Obrona nienarodzonych dzieci. Godność ojcostwa i macierzyństwa - Kardynał Stefan Wyszyński
Kardynał niejednokrotnie musiał apelować do ojców, aby stanęli
w obronie nienarodzonych, aby zdecydowanie zaprotestowali wobec aborcji,
aby nie uznawali, że tylko kobieta jest odpowiedzialna za obronę życia. Szczególnie
wysoka ranga w nauczaniu Prymasa przyznawana jest macierzyństwu.
Szacunek dla macierzyństwa skłania Kardynała Wyszyńskiego do obrony
godności kobiety. Nie tylko kobiety – matki, aczkolwiek jej ranga jest
najwyższa, ale kobiety w ogóle. Z największą żarliwością Prymas zawsze
przemawiał do kobiet, zwłaszcza do matek. Zdawał sobie sprawę, że
zarówno w przeszłych dziejach narodu, jak i w chwili obecnej, są one
filarami wiary, obyczaju i kultury narodowej. Dlatego w swych
przemówieniach do nich przywołuje podstawowe racje teologiczne ich
pozycji rodzinnej i społecznej. Kobieta jest darem Stwórcy dla
mężczyzny. Stanowi dlań pomoc równorzędną mu naturą, osobowością,
charakterem i przymiotami. Z daru Stwórcy dla kobiety i mężczyzny - daru
życia i wzajemnej miłości - wynika prawo, obowiązek i zaszczyt troski
o godność rodzicielstwa. Obowiązek
obrony dzieci wynika z nakazu Bożego, z przykazania: „nie zabijaj” (Wj
20, 13). Pierwszymi obrońcami życia dziecka są rodzice, jest to ich
podstawowe powołanie.
Do obrony życia dzieci powołany jest też Naród, ponieważ od dzieci
zależy jego przyszłość, rozwój i samostanowienie. Prymas utożsamiał
śmierć dzieci nienarodzonych z powolnym wymieraniem Narodu. Do obrony życia dzieci zobowiązany jest także Kościół: „by mógł wprowadzać ludzi w bramy niebios”.
Dla Prymasa oczywiste było to, że droga do zbawienia wiedzie poprzez
życie doczesne. Miłość Boża w tym się przejawia, że poprzez nieustanne
działo stwarzania, powoływania nowych ludzi do życia, następuje druga
faza miłości: akt zbawczy Syna Bożego
wprowadzający tychże ludzi do zbawienia. Dwa akty: stworzenie
i zbawienie, są ze sobą nierozłącznie związane. Pomiędzy te dwa akty
Bożej miłości zaproszony jest do współudziału człowiek, są zaproszeni
rodzicie, przez których przekazywane jest życie. W żaden sposób rodzicom
nie wolno tej łączności przerywać, ani przeciw niej występować.
