIL OBSTAT

Ks. W. Patykiewicz, cenzor.
Nr. 1736.

IMPRIMATUR

Częstochowa, dn. 15 czerwca 1946.

Stan. Czajka Eppus, Vic. Gen.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
  Za: www.ultramontes.pl