PROŚBA O MODLITWĘ

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: "o pomoc Najświętszej Marii Panny dla Klaudii w zwalczeniu uzależnienia".

Święto św. Michała Archanioła (29 września)

PROŚBA O MODLITWĘ

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: "za Lidię z prośbą o ulgę w chorobie i całkowite wyleczenie".

PROŚBA O MODLITWĘ

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: "za Teresę i Jana w 55 rocznicę ślubu"

Błogosławiony Władysław z Gielniowa: Jezusa Judasz przedał za pieniądze nędzne

 
Jezusa Judasz przedał za pieniądze nędzne
(Żołtarz Jezusów)


Jezusa Judasz przedał za pieniądze nędzne,
Bog Ociec Syna wydal na zbawienie duszne.
Jezus kiedy wieczerzał, swe ciało rozdawał,
Apostoły swe smętne swoją krwią napawał.

Jezus w ogrodek wstąpił <z> swymi miłosniki,
Trzykroć się Oćcu modlił za wszytki grzeszniki;
Krwawy pot s niego płynął dla boju silnego.
Duszo miła, oględaj miłosnika twego!

Jezusa miłosnego gdy Żydowie jęli,
Baranka niewinnego rwali i targali;
Opak ręce związali Panu niebieskiemu,
Pędem rychłym bieżeli do miasta świętego.

Jezus jest policzek wziął u Annasza wielki,
Do Kajifasza posłan, a tamto jest uplwan;
Oczy mu zawiązali Żydowie okrutni,
Poszyjki mu dawali, w lice jego bili.

Jezus staroście wydan, łajncuchem swiązany;
Piłat Żydow jest pytał, ktore jego winy.
Widząc jego przez winy, do Heroda posłał;
Żydowie go soczyli, ale Jezus milczał.

PROŚBA O MODLITWĘ

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: " O dobry przebieg całego okresu ciąży dla Anny".

o. Czesław Kaniak OP: Podręcznik III Zakonu

Reguła Braci i Sióstr
Trzeciego Zakonu Świeckiego św. Dominika

(w brzmieniu z roku 1923)

Rozdział I:
O istocie i celu Trzeciego Zakonu

1. Trzeci Zakon świecki Braci Kaznodzieji, czyli Zakon od pokuty św. Dominika, zwany także Milicją Jezusa Chrystusa, jest to zgromadzenie wiernych żyjących wśród świata, którzy stawszy się uczestnikami zakonnego i apostolskiego życia Zakonu Braci Kaznodzieji, według właściwej sobie Reguły przez Stolicę Apostolską potwierdzonej, dążą do chrześcijańskiej doskonałości pod kierownictwem tegoż Zakonu.

2. Celem Trzeciego Zakonu jest uświęcenie własne, czyli dążenie do doskonalszego życia chrześcijańskiego, staranie się zarazem o zbawienie dusz w sposób odpowiedni stanowi ludzi żyjących wśród świata.

3. Środki zaś do osiągnięcia tego celu, oprócz przykazań wspólnych (wszystkim wiernym) i obowiązków stanu, są następujące: zachowanie niniejszej reguły, ciągła modlitwa i o ile to może być liturgiczna, przystępowanie do pokuty św., dzieła apostolstwa wiary i Kościoła oraz miłosierdzia, według możności własnego stanu.

4. Zrzeszenia, na jakie dzieli się Trzeci Zakon, nazywają się bractwami albo stowarzyszeniami (sodalicjami). Może jednak ktoś być przyjętym do Trzeciego Zakonu, dla szczególnej przyczyny, mimo iż do jakiegoś związku nie należy.

5. Stowarzyszenia tercjarskie nie mogą być ważnie zakładane bez zezwolenia Ordynarjusza i - o ile to być może - mają być oddzielne dla mężczyzn i dla niewiast.

6. Cokolwiek (w regule) jest wyrażonem w rodzaju męskim, odnosi się również tym samym prawem i do niewiast, chyba że z samych już słów lub z natury rzeczy co innego wypływa.

7. Niech będą również, o ile to być może, i stowarzyszenia kapłanów świeckich, którzyby pod kierownictwem jakiegoś z Ojców zakonnych dążyli do doskonalszego życia apostolskiego.

INSTYTUT RZYMSKOKATOLICKI JE x. Bp Donalda Sanborna - Cele Instytutu

 
Cele. 

Celami Instytutu są: 

(1) zbawianie dusz poprzez szerzenie wiary katolickiej, udzielanie sakramentów oraz składanie najśw. ofiary Mszy; 

(2) zachowanie, promowanie i rozszerzanie przedsoborowej wiary katolickiej, jak również wykorzenienie herezji modernizmu

PROŚBA O MODLITWĘ

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: "o powrót Anny do pełnego zdrowia"

Oryginalna i cała modlitwa papieża Leona XIII do św. Michała Archanioła

         Modlitwa papieża Leona XIII do św. Michała Archanioła jest prorocza. Ułożona ponad 100 lat temu, a później stłumiona, oryginalna modlitwa jest bardzo ciekawa i kontrowersyjna, odnosi się do obecnej sytuacji, w jakiej znajduje się prawdziwy Kościół Katolicki. 25 września 1888 roku, po porannej Mszy, papież Leon XIII dostał takiego szoku, że upadł. Towarzyszące mu osoby myślały, że zmarł. Po odzyskaniu przytomności papież opisał przerażającą rozmowę jaką usłyszał wychodzącą od strony tabernakulum. W rozmowie uczestniczyły dwa głosy, które papież wyraźnie rozpoznał jako Jezusa Chrystusa i szatana. Szatan przechwalał się, że może zniszczyć Kościół, jeśli dostanie 75 lat na realizację swojego planu [1888+75=1963 początek II SW], albo jak mówią inni, 100 lat. Szatan poprosił także o możliwość “większego wpływu na tych, którzy oddadzą się mojej służbie”. Na prośby szatana Pan udzielił takiej odpowiedzi: “dostaniesz i czas i władzę”.

Głęboko wstrząśnięty tym co usłyszał, papież Leon XIII ułożył następującą Modlitwę do św. Michała (która jest także proroctwem) i nakazał odmawianie jej po wszystkich cichych Mszach jako ochronę dla Kościoła przed piekielnymi atakami.

Modlitwa pochodzi ze “Zbioru” [The Roccolta], 1930, Benziger Bros., s. 314-315. “Zbiór” jest kolekcją oficjalnych i błagalnych modlitw posiadających imprimatur Kościoła.

Suche Dni wrześniowe: dzisiaj, w piątek i sobotę post ścisły

         U progu każdej nowej pory roku Kościół poświęca trzy dni tygodnia – środę, piątek i sobotę – na post i modlitwę, aby uprosić błogosławieństwo Boże dla pracy ludzkiej a także dla duchownych, którzy otrzymują w sobotę święcenia.

Suche Dni są kwartalnymi dniami skupienia. Każde z Suchych Dni w ciągu roku mają swoją szczególną intencję.

Suche Dni jesienne obchodzi się w środę, piątek i sobotę po święcie Podwyższenia Krzyża Świętego (14 IX). Są one dniami dziękczynienia za zbiory oraz dniami pokuty za grzechy minionego kwartału. Post jest wynagrodzeniem za nieumiarkowane używanie darów Bożych. W Ewangelii sam Chrystus Pan zapewnia o skuteczności postu i modlitwy w poskramianiu wpływów szatana.

Celem Suchych Dni jest nawrócenie się do Boga przez skruchę serca i uczynki pokutne. Szczere nawrócenie przynosi wzrost łaski Bożej i radość. Pora zbiorów przypomina, że my również mamy przynosić owoce świętości.

W Suche Dni obowiązuje post ścisły, to znaczy powstrzymujemy się od pokarmów mięsnych, spożywamy tylko jeden posiłek do syta oraz dwa skromniejsze.

GŁOS TRADYCJI: ks. Rafał Trytek - kazanie na Uroczystość Siedmiu Boleści Najświętszej Maryi Panny AD 2017 (Wrocław)

POLECAMY: Święty mimo woli - Święty Józef z Kupertynu

Dni skupienia w Serpelicach

     Od 14 do 16 września w Serpelicach nad Bugiem członkowie Bractwa Najświętszych Serc Jezusa i Maryi oraz zaproszeni goście pod duchowym przewodnictwem wielebnego Księdza Rafała Trytka uczestniczyli w modlitewnych dniach skupienia. 

 Veritas liberabit vos!

Historia liturgii dominikańskiej 1215–1945 o. William Bonniwell OP. Rozdział XIV. Źródła rytu dominikańskiego

 

       Takie było oficjum kościelne w kształcie opublikowanym przez generała Humberta z Romans. Powstaje od razu pytanie: „Skąd zakon zaczerpnął swój ryt?” Jak zwykle, jest wiele sprzecznych odpowiedzi, i zdumiewająca jest niezwykła naiwność wielu autorów zakładających, że to trudne zagadnienie nie wymaga cierpliwych badań historycznych, lecz może zostać rozwikłane dzięki abstrakcyjnemu rozumowaniu. Zakon dominikański został założony we Francji; dlatego przyjął liturgię „francuską”! Zakon był ściśle związany z kartuzami; dlatego przyjął ryt kartuski! Najsławniejszy klasztor dominikanów był w Paryżu; dlatego wybrano ryt paryski! I tak trwa litania spekulacji.

Zanim wymienimy te opinie, przyda się objaśnienie terminów. Gdy autorzy ci mówią o rycie „galikańskim” lub o rycie „rzymskim”, nie mają na myśli starej liturgii galikańskiej, istniejącej w czasach Karola Wielkiego, ani starego rytu rzymskiego w formie, jaką miał w piątym wieku. W XIII wieku nie mogło być mowy o prawdziwym rycie galikańskim ani o czystym rycie rzymskim, bo oba te ryty zniknęły kilka wieków wcześniej. Dlatego, gdy autorzy ci wspominają o trzynastowiecznym rycie „rzymskim”, mają na myśli ryt galikorzymski w formie zachowywanej w Rzymie; kiedy zaś nawiązują do rytu „galikańskiego”, mają na myśli ten sam ryt w formie zachowywanej poza Rzymem — to znaczy z licznymi odmiennościami pozarzymskiego pochodzenia. Te nierzymskie modyfikacje określa się często niejasną nazwą „galikańskie”, chociaż mogą się one wywodzić nie z Galii, lecz z Anglii, Niemiec, Szwajcarii, Włoch czy Hiszpanii.

PODZIĘKOWANIE

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

 

      Z radością informuję, że dzisiaj dostałem nową, dobrą pracę. W imieniu całej naszej rodziny ślę serdeczne Bóg zapłać wszystkim, którzy w tej intencji westchnęli do Pana Boga i Matki Najświętszej.

 

Deo gratias!

Hymn do św. Jacka

HISTORIA LITURGII DOMINIKAŃSKIEJ 1215–1945 o. WILLIAM R. BONNIWELL OP. Rozdział XIII. Kompleta i procesja Salve

       Z liturgicznego punktu widzenia kompleta jest jedną z mniej ważnych części Liturgii godzin; nie ma ona takiego znaczenia jak matutinum, laudesy czy nieszpory. A jednak niemal od samego początku dominikanie przywiązywali do tej części oficjum wielką wagę. Przyjęli bogatą, zróżnicowaną formę komplety i dodali do niej uroczystą i imponującą ceremonię: procesję Salve Regina.

Stara księga Liber Consuetudinum nie kładzie na kompletę szczególnego nacisku; mówi jedynie w kilku wierszach, jak należy ją rozpoczynać. Jednak gdy w drugiej połowie XIII wieku Humbert napisał swoje Objaśnienie konstytucji, poświęcił temu przedmiotowi ponad dwadzieścia stron. Najwyraźniej kompleta nabrała do tego czasu wielkiego znaczenia. Jak się to stało, objaśniło kilku autorów z tego okresu: błogosławiony Jordan z Saksonii i czcigodny Humbert z Romans (obaj generałowie zakonu); Gerard de Fracheto, prowincjał Tuluzy; Tomasz z Cantimpré, pisarz i teolog; a także Bartłomiej z Trydentu, biograf św. Dominika i jemu współczesny. Ich przekazy potwierdzają dwie najstarsze dominikańskie kroniki^[1]. Wszystkie te autorytety należą do pierwszej części lub do połowy XIII wieku. Każdy z nich cieszył się wysoką pozycją w zakonie, a niektórzy byli naocznymi świadkami opisywanych przez siebie wypadków. Mimo to ich twierdzenia są tak zdumiewające, że uwierzenie w nie wymaga przywołania wielu ewangelicznych opisów prześladowania istot ludzkich przez demony. Utworzenie przez Kościół specjalnej grupy kapłanów (egzorcystów) zajmującej się złymi duchami, a także opracowanie procedury, której — nawet dzisiaj — należy przestrzegać w przypadkach dręczenia czy opętania, jasno świadczą o przekonaniu Kościoła co do realności takich zdarzeń. Zjawiska diabelskie napotyka się w życiorysach założycieli niemal wszystkich zakonów: św. Benedykta, św. Bernarda, św. Dominika, św. Franciszka, św. Ignacego Loyoli, św. Filipa Neri i innych. Nieprawdopodobne, aby wszyscy ci wielcy ludzie padli ofiarą swej wybujałej wyobraźni.

12 września: Najświętszego Imienia Maryi

Potężne Imię Marji

      Kiedy Marja przyszła na świat, dano jej imię, które Bóg przez aniołów objawił jej rodzicom; tak mówi pisarz kościelny, św. Antoni z Florencji.

Imię Marja, według św. Bonawentury, ma różne znaczenia. Znaczy ono "morze", bo Marja jest jakoby morzem łask Ducha św. Imię Marja znaczy też tyle co "gwiazda", bo Marja jest gwiazdą najpotężniejszą, przyświecającą nam w różnych ciemnych i smutnych chwilach życia naszego. Imię Marja znaczy również "pani", bo jest ona panią aniołów i pogromicielką szatana, jako Matka Jezusa, dlatego mówi o Marji Bernard św.: "Dał Ci Bóg, o Marjo, imię, aby na to imię wszelkie klękało kolano: niebieskie, ziemskie i piekielne!"

Potężnemu Imieniu Marji zawdzięczamy wiekopomne zwycięstwo krzyża nad półksiężycem, chrześcijaństwa nad Turkiem. Stwierdza to Kościół, który na dzień św. Imienia Marji, 12 września, podaje do czytania, że papież Inocenty XI pomocy Marji przypisywał cudowne oswobodzenie Wiednia przez naszego Jana Sobieskiego.

PROŚBA O MODLITWĘ

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: "za Alberta o pomoc NMP w realizacji obowiązków stanu".

PROŚBA O MODLITWĘ

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji Kapłana: "Proszę o modlitwę z okazji wstąpienia do Instytutu".

Członkowie Bractwa u NMP na Jasnej Górze

     W Święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i trzechsetnej rocznicy Koronacji cudownego Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej z klasztoru oo. Paulinów na Jasnej Górze delegacja członków Bractwa Najświętszych Serc Jezusa i Maryi nawiedziła Sanktuarium Jasnogórskie.

Przed cudownym wizerunkiem Matki Boskiej Królowej Polski modliliśmy się w przekazanych nam intencjach o łaski dla proszących i wysłuchanie ich próśb jak i naszych własnych.

Następnie zwiedziliśmy, między innymi wały obronne jasnogórskiego klasztoru Twierdzy Maryjnej (łac. Fortalitium Marianum) a w kaplicy pokutnej odmówiliśmy różaniec i  modlitwy przypisane członkom Bractwa.

Regina Regni Poloniae, ora pro nobis!

PROŚBA O MODLITWĘ

      Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: "Wielu łask Bożych i opieki NMP dla Tymoteusza w pierwszą rocznicę chrztu świętego".

ŚW. TOMASZ Z AKWINU

      Św. Tomasz z Akwinu jest niezwykle barwną postacią, nie tylko w historii Zakonu Kaznodziejskiego, ale także w historii Kościoła i Europy. Jego świętość jest dowodem na to, że możliwe do pogodzenia jest rozumowe poznanie i życie wiary.

Urodzony ok. 1225 r. w Rocca Secca w hrabstwie Akwin, swoją młodość spędził jako oblat w benedyktyńskim opactwie Monte Cassino. W 1239 r. opactwo zostało zajęte przez wojska cesarza Fryderyka II. Tomasz opuścił benedyktyński klasztor i udał się na studia do Neapolu. Tam poznał dominikanów i w 1244 r. przyjął habit Zakonu Kaznodziejskiego. Jego decyzja spotkała się ze zdecydowanym sprzeciwem rodziny. Wobec nieugiętej postawy Tomasza matka i bracia postanowili siłą powstrzymać go od kontynuowania życia w Zakonie dominikańskim. Uprowadzony przez rodzonych braci w czasie podróży do Paryża, przez rok więziony był w rodzinnej posiadłości Rocca Secca. Po otrzymaniu zgody na powrót do dominikańskiej wspólnoty, odbył nowicjat i studia w Paryżu. Następnie studiował w Kolonii pod okiem dominikanina – św. Alberta Wielkiego. Święcenia kapłańskie przyjął ok. 1250 r. W 1256 r. uzyskał najwyższy w tamtych czasach stopień naukowy – został Mistrzem Świętej Teologii.

Ojciec Michał Czartoryski OP - dominikanin i żołnierz

 

      

     73 lata temu 6 września 1944 r. podczas Powstania Warszawskiego w szpitalu wraz z ciężko rannymi został zamordowany przez Niemców Ojciec Michał Czartoryski, dominikanin, książę, inżynier architekt, żołnierz, wychowawca, społecznik.  

Cześć Jego Pamięci !

HISTORIA LITURGII DOMINIKAŃSKIEJ 1215–1945 o. WILLIAM R. BONNIWELL OP. Rozdział XII. Liturgia godzin według Humberta

       Gdyby pomysły Piusa X dotyczące reformy liturgicznej zastosowano do brewiarza dominikańskiego zgodnie z dominikańską tradycją i praktyką, opis oficjum Humberta mógłby zająć kilka słów. Między nowym oficjum a tym, które bracia zachowywali od trzynastego wieku, istniałyby tylko drobne różnice. Na nieszczęście reformatorzy uznali za stosowne narzucić zakonowi składankę rozróżnień i skomplikowanych rubryk, o jakich przez siedem wieków jego istnienia w nim nie słyszano. Z tego powodu konieczny będzie dość obszerny opis starego oficjum.

W Rzymie na początku trzynastego wieku istniały nie tylko dwa kalendarze, lecz także dwa różne oficja: stare oficjum rzymskie, celebrowane w bazylikach Wiecznego Miasta, i drugie, stosunkowo nowe. Nowego oficjum używali wyłącznie papież i duchowni dworu rzymskiego, preferujący je z powodu jego względnej krótkości. Było to dość nowe oficjum, przyjęte przez franciszkanów. Ponieważ nie byli oni ani mnichami, ani kanonikami regularnym, a także wiele podróżowali, wybrali krótsze oficjum rzymskie, skrócone do jednego, małego i wygodnego tomu. Po różnych zmianach wprowadzonych przez franciszkańskich mistrzów generalnych: Hajmona z Faversham, Jana z Parmy i w końcu świętego Bonawenturę, Mikołaj III w 1277 roku przyjął franciszkańskie oficjum nie tylko dla Kurii, lecz także i kościołów Rzymu^[1]. „Tak oto — lamentuje Batiffol — Mikołaj III (który sam był franciszkaninem) zniósł wielkie stare oficjum rzymskie z czasów Karola Wielkiego i Hadriana I w tych rzymskich bazylikach, które pozostawały mu wierne; stare oficjum zastąpiono brewiarzem, czyli skrótem zmodernizowanego oficjum, które minoryci zachowywali od czasu Grzegorza IX”^[2].

Historia liturgii dominikańskiej 1215–1945 o. William Bonniwell OP: Rozdział XI. Msza według Humberta

        Szczegółowy opis całego oficjum kościelnego w jego ostatecznym kształcie, ułożonym przez wielkiego generała Humberta z Romans, nadmiernie wydłużyłby tę opowieść. Ograniczymy się zatem tutaj do ogólnego naszkicowania Mszy i liturgii godzin według nova correctio, jak mówiono.

Badając Mszę Humberta, odkrywamy precyzję i troskę o szczegóły, jakich nie spotyka się w innych księgach liturgicznych, pochodzących z tak wczesnego okresu jak trzynasty wiek. Jasność i względna dokładność ordinarium Humberta były jedną z przyczyn, dla których ryt dominikański przyjęło w średniowieczu tak wiele diecezji i zakonów. Mówimy „względna dokładność”, gdyż także na Humberta miała wpływ dominująca w sztuce rękopiśmiennej zasada oszczędności. Przy pisaniu bardzo długich rękopisów długość pochłoniętego czasu i ilość zużytego materiału były istotnymi czynnikami ostatecznego kosztu wytworzenia; dlatego dla ograniczenia kosztów pożądana była oszczędność czasu i miejsca. Z tego powodu, gdy rubryka była powszechnie przestrzegana, zapisywanie jej uznawano za niepotrzebne. W tamtych czasach taka oszczędność nie powodowała niedogodności; jednak wskutek upływu wieków i stopniowych zmian zwyczajów nie mamy dzisiaj pewności co do treści wielu średniowiecznych rubryk.

Pius XII: Encyklika Summi Pontificatus

 

Pius XII: Encyklika Summi Pontificatus o solidarności ludzkiej i państwie totalitarnym

(20 października 1939)

        "[...]Krew tysięcy ludzi, nawet tych, którzy nie brali udziału w służbie wojskowej, a jednak zostali zabici, zanosi bolesną skargę, zwłaszcza w Polsce, narodzie tak Nam drogim, tej Polsce, która przez swą niezłomną wierność dla Kościoła i przez wielkie zasługi, jakie zdobyła, broniąc chrześcijańskiej kultury i cywilizacji – o czym historia nigdy nie zapomni – ma prawo do ludzkiego i braterskiego współczucia całej ludzkości. Położywszy swą ufność w Bogarodzicy Dziewicy, „Wspomożycielce Wiernych”, czeka ona upragnionego dnia, w którym, jak tego domagają się zasady sprawiedliwości i prawdziwie trwałego pokoju, wyłoni się wreszcie zmartwychwstała z owego jak gdyby potopu, który się na nią zwalił."

RYCERSTWO NIEPOKALANEJ - LIST NA WRZESIEŃ

O gorliwości w poznaniu Wiary Świętej

        Jest wielu ludzi, którzy odnoszą się do religii jak do jakiejś wiedzy świeckiej i uczą się jej tylko dlatego, że taki panuje zwyczaj. 

Tacy umieją nieraz na każde pytanie, odnoszące się do spraw wiary, wcale trafnie odpowiedzieć — ale w gruncie rzeczy niewiele o tę znajomość wiary dbają, a tym mniej jeszcze powodują się nią w życiu codziennym. 

U takich znajomość wiary uczepiła się pamięci, może nawet i rozumu, ale nie dotarła ani do woli, ani do ich serca, i pospolicie nie mają z niej pożytku, — lecz przeciwnie narażeni są na owo słowo Pańskie:

„Sługa, który poznał wolę Pana swego, a nie nagotował ani uczynił wedle woli Jego, wielce będzie karany”.

Inaczej postępują ci, którzy rozumieją z św. Pawłem, że   — wiara nasza święta, czyli nauka Chrystusowa jest mądrością nie przez ludzi wymyśloną, ale mądrością Bożą,   od Boga nam daną i do Boga prowadzącą.

Tacy wyznają z św. Piotrem, że to są słowa żywota wiecznego i dlatego z pokorą i wdzięcznością je przyjmują, cenią je nad wszelką naukę ludzką i usiłują coraz lepiej ją rozumieć i coraz doskonalej w całym życiu i postępowaniu swoim stosować.   — Do nich stosuje się owo błogosławione słowo św. Pawła:

—  Sprawiedliwy z wiary żyje.

INTENCJA BRACTWA RÓŻAŃCOWEGO ŚW. PIUSA V NA WRZESIEŃ

 

      W miesiącu WRZEŚNIU szczególnie modlimy się o specjalną interwencje N.M.P. z okazji 300 lat koronacji ikony jasnogórskiej na rzecz narodu polskiego i religii katolickiej.