Ostatni tydzień Adwentu to czas, kiedy w liturgii Kościół przygotowuje
się do przyjęcia Zbawcy świata. Przez liturgię prowadzą nas tzw. Wielkie
antyfony („O” antyfony). Tradycja przypisuje je św. Grzegorzowi Wielkiemu, a
obecny ich układ powstał dzięki Amalariuszowi z Metzu (IX w.).
Są to antyfony do Magnificat
w nieszporach.
Antyfony, których treść jest zaczerpnięta z ksiąg Starego
Testamentu, zaczynają się od słów: O Sapientia (Mądrości); O Adonai
(Panie); O radix (Korzeniu); O clavis (Kluczu Dawida); O oriens (Wschodzie); O
rex (Królu); O Emmanuel. Pierwsze litery tych antyfon, poczynając od ostatniej
do pierwszej, tworzą zawołanie: ero cras - "jutro przybędę".
17 grudnia - I
antyfona O Sapientia - POSŁUCHAJ - plik MP3
|
O Sapiéntia, quæ ex ore Altíssimi prodísti, attíngens a
fine usque ad finem, fórtiter suavitérque dispónens ómnia: veni ad docéndum nos
viam prudéntiæ.
|
O Mądrości, która wyszłaś z ust Najwyższego, Ty obejmujesz
wszechświat od końca do końca i wszystkim rządzisz z mocą i słodyczą, przyjdź i
naucz nas dróg roztropności.
|
18 grudnia - II antyfona O Adonai
|
O Adonái et Dux domus Israel, qui Móysi in igne flammæ
rubi apparuísti, et ei in Sina legem dedísti: veni ad rediméndum nos in brácchio
exténto.
|
O Adonai, Wodzu Izraela, Tyś w krzaku gorejącym objawił
się Mojżeszowi i na Syjonie dałeś mu Prawo, przyjdź nas wyzwolić swym potężnym
ramieniem.
|
19 grudnia - III antyfona O Radix
|
O Radix Iesse, qui stas in signum populórum, super quem
continébunt reges os suum, quem gentes deprecabúntur: veni ad liberándum nos,
iam noli tardáre.
|
O Korzeniu Jessego, który się wznosisz jako znak dla
narodów, przed Tobą zamilkną królowie, a ludy będą się modlić do Ciebie, przyjdź
nas wyzwolić, już dłużej nie zwlekaj.
|
20 grudnia - IV
antyfona O Clavis
|
O Clavis David, et sceptrum domus Israel; qui áperis, et
nemo claudit; claudis, et nemo áperit: veni et educ vinctum de domo cárcerís,
sedéntem in ténebris et umbra mortis.
|
O Kluczu Dawida i Berło domu Izraela, Ty który otwierasz, a
nikt zamknąć nie zdoła, zamykasz, a nikt nie otworzy, przyjdź i wyprowadź z
więzienia człowieka pogrążonego w cieniu
śmierci.
|
21 grudnia - V antyfona O Oriens
|
O Oriens, splendor lucis ætérnæ et sol iustítiæ: veni, et
illúmina sedéntes in ténebris et umbra mortis.
|
O Wschodzie, Blasku światłości wieczystej i Słońce
sprawiedliwości, przyjdź i oświeć żyjących w mroku i cieniu
śmierci.
|
22 grudnia - VI antyfona O Rex
|
O Rex géntium et desiderátus eárum, lapísque anguláris,
qui facis útraque unum: veni et salva hóminem, quem de limo
formásti.
|
O Królu narodów przez nie upragniony, kamieniu węgielny
Kościoła, przyjdź, zbaw człowieka, którego utworzyłeś z prochu
ziemi.
|
23 grudnia - VII antyfona O Emmanuel
|
O Emmánuel, rex et légifer noster, exspectátio géntium et
salvátor eárum: veni ad salvándum nos, Dómine Deus noster.
|
O Emmanuelu, nasz Królu i Prawodawco, oczekiwany
zbawicielu narodów, przyjdź, aby nas wybawić nasz Panie i
Boże.
|
Zobacz: słowa i melodie wszystkich antyfon w zapisie neumatycznym - plik PDF
Dzisiaj Antyfony "O" znane są m.in. z pieśni tradycyjnej "Mądrości, która z Bożych ust
wypływasz".
O Sapientia!
Mądrości! która z ust Bożych wypływasz,
Wszystko urządzasz, zewsząd cel dobywasz:
Przybądź i naucz nas dróg roztropności,
Wieczna mądrości.
O Adonai!
O Adonai! Wodzu Izraela,
Coś go wybawił z rąk nieprzyjaciela:
Przybądź upadłym pod ciężkiem brzemieniem,
Z silnem ramieniem.
O Radix!
Korzeniu Jesse! tyś chorągwią ludów,
Zamilkną króle na widok twych cudów:
Przybądź i pospiesz, użal się złej doli,
Wybaw z niewoli.
O Clavis!
Kluczu Dawidów! Izraela Boże!
Co ty otworzysz, nikt zamknąć nie może:
Przybądź a wywiedź mocą twej prawicy,
Więźniów z ciemnicy.
O Oriens!
O wschodzie ranny! światło wiekuiste,
Sprawiedliwości słońce promieniste:
Przybądź i oświeć w ciemnościach siedzące,
Nędznych tysiące.
O Rex!
Królu narodów! tyś ich upragnieniem,
Tyś jest węgielnym jedności kamieniem:
Przybądź, niech człowiek przez ciebie stworzony
Będzie zbawiony.
O Emmanuel!
Emmanuelu! Królu! Prawodawco!
Oczekiwanie narodów i zbawco:
Przybądź i nasze wysłuchaj wołanie,
Boże! nasz Panie.
W czterotysiącznej utęschnienia nocy,
Patryarchowie, Króle i Prorocy,
I naród wszystek takie głosy wznosił,
O zbawcę prosił.
Też głosy wznosim dziś w kościele nowym,
W czteroniedzielnym czasie Adwentowym:
Pamiętni skutków upadku ciężkiego
Adamowego.
Ty coś z szatańskiej wykupił nas ręki,
O Chryste! przyjmij cześć naszą i dzięki:
Daj twój obchodzić w czystości sumienia
Dzień narodzenia.
Źródło: https://pl.wikisource.org/wiki/%C5%9Apiewnik_ko%C5%9Bcielny/M%C4%85dro%C5%9Bci!_kt%C3%B3ra_z_ust_Bo%C5%BCych_wyp%C5%82ywasz