Kościół
wybrał najpiękniejszy czas do wielbienia Najświętszej
Panny - miesiąc maj, ten najpiękniejszy w roku, kiedy
przyroda budzi się do życia, kiedy sady okryte są
białą okiścią kwiecia, ogrody roztaczają upajającą
woń bzu, a łąki zielenią się świeżością traw.
Przez cały maj tłumy ludzi śpieszą wieczorem do
kościoła, gdzie odprawia się przed ołtarzem Matki
Boskiej, przybranym kwiatami, majowe nabożeństwo.
Treścią nabożeństwa jest zwykle litania Loretańska,
śpiewana lub czytana, czasem krótka nauka, po czym
kapłan błogosławi Najświętszym Sakramentem kornie
pochylony tłum. Na zakończenie kościół rozbrzmiewa
pieśnią na cześć Matki Boskiej.
Po wsiach, gdzie nie ma kościoła, lud wiejski
urządza sobie nabożeństwo majowe przed figurą lub
obrazem Matki Boskiej, które dziewczęta przystrajają
dzień naprzód zielenią i kwiatami. Po zachodzie
słońca i po skończonej pracy zbierają się kobiety,
dziewczyny i dzieci u stóp Niepokalanej, by odmówiwszy
litanię, śpiewać, nieraz do późnej nocy, ukochane
pieśni na chwałę Królowej Niebios.
Rok Boży w liturgii i
tradycji Kościoła świętego, Katowice 1931 r.
