Święto Trzech Króli

Mędrcy świata, monarchowie,
Gdzie spiesznie dążycie?
Powiedzcież nam, trzej królowie,
Chcecie widzieć Dziecię?
Ono w żłobie nie ma tronu
I berła nie dzierży,
A proroctwo Jego zgonu
Już się w świecie szerzy.

Mędrcy świata, złość okrutna
Dziecię prześladuje!
Wieść okropna, wieść to smutna:
Herod spisek knuje!
Nic monarchów nie odstrasza,
Ku Betlejem śpieszą,
Gwiazda Zbawcę im ogłasza,
Nadzieją się cieszą.

Przed Maryją stoją społem
Niosą Dziecku dary,
Przed Jezusem biją czołem,
Składając ofiary.
Trzykroć szczęśliwi królowie,
Któż wam nie zazdrości?
Cóż my damy, kto nam powie,
Pałając z miłości?

Oto jak każą kapłani,
Damy dar troisty:
Modły, pracę niosąc w dani
I żar serca czysty.
To kadzidło, mirę, złoto
Niesiem, Jezu, szczerze.
Dajem to z serca ochotą,
Przyjm od nas w ofierze!

Święto Trzech Króli należy do najstarszych i najważniejszych świąt Kościoła chrześcijańskiego. Wszystkie kościoły wschodu i zachodu obchodziły je z okazałością i wielką uroczystością. W średniowieczu nosi dla swej godności miano "dnia najwyższego".

Poza tym ma nam uroczystość dzisiejsza przypominać także powołanie pogan. To my właśnie otrzymaliśmy w osobach Trzech Króli nieocenioną łaskę wiary św. i powołanie do nauki Chrystusa. W naszym imieniu składali ci pierwsi przedstawiciele narodów nieżydowskich przy żłóbku hołd Zbawicielowi; obchodząc pamiątkę ich hołdu, święcimy równocześnie nasze powołanie do światła wiary. Od tego czasu nie istnieje już osobny lud Boży; ludem wybranym Jezusa Chrystusa są wszystkie chrześcijańskie narody całego świata. Ustał rozdział ludów, a wszystkie narody są powołane do jednej rodziny Bożej - do Kościoła Chrystusowego. Tego zjednoczenia gorąco pragnie Kościół św. To też dziś w Rzymie obchodzi wspaniały zakład misyjny Kongregacji Rozkrzewienia Wiary swoje uroczyste święto. Mężowie ze wszystkich krajów i narodów, którzy w tym zakładzie się kształcą, by później jako misjonarze głosić słowo Boże w najodleglejszych krajach świata, wygłaszają dziś w Rzymie - każdy w swoim ojczystym języku - wykłady religijne, które są słabym odgłosem tej niezmiernej czci i chwały, jaką Zbawiciel świata w przeróżnych językach dziś odbiera.

Rok Boży w liturgii i tradycji Kościoła świętego, Katowice 1931 r.