3. Szafarstwo łask
Czy prawdziwie Serce Maryi jest świętą skarbnicą wszystkich łask, które
nam Jezus Chrystus wysłużył? Czy też przypadkiem nie unosi nas pobożna
przesada, kiedy Maryję nazywamy Skarbniczką i Szafarką darów Bożych?
Jakie o tym jest zdanie Kościoła św. i jego Doktorów?
I. Kościół św. wyraża swe myśli i uczucia w swych nabożeństwach i modlitwach.
- W nabożeństwach publicznych Kościół św. do Maryi stosuje trzy następujące ustępy z Księgi Eklezjastyka. We mnie wszelka łaska drogi i prawdy. Wszelka łaska; więc, jeśli wszelka łaska znajduje się przy Maryi, choćbyśmy nie wiem, jak szukali gdzie indziej, nie znajdziemy jej. Drogi: Maryja rozdziela nam wszystkie łaski na drodze życia tego potrzebne dążącym nam ku niebieskiej ojczyźnie. Prawdy: przez Maryję otrzymujemy światło prawdy. We mnie wszystka nadzieja żywota i cnoty. Wszystka nadzieja: więc, jeśli wszystka nadzieja nasza w Maryi, w Jej opiece i przyczynie, na próżno szukać gdzie indziej. Życia: za przyczyną Maryi spodziewamy się tu na ziemi życia łaski, tam w niebie - życia chwały. Cnoty: z rąk Maryi bierzemy cnoty, a szczególniej teologiczne: wiarę, nadzieję i miłość, którymi się odznaczali Święci. Ja matka pięknej miłości i bogobojności i uznania i nadziei świętej. Gdyby Maryja przyczyną i modlitwami Swymi współdziałając z łaską Boską nie pomagała w wytworzeniu w duszy człowieka miłości, która nas pięknymi czyni w oczach Boskich, bojaźni, która jest początkiem mądrości, wiary, bez której niepodobna się podobać Bogu, świętej nadziei, która w Bogu uwidocznia nam dobrego Ojca; gdyby Maryja, mówię, nie pomagała do wytworzenia w nas tych cnót, których jest Matką i Skarbniczką, byłyby one dla nas na zawsze obcymi. Słusznie przeto św. Bernard, zastanawiając się nad tymi ustępami Pisma św., które Kościół św. do Maryi odnosi, orzekł, iż Bogarodzica jest Skarbniczką wszystkich łask Boskich i naszą Orędowniczką u Swego Boskiego Syna.
- Wejdźmy do któregokolwiek katolickiego kościoła; posłuchajmy śpiewów na cześć Maryi. Piękne są zaiste, wzruszające, ale nade wszystko pouczające i pocieszające. Uzdrowienie chorych - Ucieczko grzeszników - Pocieszycielko strapionych - Wspomożenie wiernych, módl się za nami. Biedacy wy, co niedomagacie na zdrowiu, próżno litościwym okiem za skuteczną pomocą oglądacie się na ludzi; są choroby i jest mnóstwo takich, na które nauka i sztuka ludzka żadnego nie ma lekarstwa - zwróćcie się do Maryi, Ona jest uzdrowieniem chorych. - Grzesznicy, dusze wasze spleśniały nieprawością; niebo zachmurzone jest gniewem przeciwko wam; czy macie gdzie przed grożącą wam burzą schronienie? Tak, nie rozpaczajcie, Serce Maryi jest dla was przystanią, Ona jest ucieczką grzeszników. - Zasmucone serca, utrapień potoki chcą was zalać, w smutkach waszych kto was pocieszy? Idźcie do źródła pociechy, prawdziwej, bo nie ziemskiej, tylko, idźcie do Serca Maryi, Ona jest Pocieszycielką strapionych. A i Ty, święty, Katolicki Kościele! czymże odpierałeś, odpierasz i odpierać będziesz te niezliczone pociski, którymi w Ciebie godzą ze wszech stron liczni Twoi wrogowie? Nieraz zdawało się, że co tylko już nie masz się rozpaść i zginąć; gdy tymczasem wszystko naokoło Ciebie się rozlatuje, ząb czasu największe ziemskie potęgi w kawałki druzgocze, Ty, niewzruszony stoisz, Serce Maryi czuwa nad Tobą, Ona jest Wspomożeniem wiernych.
II. Jeśli teraz zapytamy się Ojców i Doktorów Kościoła św., jeśli od
nich zażądamy odpowiedzi, jaką jest Maryja? to nam św. Jan Damasceński
odpowie, że jest łask Boskich oceanem - św. Efrem, że jest łask
wszystkich źródłem - św. Bernardyn, że jest wszystkich dobrodziejstw
Boskich szafarką i - bł. Albert W., że jest Podskarbinią Jezusa
Chrystusa - święty Piotr Damian, że jest miłosierdzia Pańskiego
skarbnicą - św. Bernard, że jest pełnością wszelkiego dobra i jedyną
podstawą nadziei naszej.
Św. Bonawentura mówi, że Maryję potrzeba nazywać Bramą niebios, gdyż bez Jej przyczyny nikt do nieba wejść nie może - św. Antonin głosi, że chcieć bez przyczyny Maryi łaski od Boga otrzymać, to próbować latać bez skrzydeł.
Posłuchajmy więc tych słów, które św. German do Maryi zwraca: Święta Dziewico! nikt bez Ciebie Boga nie zna. Nikt bez Ciebie zbawionym być nie może. Nikt bez Ciebie, Matko i Panno, niebezpieczeństw tego życia nie ujdzie. Nikt bez Ciebie, łaski pełna, od Boga żadnego nie otrzyma daru. Dlaczego? św. Bernard odpowiada: albowiem Pan Bóg w ręce Maryi złożył wszystką cenę odkupienia naszego.
O dobroci Serca Jezusowego! komuż lepiej można było powierzyć skarb łaski naszego zbawienia, jak nie miłosiernemu Sercu naszej Matki?
Przykłady
Maryja, mądrość Boską naśladując, ciągle około serc ludzkich przechodzi i woła: Jak kto pomocy potrzebuje, niech przyjdzie do mnie. Wszystkim, co pragną łask Boskich, rozdziela je; chce tylko, aby o nie prosić. Jeśli ogołoceni jesteśmy z łaski Boskiej, nasza w tym wina; jeśli się gubimy, oskarża nas o to niedbalstwo nasze. Jak sobie z modlitwą poczynamy? Kto się modli, zbawiony jest; kto się nie modli, stoi nad przepaścią potępienia. Z ufnością się modląc, możemy sobie wyprosić nawet doczesne niezwykłe dary. Kilka lat temu w kościele modlił się Misjonarz, ale tak, że go nikt nie widział. Wtem wchodzi ktoś do kościoła i głośno z westchnieniem mówi: Boże mój, ulituj się nade mną i nad moim dzieckiem. Obraca się i widzi niewiastę zbliżającą się do kropielnicy i wodą święconą polewającą głowę dziecka, które trzymała na rękach, powtarzając te same słowa: Boże mój, ulituj się nade mną i nad moim dzieckiem. Potem zwróciła się ku ołtarzowi Matki Boskiej i padła na kolana dziecko swe Królowej nieba ofiarując. O Panno Maryjo, płacząc zawołała, oto u stóp Twoich biedna matka bardzo strapiona... Oto moje dziecko, które bardzo kocham, umiera! Panno Maryjo! ja Ci je ofiaruję, wejrzyj na nie łaskawym okiem i racz pobłogosławić, aby ozdrowiało! Potem zaczęła je całować i łzami swymi oblewać. Po chwili znowu zaczęła się modlić: - O Panno Maryjo, z całą ufnością do stóp Twoich upadam; wiem, żeś jest bardzo litościwą, racz przeto pobłogosławić dziecku mojemu, błagam Cię o to. Oddaję dziecko moje pod Twoją opiekę. Przywróć mu zdrowie, zachowaj mu życie! - Zanosiła się od płaczu, mówić już głośno nie mogła, modliła się po cichu. Maryja tych próśb, błagań i westchnień wysłuchała, - dziecko ozdrowiało. Jeśli Królowa nieba tak prędko dziecku przywróciła zdrowie na prośby jego matki, o ileż prędzej przyczyną Swoją wyjedna u Boga życie łaski dla duszy Krwią Boskiego Jej Syna odkupionej? Powtarzajmy więc często: o Panno Maryjo! zbaw biedną duszę moją! O Najświętsze Serce Maryi, bądź moim zbawieniem!
Modlitwa
Najświętsza Panno! jesteś łask wszystkich Szafarką i dlatego jesteś nadzieją moją i wszystkich ludzi. Bacz okiem litościwym wejrzeć na duszę moją, lepiej ją znasz ode mnie; wiesz, że jest bardzo schorowana wskutek grzechów. Możesz obdarzyć ją zdrowiem, a łaską ubogacić. Cóż więcej powiem? ulituj się nade mną! Nędzny jestem; sam nie wiem, czego potrzebuję i o co mam najbardziej prosić. Wyproś dla mnie u Syna Twego te łaski, które mi są najpotrzebniejsze. Modlitwy Twoje zawsze są skuteczne, gdyż Matka prosi Syna. Ufny w skuteczność modlitw Twoich, Sercu Twojemu, Pani moja, powierzam sprawę zbawienia mojego. Amen.
Niepokalane Serce Maryi według św. Alfonsa czyli rozmyślania na
miesiąc Maryi. Nakładem Księży Misyonarzy w Krakowie na Kleparzu, 1914
r., s. 120-125.