Akt poświęcenia narodu polskiego Sercu Jezusa
Jasna Góra, 27 VII 1920 r.
Jasna Góra, 27 VII 1920 r.
Najświętsze Serce Jezusa, oto my, biskupi polscy, zebrani u stóp Majestatu Twego, w
Najświętszym Sakramencie ukrytego, poświęcamy siebie, duchowieństwo i wszystkich
wiernych diecezji naszych, cały kraj i Ojczyznę naszą Twojemu Boskiemu Sercu.
W chwili, gdy nad Ojczyzną i Kościołem naszym gromadzą się chmury ciemne, wołamy
jak niegdyś uczniowie Twoi zaskoczeni burzą na morzu: Panie, ratuj nas, bo giniemy. I jak
niegdyś wyciągnąwszy prawicę jednym słowem uspokoiłeś burzę, tak oddal, Panie, teraz od
nas grożące nam niebezpieczeństwo.
Wyznajemy wprawdzie w pokorze, że niewdzięcznością naszą i grzechami zasłużyliśmy na
Twoją karę - ale przez zasługi naszych świętych Patronów, przez krew męczeńską przelaną
dla wiary przez braci naszych, za przyczyną Królowej Korony Polskiej, Twojej Rodzicielki,
a naszej ukochanej Matki Częstochowskiej, błagamy Cię, racz nam darować nasze winy i
przemień serca nasze na wzór Twojego Boskiego Serca; przemień nas potęgą łaski Twojej
wszechmocnej, z obojętnych i letnich uczyń nas gorliwymi i gorącymi, z małodusznych
mężnymi, i spraw, abyśmy już wszyscy odtąd trwali w wiernej służbie Twojej i nigdy Cię
nie opuścili.
A my, biskupi polscy, idąc śladem poprzedników naszych, którzy pierwsi uprosili
zaprowadzenie Mszy św. do Twojego Serca, przyrzekamy Tobie, Najświętsze Serce Jezusa,
w tej uroczystej chwili, że będziemy szerzyli wśród wiernych, a zwłaszcza w seminariach
duchownych nabożeństwo do Boskiego Serca Twego i zachęcali rodziny, aby się
poświęcały Twojemu Sercu. Najświętsze Serce Jezusa, przyjmij nas, choć niegodnych, i
pobłogosław nam, naszym diecezjom i całej naszej Ojczyźnie.
Amen.
***
Akt poświęcenia narodu polskiego Sercu Jezusa
Mały Rynek w Krakowie, 3.VI.1921 r.
Nieśmiertelny Królu wieków, rzeczywisty i żywy, pod postacią chleba utajony, Panie nasz
Jezu Chryste!
Oto staje u stóp Twoich w osobie swych pasterzy i w osobie pobożnych tych tłumów
wierny naród polski, aby w starej królów naszych stolicy obwołać Cię uroczyście
najwyższym swym Panem. Przyjąłeś z rąk naszych na widomy znak poddaństwa
dźwigniętą z ofiar całej Polski świątynię: prosimy Cię, byś ten kościół w sercu Ojczyzny
Sercu Twemu wzniesiony przyjął za tron królewski Twego wśród nas panowania.
Wyznajemy bowiem przed niebem i ziemią, że Twego panowania nam potrzeba:
wyznajemy publicznie, że Ty jeden, Królu królów, masz do nas święte i nigdy niewygasłe
prawa; wyznajemy za wszystkich, co znać Cię i służyć Ci nie chcą, że tylko pod Twym
berłem ratunek dla wskrzeszonej Twą mocą a tak ciężko skołatanej Ojczyzny. Więc Panie
nasz wszechmocny, racz nie patrzeć na niegodność naszą i nędzę, ale w imię dobroci Serca
Twego zstąp do nas miłościwie, pełen łaski i prawdy, by zawładnąć tym ludem, co oddaje
Ci się dziś i poświęca. Święć się wśród nas Imię Twoje! Przyjdź do nas słodkie i
błogosławione królestwo Twoje!
Niech ci, co rządzą, w Imię Twoje władzę sprawują; ustawy nasze niech będą świętego
prawa Twego odbiciem; wojsko nasze niech pod Twym znakiem strzeże granic Ojczyzny;
wiedza niech od Twej prawdy światła zapożycza i Ciebie publicznie niech wyznaje; życie
nasze całe, i społeczne, i rodzinne, niech Twym duchem się napoi i na zasadach Twoich się
oprze! Usuń spomiędzy nas to wszystko, co prawdzie i łasce Twojej się sprzeciwia, otwórz
oczy zaślepionym, ulecz chore serca, obmyj to, co oczyszczenia potrzebuje, weź nas w
opiekę przed wrogiem postronnym i przed naszą własną słabością, podbij nas pod świętą
władzę Twej miłości, bo Twoi jesteśmy i do Ciebie należeć chcemy.
Jak niegdyś Polska nasza, jedna z pierwszych, przed słodkim Sercem Twoim upadła w
pokłonie, tak dziś oddajemy Ci cały nasz naród w zupełne i niepodzielne władanie,
oddajemy Ci i poświęcamy jego miasta i wioski, jego prawa i zwyczaje, jego prace i trudy,
jego potrzeby i jego nadzieje. Ufamy Ci i w imię tej ufności podnosimy głos uwielbienia,
który niech płynie przez wszystkie ziemie polskie i znajdzie oddźwięk we wszystkich
polskich sercach: Chwała niech Ci będzie, Królu wieków i najwyższy Panie naszej
Ojczyzny, Tobie moc i panowanie, nam zaś w Twej służbie na doczesne nasze dzieje
ratunek, a na wieczność dziedzictwo niebieskiej Twej ojczyzny.
Amen.
***
Akt poświęcenia narodu polskiego Sercu Jezusa
28 X 1951 r.
Akt dokonany w ostatnią niedzielę października w Święto Chrystusa Króla we wszystkich świątyniach
kraju.
Panie Jezu, my Naród Polski, przed Tobą na kolana upadamy. Wobec nieba i ziemi
wyznajemy: Tyś jest Bogiem naszym, Tyś zbawicielem naszym, Tyś Królem naszym!
Dziękujemy Ci za wszystkie dobrodziejstwa, jakie wyświadczyłeś Narodowi naszemu, a
szczególniej za powołanie nas do świętej wiary katolickiej i za opiekę nad nami w
najcięższych nawet chwilach dziejowych!
W dniu uroczystym dzisiejszym, wobec Maryi, świętej Rodzicielki Twojej a naszej
serdecznej Matki i Królowej, wobec świętych Patronów naszych, całkowicie się oddajemy i
poświęcamy Boskiemu Sercu Twojemu, aby na zawsze być ludem Twoim!
Zarazem uroczyście przyrzekamy trwać wiernie w świętej wierze katolickiej, bronić Twego
świętego Kościoła, życie nasze osobiste, rodzinne i narodowe kształtować według Twojej
Ewangelii!
O Najświętsze Serce Jezusa, pokornie Cię prosimy i błagamy, przyjmij nasze poświęcenie
się Tobie, otocz nas swoją miłością i opieką, i tak nas prowadź przez dzieje, aby z ziemi
polskiej po wszystkie czasy rozbrzmiewała cześć i chwała Twoja.
Amen.