DZIEŃ TRZECI. STWORZENIE SERCA MARYI

3. Pierwsza łaska

    Kiedy monarcha chce córkę swoją na tronie posadzić, daje jej bogaty posag, odpowiedni 1) do osobistego majątku; 2) do godności, na którą ją wyniósł i 3) miłości swej córki. Podobnie i Pan postąpił względem ukochanej swej córki Maryi.

    I. I rzeczywiście, najbogatszym ze wszystkich stworzeń było serce Maryi. Po sercu Boga-człowieka, serce Maryi jest najwspanialszym arcydziełem wszechstronności Boskiej. Łaska Boska spadła na Maryję nie po kropelce drobnej, jako na innych świętych, lecz podług przepowiedni Dawida, zlał na Nią P. Bóg potoki łask swoich. Serce Maryi ani jednej kropelki z tej pełności łask Boskich nie uroniło, była łaski pełną pomiędzy wszystkimi świętymi; "w pełności świętych zadzierżenie moje" - mówi mędrzec Pański, a na te słowa pisze św. Bonawentura: Czego wszyscy inni święci mają cząstkę, Ja mam całość i zupełność.

    Łaska, którą Maryja od Boga otrzymała, przewyższa nie tylko łaskę każdego z osobna świętego, ale większą jest aniżeli wszystkie łaski wszystkich świętych i wszystkich aniołów razem. Jest to powszechne i pewne wszystkich teologów zdanie. I przypuszczają, że tę pełność łaski Maryja otrzymała od pierwszej chwili poczęcia.

    II. Posag łaski Boskiej udzielony Maryi odpowiednim był do godności macierzyństwa Boskiego. Równocześnie z postanowieniem Bożym odkupienia świata, wybraną została i odkupicielowi matka. Maryję spotkał ten zaszczyt. A św. Tomasz naucza, iż P. Bóg każdemu do jego powołania odpowiednią daje łaskę. Jeśli więc Maryja za matkę Syna Bożego wybraną została, konieczną było rzeczą, żeby Jej serce Pan Bóg nawet od pierwszej chwili poczęcia, napełnił łaską większą aniżeli wszystkich ludzi i wszystkich aniołów, bo tylko ta łaska odpowiednią była Matce Boskiej. Kiedy Maryję łaski pełną nazywamy, to nie sądźmy, iż już większej łaski od tej, którą otrzymała Maryja, Pan Bóg nie mógłby udzielić. Maryja nazywa się łaski pełną, to znaczy, iż dla Niej, ze względu Jej powołania i godności, łaska Boska była zupełną, ogromną, wystarczającą do spełnienia posłannictwa matki Zbawiciela świata. Pełność łaski byłą zastosowaną do tej niesłychanej i nieporównanej godności boskiego macierzyństwa. O niewymowne bogactwo serca naszej matki.

    III. Wyposażenie łaską Boską serca Maryi było tak wielkie, jak wielką miłością Bóg ukochał Maryję. Król ukochaną swoją córkę obsypuje najdroższymi darami! Dlaczego Dawid mówił, iż fundamenta miasta Bożego muszą być na wierzchołku gór, czyli innymi słowy, dlaczego Maryja od pierwszej chwili życia swego, świętością swoją przewyższała wszystkich Świętych? dlaczego? Ach! bo Ją P. Bóg najbardziej ukochał, droższą Mu była aniżeli wszystkie namioty Jakubowe.

    Miłością swoją Pan tak bardzo ubogacił Maryję, iż rozmaitych używa porównań, abyśmy mogli to zrozumieć. Królową kwiatów jest róża, ale Maryja pomiędzy różami jest królową, bo jest różą jerychońską. Wysokie są drzewa cedrowe, ale Maryja ze wszystkich cedrów najwyższa, bo jest cedrem Libanu. Piękne są oliwki, ale Maryja ze wszystkich oliwkowych drzew najpiękniejsza. Świecą na firmamencie gwiazdy, ale Maryja świeci jako słońce, bo jako wobec słońca gasną gwiazdy wszystkie, tak Maryja najmilsza Bogu, zasługami swymi jaśniejszą jest od wszystkich aniołów i Świętych. Była ona górą z pomiędzy wszystkich najwyższą, bo miała być domem Pańskim i miała wzbogacić wszystkie ludy, które będą Ją o przyczynę prosić. Z miłości wielkiej P. Bóg serce Maryi tak wielką przyozdobił łaską.

    Cieszymy się widząc Maryję tylu darami niebiańskimi napełnioną; tak, cieszmy się; bo jeśli otrzymała pełność łaski, to nie tylko dla swojej chwały, ale i dla naszego dobra. Wielu Świętych także otrzymało łaski dla drugich, lecz nie dla wszystkich; tylko Jezus i Maryja otrzymali łaskę do zbawienia wszystkich. Jako św. Jan o Jezusie mówi, żeśmy otrzymali z pełności Jego, tak Święci mówią o Maryi, że nikogo nie ma, kto by w łaskach Jej udzielonych, nie uczestniczył. Prośmy tej bogatej Pani, a i my uczestniczyć będziemy w Jej łasce.

Przykłady

    Ze wszystkich łask, któreśmy otrzymali od Boga, najpierwszą, największą, źródłem wszystkich innych jest dar wiary. Jakże powinniśmy być wdzięczni Bogu, że nas powołał do wiary i przyjął do swego Kościoła, kiedy tylu innych ludzi nie zna prawdziwego Boga? Wiele to milionów ludzi nie może przyjmować sakramentów, nie może słyszeć słowa Bożego, nie może patrzeć na dobre przykłady i tylu innych pozbawieni są środków zbawienia, które nam daje Kościół Jezusa Chrystusa? Któż to dla nas wyprosił, jeśli nie serce pełne łaski Maryi, matki wiary? Jeszcze jeden cud Jej dobroci.

    Św. Alfons od kolebki żył bardzo pobożnie. Ojciec dał mu służącego niewolnika Maura, który oświadczył się, iż rad by chrzest św. przyjąć. "Kto cię tą szczęśliwą myślą natchnął" - zapytał się ojciec św. Alfonsa. - "Życie przykładne mojego pana - odrzekł niewolnik - bo niepodobną jest rzeczą, żeby fałszywą była religia, która uczy żyć tak pobożnie". Zaczęto przygotowywać do chrztu niewolnika, gdy raz w nocy zachorowawszy, najusilniej o chrzest prosił. "Idę zobaczyć Najświętszą Pannę, która mi powiedziała, żebym natychmiast chrzest przyjął, bo chce mnie przyjąć do raju". Ochrzczono go więc i po chrzcie namawiano, żeby się położył. "Nie czas do odpoczywania, odrzekł, bo mam iść do raju". Obecni nie mogli powstrzymać się od śmiechu; choroba całkiem nie była niebezpieczną; lecz w pół godziny młody Maur z uśmiechem na ustach oddał Bogu duszę, szczęśliwy, że przyjął wiarę św. Prośmy Maryi o łaskę dochowania wiary i rozpowszechnienia jej pomiędzy tymi, co nie należą do Kościoła.

Modlitwa

    O Pani moja! Matko Zbawiciela mojego i pośredniczko grzeszników, ulituj się nade mną; proszę Cię o miłosierdzie! Prawda, że moją niewdzięcznością zasłużyłem, żeby o mnie Bóg zapomniał i Ty o Maryjo! ale wiem, że nie odrzucasz prośby tego, który się do Ciebie ucieka z ufnością. A przeto, o Maryjo, najdoskonalsza ze wszystkich stworzeń, okrom Boga wyniesiona nad wszystkich, a wobec której najwięksi w niebie są małymi! o Święta świętych, morze łaski! łaski pełna, przybądź na pomoc nieszczęśliwemu, który z własnej winy utracił łaskę. Wiem, że Pan Bóg tak Cię kocha, iż niczego Ci nie odmówi; wiem także, że sobie podobasz w przyczynie za grzesznikami: ach! racz okazać swój potężny wpływ u Boga, wypraszając dla mnie iskierkę miłości Boskiej, która by mnie z grzesznika przemieniła w sprawiedliwego i serce moje odrywając od rzeczy ziemskich, łaską Boską napełniła. Zrób to, bo możesz to zrobić, o Pani moja! zrób to dla miłości tego Boga, który Cię wielką, potężną i miłosierną uczynił. Tego się spodziewam. Amen. 

 Niepokalane Serce Maryi według św. Alfonsa czyli rozmyślania na miesiąc Maryi. Nakładem Księży Misyonarzy w Krakowie na Kleparzu, 1914 r., s. 15-19.