Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "O łaską Bożą dla Emili i Rafała o poprawę ich wzajemnych relacji".

KS. PIOTR XIMENES: Na Niedzielę VII po Świątkach

 

Ewangelia u Mateusza św. w rozdz. 7

Strzeżcie się pilnie fałszywych proroków, którzy do was przychodzą w odzieniu owczym, a wewnątrz są wilkami drapieżnymi. Pan Jezus przez fałszywych proroków w odzieniu owczym przychodzących, których nam się strzec nakazuje, rozumie tutaj ludzi bezbożnych, w gruncie serca zepsutych, którzy jednak dla tym łatwiejszego uwiedzenia i ułudzenia innych, w Aniołów światłości przemieniać się umieją, pozór skromnych obyczajów zachowują, życie regularne udają, jednym słowem maskę uczciwości i pobożności na siebie przybierają. Tacy ludzie gotowi niby wychwalać cnotę, a fundamenta jej podkopują, gotowi wynosić dzieła i uczynki dobre, które Religia święta nakazuje, a zasady wiary bezbożnymi mowami swoimi obalają. Takich ludzi w wieku, w którym żyjemy, wszędzie i bardzo często na nieszczęście napotkać można. Tacy ludzie odzywają się głośno, że jest rzeczą chwalebną być człowiekiem uczciwym, wiernym, rzetelnym, sprawiedliwym, lecz żyć według przepisów wiary świętej, trzymać się przepisów Religii, zachowywać posty, uczęszczać do kościołów, do Sakramentów świętych, bywać na Mszach, trwać na modlitwie, jest to jak mówią znakiem małego rozumu, jest to trzymać się wyznania podłego nikczemnego motłochu, chcieć się mieszać do tego biednego prostego ludu, któremu jedynie taki rodzaj pobożności zostawionym być powinien. Ludzie rozumni, mówią oni, powinni się różnić od pospólstwa, być uczciwymi w sercu, ale tymi pozory, tymi dodatkami gardzić, bo to wcale dla nich niepotrzebne. O ileż się podobnych mów w świecie nasłuchać nie można? Ileż tych fałszywych proroków, tych drapieżnych w odzieniu owczym przybranych wilków, swymi przewrotnymi mowami, owieczek niewinnych i łatwowiernych nie nauwodzi. Ach! strzeżmy się ich pilnie, zatykajmy uszy na ich przewrotne mowy, trzymajmy się mocno tego prawdziwego proroka Jezusa Chrystusa, który nam się ich strzec nakazuje, niech tam ludzie bezbożni mówią co chcą, my sobie wprost za Panem Jezusem postępujmy, zobaczymy kiedyś jak na tym dobrze wyjdziemy.

+ PIUS XII - OPTATISSIMA PAX - O modlitwach o POKÓJ

PIUS XII

+ ENCYKLIKA
OPTATISSIMA PAX

     Do Czcigodnych Braci Patriarchów, Prymasów, Arcybiskupów, Biskupów i innych Ordynariuszów Pokój i Jedność z Apostolską Stolica mających. O POKOJU

CZCIGODNI BRACIA
Pozdrowienie i Apostolskie Błogosławieństwo!

         Gorąco upragniony pokój, który jest "spokojnością ładu, (cfr. Św. Aug., De Civ. Dei, 1. 19, c. 13; Św. Tom., Sum. Teol. II-II, 29, 1, ad 1) i spokojna wolnością" (Ctc. Filipika II, c. 44), po krwawych kolejach długiej wojny, jak to wszyscy ze smutkiem i trwoga stwierdzamy, dotąd jeszcze gest nieustalony i trzyma umysły narodów w niepewności i lęku; a tymczasem w wielu krajach, już i tak przez wojnę zniszczonych i skutkiem tego dotkniętych ruiną i biedą, skłócenie w ostrej nienawiści warstw społecznych - wszyscy to widzimy - przez rozliczne zamieszki i rozruchy zagraża wstrząsem i podważeniem samych fundamentów państwa.

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w następującej intencji: 

"O zdrowie dla Hani".

Papież Grzegorz XVI – Encyklika Mirari Vos - ENCYKLIKA O LIBERALIZMIE I RELIGIJNYM INDYFERENTYZMIE (fragment)

 

       „Jeżeli zgodnie ze sformułowaniem Ojców Soboru Trydenckiego, jest jasne, że: „Kościół został pouczony przez Jezusa Chrystusa i jego apostołów i dotąd Duch Święty naucza go wszelkiej prawdy”, to jest absurdalne i wielce dlań szkodliwe domagać się w nim jakiegoś odrodzenia i reformy rzekomo potrzebnej do jego własnego ocalenia czy wzrostu, jakby to Kościół mógł ulegać zaciemnieniu, zbłądzeniu lub tym podobnym brakom, takim właśnie wydaje się nowatorom, którzy zamierzają położyć fundamenty pod jego nową czysto ludzką instytucję, i w konsekwencji dokonać tego czym właśnie brzydzi się św. Cyprian, to jest: „Kościół, dzieło Boskie w dzieło ludzkie zamienili”. Niech się zastanowią, ci którzy żywią takie zamiary, że według świadectwa św. Leona, jednemu tylko Biskupowi Rzymskiemu powierzono znosić ustawy kanoniczne, tylko on sam a nie jakaś osoba prywatna ma prawo wyrokować o ustawach swoich poprzedników, aby jak pisze św. Gelazy: „rozważać postanowienia kanonów, i oceniać nakazy poprzedników, odnośnie do tego co jest konieczne w danym czasie do odnowienia Kościoła, aby to co wymaga zwolnienia po odpowiednim rozważeniu zostało skorygowane” – Papież Grzegorz XVI – encyklika Mirari Vos z 15 VIII 1832.

KS. PIOTR XIMENES: Na Niedzielę VI po Świątkach

 

Ewangelia u Marka św. w rozdz. 8

Gdy wielka rzesza była z Jezusem, a nie mieli co by jedli, wezwawszy uczniów swoich, rzekł im: żal mi tego ludu, iż oto już trzy dni trwają ze mną, a nie mają, co by jedli. Ten chleb cudownie rozmnożony, o którym Ewangelia święta drugi raz wspomina, jest dzisiaj przedstawiony nam, jako figura Najświętszego Sakramentu ołtarza, a okoliczności, które temu cudowi towarzyszą jako nauka usposobienia w jakim się do stołu Pańskiego zbliżać powinniśmy. Ta rzesza idąca za Jezusem na puszczę wyobraża wiernych sług Pańskich, którzy się na tym świecie, jakby na jakiej puszczy być uważają nie znajdując w nim nic powabnego dla siebie, i nie oczekując jak jedynie z cudownej pomocy i miłosierdzia Boskiego, łask i darów dla siebie potrzebnych. Trwają przy Jezusie słuchając z upodobaniem słów i nauk Jego, i nie przykrzą sobie zostawać przy Nim, mimo głodu pociech i radości wewnętrznych, którego niekiedy doznawać muszą, i mimo przykrości i smutków, którymi niekiedy dni ich na tej puszczy życia doczesnego przeplatanymi bywają.

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "o pomyślny przebieg porodu dla Agnieszki i dziecka".

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "o zdrowie dla dziecka i Anny (w stanie błogosławionym)

PIUS XI - Alokucja o prawdziwym pokoju Chrystusowym

 

      Alokucja wygłoszona do kardynałów z okazji Bożego Narodzenia 1930 roku.

Czcigodni Bracia i najmilsi w Chrystusie Panu Synowie!

Błogosławione niechaj będzie Narodzenie Boże, które razem z wielu innymi doskonałymi pociechami duchowymi - jakich to święto zresztą wszystkim wiernym oraz tym duszom udziela, co bez obojętności wyczekują zbliżenia tych chwil Bożych - uszczęśliwia Nas znowu tą chwilą upragnioną, kiedy My z serca do serca przemawiać możemy.

Głos serca waszego znalazł w głosie nowego Dziekana Waszego nader czuły wyraz. Śpieszymy przeto, by wam dzięki złożyć za wasze braterskie i synowskie życzenia a niemniej za dary modlitwy, któreście za Nas ofiarowali a podczas zbliżających się świąt i w nadchodzącym Nowym Roku nadal ofiarować przyrzekliście.

I My ze swej strony pragniemy Wam złożyć (i to nie tylko Wam) jedno przede wszystkim życzenie, które wspaniałym nazwać możemy dlatego, że ono nie od Nas samych, lecz z niebios, od Boga pokoju pochodzi, od Boga zstępującego znowuż na ten świat zaniepokojony i ze strachu truchlejący. A życzenie Nasze niechaj będzie dla Was (i znowuż nie tylko dla Was) darem, o którym nadzieję żywimy, iż dla wielu będzie dobrodziejstwem.

KS. PIOTR XIMENES: Na Niedzielę V po Świątkach

 

Ewangelia u Mateusza św. w rozdz. 5

Zaprawdę powiadam wam: iż jeśli nie będzie obfitowała sprawiedliwość wasza więcej niż doktorów zakonnych i Faryzeuszów, nie wnijdziecie do królestwa niebieskiego. Wyrzuty, które dziś Pan Jezus Faryzeuszom i doktorom zakonnym czyni, stosują się też do wszystkich Chrześcijan, którzy całą swą sprawiedliwość i pobożność na powierzchownych oznakach zasadzają. Faryzeuszowie i doktorowie zachowywali ściśle przepisy prawa Mojżesza, pościli, uczęszczali do świątyni Pańskiej, rozdawali hojne jałmużny, lecz cóż ich powodowało do udawania tej mniemanej cnoty? oto pycha, chęć zjednania sobie przed ludźmi wzięcia i szacunku. Na pozór byli sprawiedliwymi, a serca ich zepsute, bez miłości ku Bogu, bez chęci przypodobania Mu się, były napełnione wyniosłością, zarozumiałością i wszystkimi tym podobnymi, obrzydłymi Bogu uczuciami. Dlatego ich też Pan Jezus potępia, gdyż nic nie jest bardziej obmierzłym Bogu, jak dwuznaczne serce. Chcąc się Bogu podobać, Bogu, który tajniki dusz naszych przenika, trzeba się najbardziej o to starać, aby serca nasze miłością Jego, i chęcią przypodobania Mu się ożywione były; jak intencje nasze będą dobre i czyste, wtedy i uczynki nasze Bogu podobać się będą. Pan Bóg patrzy na serce, a święte usposobienie jego nadaje w oczach Jego istotnej wartości czynnościom i sprawom naszym. Bóg nie będzie nagradzał, jak tylko to co się dla Niego czyniło.

Św. Augustyn: Ambicja szuka honorów i sławy*

         I tak, pycha jest naśladowaniem wielkości, gdy Ty nad wszystko wielkim jesteś, Boże! Ambicja szuka honorów i sławy, gdy Tobie jednemu należy cześć i chwała na wieki, Surowość władców chce, żeby się ich lękano, a kogóż lękać się należy, jeżeli nie Boga jednego, z pod którego władzy nic, nigdy, nigdzie, od nikogo wyrwanem być nie może? Przymilania się kochanków mają na celu wzajemne pieszczoty, lecz cóż może być milszego od Twej miłości, co może być pożądańszego nad ową najpiękniejszą i najświętlejszą prawdę Twoją? Ciekawość udaje częstokroć żądzę nabycia nauki, gdy w Tobie samym najwyższa połączona nauka. Nieświadomość nawet i głupstwo przybierają na siebie nazwę prostoty i niewinności, ale nic prostszego, nic niewinniejszego nad Cię niema, gdyż złym własne ich tylko dzieła szkodzą. Lenistwo udaje, niby pokoju szukało, lecz gdzież znaleźć prawdziwy spoczynek krom Ciebie? Zbytek mieni się być dostatkiem i obfitością , Ty zaś jesteś pełnością i niewyczerpaną obfitością rozkoszy nieskazitelnych. Rozrzutność zasłania się pokrywką szczodrobliwości, lecz dóbr wszelkich dawcą najhojniejszym Ty jesteś. Łakomstwo chce posiadać wiele, a Ty posiadasz wszystko. Zawiść spór wiedzie o pierwszeństwo, cóż pierwszego nad Ciebie? Gniew zemsty szuka, któż sprawiedliwiej mści się nad Ciebie? Bojaźń lęka się rzeczy nadzwyczajnych i niespodziewanych, grożących zniszczeniem temu, co kochamy, co zabezpieczyć sobie życzymy, lecz dla Ciebie co nadzwyczajnego, co nadspodziewanego! Nikt Oddzielić nie potrafi do Ciebie tego, co kochasz, stąd najpewniejsze bezpieczeństwo u Ciebie? Smutek trapi nas po utracie rzeczy, którą się chciwość nasycała, bo nie chciałby nic tracić, jak Ty tracić nic nie możesz. 

Papież Pius XI: Wybujały patriotyzm i przesadny nacjonalizm

\

        ,,Jeśliby zaś wybujały patriotyzm i przesadny nacjonalizm (lubo uporządkowania miłość chrześcijańska nie tylko nie potępia przywiązania do Narodu, przeciwnie zasadami swymi uświęca je i ożywia), jeśliby tego rodzaju nieumiarkowana miłość siebie i miłość swoich wkradła się w wzajemne sprawy i stosunki narodów, nie byłoby już takiego bezprawia, których by uniewinnić nie można. Ten sam bowiem czyn, któryby według powszechnego sądu prywatnemu człowiekowi poczytano za występny, uchodziliby za dobry i pochwały godzien, gdyby był popełniony z miłości ojczyzny. W miejsce przykazania Bożego o braterskiej miłości, która wszystkie szczepy i narody pod okiem jednego Ojca niebieskiego w jedną wielką łączy rodzinę, weszłaby nieuniknienie śmiertelna nienawiść jednych przeciw drugim. W poniewierce byłyby święte ustawy, którymi się rządzą państwa, zasady, kierujące życiem świeckim i religijnym. Poderwałyby się niewzruszone podwaliny prawa i zaufania, na których opierają się państwa; zginąłby na koniec bezpowrotnie obyczaj, po ojcach odziedziczony, który w czci Boga i w wiernym przestrzeganiu Jego przykazań upatrywał dotąd najlepszą rękojmię dobrobytu i bezpieczeństwa państw."

Papież Pius XI

Leon XIII. Diuturnum illud – O władzy politycznej

 

      Do Patriarchów, Prymasów, Arcybiskupów i Biskupów Kościoła katolickiego pozostających w łasce i jedności ze Stolicą Apostolską!

Czcigodni Bracia, pozdrowienie i błogosławieństwo apostolskie!

Przyczyny współczesnych zagrożeń władzy państwowej

Długotrwała i zacięta walka, toczona przeciwko Boskiej powadze Kościoła, doprowadziła do wyników, jakie były nieuniknione: zagroziła poważnym niebezpieczeństwem ludzkiemu społeczeństwu, a w szczególności zwierzchniej władzy państwowej, na której nade wszystko opiera się dobro publiczne.

Nasza epoka, więcej niż jakakolwiek inna, faktami to wykazuje, namiętności bowiem ludowe śmielej niż dawniej zaprzeczają wszelkiej władzy, a takie się szerzy rozpasanie, tak częste są zamieszki i bunty, że tym, którzy rządzą, nie tylko odmawiają ludzie posłuszeństwa, lecz grożą ich osobistemu bezpieczeństwu.

Przez długi czas pracowano nad tym, aby ich podać we wzgardę i nienawiść ludów, aż doprowadzono do wybuchu i w ciągu krótkiego czasu byliśmy świadkami szeregu zamachów, dokonanych na życie najpotężniejszych monarchów, bądź to przez tajne spiski, bądź przez otwarte napaści. Świeżo cała Europa wstrząśnięta została ohydnym zabójstwem wszechwładnego cesarza (1); gdy dusze wszystkich przejęte są jeszcze wielkością tej zbrodni, nie wstydzą się złoczyńcy rzucać publicznie gróźb i postrachu na innych monarchów europejskich.

KS. PIOTR XIMENES: Na Niedzielę IV po Świątkach

 

Ewangelia u Łukasza św. w rozdz. 5

Gdy rzesze nalegały, aby słuchały słowa Bożego, a Jezus stał wedle jeziora Genezaret, ujrzał dwie łodzie stojące przy jeziorze, i wszedł w jedną łódź, która była Szymonowa. Jak każden krok, każda okoliczność życia Jezusa Chrystusa, wielką w sobie zawiera naukę, i ma swoje znaczenia, przeświadczy nas o tym rozbiór dzisiejszy Ewangelii. Te dwie łódki stojące przy jeziorze Genezaretskim, są według tłumaczenia Ojców świętych jedna figurą Synagogi, to jest narodu żydowskiego, druga Kościoła, to jest ludu chrześcijańsko-katolickiego. Pan Jezus wstępujący w łódkę Szymona Piotra, a nie do drugiej obok stojącej, wskazuje wyraźnie postępkiem swoim wybór, który z Piotra uczynił, przeznaczając go na głowę Kościoła swojego, upodobanie jakie w tym Kościele swoim znajduje, a oraz piętnuje znakiem odrzucenia sekty kalwińskie, luterskie i inne, które się wylęgły w obcych łódkach i w wierze porobiły rozbicia.

Testament duchowy św. Piusa X

        "Jeśli kiedykolwiek zetkniecie się z chlubiącymi się tym, że są wierzący, że są oddani Papieżowi, i chcą być katolikami, ale nazwanie klerykałami mają za największą obrazę, powiedźcie uroczyście, że oddane dzieci Papieża to ci, którzy są posłuszni jego słowu i we wszystkim go słuchają, a nie ci, którzy czynią zabiegi, by uniknąć wypełnienia jego rozkazów lub aby naleganiem godnym ważniejszych spraw wymusić na nim zwolnienia czy dyspensy tym boleśniejsze, im większe wyrządzają szkody lub zgorszenie. Nigdy nie ustawajcie w powtarzaniu, że choć Papież miłuje i zatwierdza katolickie stowarzyszenia, które za cel mają również dobro materialne, zawsze wpajał, że najważniejsze musi być w nich dobro moralne i religijne, oraz że ze słusznym i godnym pochwały zamiarem ulepszenia warunków pracownika i chłopa zawsze musi być zespolona miłość do sprawiedliwości i korzystanie z uprawnionych środków, aby zachować harmonię i pokój między różnymi stanami. Jasno mówcie, że stowarzyszenia mieszane, sojusze z niekatolikami dla materialnego dobrobytu są w pewnych określonych warunkach dozwolone, ale że Papież woli te związki wiernych, które porzuciwszy wszelki wzgląd ludzki i zamknąwszy uszy na wszelkie przeciwne pokusy i groźby, zawierane są wokół tego sztandaru, który choć wielokrotnie zwalczany, jest najwspanialszy i najchwalebniejszy, bowiem jest sztandarem Kościoła."

Fragment przemówienia św. Piusa X wygłoszonego do kardynałów na konsystorzu 27 maja 1914 r.
(Testament duchowy św. Piusa X)

Za: https://www.facebook.com/myslkatolicka/photos/a.2310797355844520/2385485215042400/?type=3&theater

RYCERSTWO NIEPOKALANEJ - LIST NA LIPIEC

   Lipiec - poświęcony Przenajświętszej Krwi   Pana Jezusa            

       O uległości ducha

       Dużo mówi się i rozprawia, szczególnie w naszych czasach, o wolności i niezależności. Bynajmniej nie przeczę, że pewna miara wolności należy się i jest potrzebna każdemu człowiekowi jako istocie rozumnej i obdarzonej wolną wolą; owszem, twierdzę, że to co nam mówi Pismo Święte o wolności synów Bożych, którą nas Chrystus Pan nasz obdarzył, stawszy się posłusznym aż do śmierci i przyjąwszy postać sługi, bynajmniej nie jest tylko czczym słowem, bez znaczenia i treści. Mimo to wszystko wszelka wolność musi mieć koniecznie pewne nieprzekraczalne granice, bo człowiek jest tylko stworzeniem i dlatego też z natury swojej zależny jest od Stwórcy swego. Ta nasza zależność od Pana Boga jest dwojaka:

INTENCJA BRACTWA RÓŻAŃCOWEGO ŚW. PIUSA V NA LIPIEC

  W miesiącu lipcu modlimy się w intencji:

"o powrót Polski do wiary katolickiej przez Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny".