Rycerstwo Niepokalanej (łac. Militia Immaculatae, skrót
M. I., Milicja Niepokalanej) – organizacja powstała w 1917 z inicjatywy Ojca Maksymiliana Kolbe.
M. I., Milicja Niepokalanej) – organizacja powstała w 1917 z inicjatywy Ojca Maksymiliana Kolbe.
Spotkanie
inauguracyjne odbyło się 16 października 1917 w obecności siedmiu
członków założycieli. 28 marca 1919 papież Benedykt XV udzielił członkom
Rycerstwa Niepokalanej ustnego błogosławieństwa, a niedługo potem
pisemne błogosławieństwo dał wikariusz generalny franciszkanów o.
Dominik Tavani. Oficjalnego zatwierdzenia przez Kościół dokonał 2
stycznia 1920 kardynał Bazyli Pompilj.
Od 1919 organizacja działa w Polsce, a 20 grudnia 1919 jej program
oficjalnie zatwierdził biskup Adam Sapieha.
Od stycznia 1922 ukazuje się Rycerz Niepokalanej będący oficjalnym organem prasowym organizacji.
Statut tej organizacji jako podstawowy cel działalności wskazywał staranie się o nawrócenie grzeszników, heretyków, schizmatyków itd., a najbardziej masonów, oraz uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej. Założyciel szczególną uwagę przykładał do modlitwy za członków lóż wolnomularskich, których działalność postrzegał jako olbrzymie zagrożenie.
Od stycznia 1922 ukazuje się Rycerz Niepokalanej będący oficjalnym organem prasowym organizacji.
Statut tej organizacji jako podstawowy cel działalności wskazywał staranie się o nawrócenie grzeszników, heretyków, schizmatyków itd., a najbardziej masonów, oraz uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej. Założyciel szczególną uwagę przykładał do modlitwy za członków lóż wolnomularskich, których działalność postrzegał jako olbrzymie zagrożenie.