Stanę pod krzyżem
Stanę pod krzyżem, gdy mnie ludzie chwalić będą,
aby na widok upokorzenia Twego próżność moja była upokorzoną! Stanę pod
krzyżem, gdy mnie ludzie obmawiać będą, a milczenie Twoje zamknie usta moje!
Stanę pod krzyżem, gdy mnie ludzie prześladować będą, a bicze, które posiekały
Ciało Twoje, ubiczują moją miłość własną! Stanę pod krzyżem, gdy niedostatek
dokuczał mi będzie, a nagość Twoja nauczy mnie miłować ubóstwo moje! Stanę pod
krzyżem, gdy złe myśli w głowie roić się będą, a ciernie Twoje rozprószą złe
myśli moje! Stanę pod krzyżem, gdy mnie ludzie krzywdzić będą, a słowa Twoje
„Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!" nauczą mnie nieprzyjaciołom
przebaczać! Stanę pod krzyżem, gdy ani serca, ani domu otworem dla siebie nie znajdę,
a z Tobą na krzyżu złożę głowę moją! Stanę pod krzyżem w opuszczeniu mojem, a
słowa Twoje „Niewiasto! oto syn Twój" pokrzepią mię w mojem sieroctwie!
Stanę pod krzyżem, gdy konać będę, a z Tobą zawołam: „Ojcze! w ręce Twoje
oddaję ducha mego!". O Panie! gdzie pójdę po naukę, po poradę, po pociechę,
jeśli nie do Ciebie? A gdzież Cię znaleźć mogę, jeśli nie na krzyżu, do którego
przybiła Cię złość moja? Nie odstąpię od niego, bo tam pod krzyżem, miłością z
Tobą połączony, od śmierci wiecznej mogę być ochroniony.
Nie odstąpię od krzyża, bo krzyż moja nadzieja, krzyż moja pociecha, krzyż moja obrona, krzyż moje wspomożenie, krzyż moja ucieczka, krzyż moje odpocznienie, krzyż moje światło, krzyż moja chwała, krzyż mój przewodnik do nieba!
Z modlitewnika Najświętsza Rodzina (1903 r.)