Ja też mam Serce jako i wy. — Hiob. 12, w. 3.
Przed wszystkiemi wieki, wprzód nim była ziemia i wszechświat, nim człowiek zaistniał, Bóg umiłował nas, i ta miłość sprawiła, iż nie dla Swojego dobra, ale jedynie dla naszego szczęścia, wyprowadził nas z nicestwa. Przewidział Bóg, że to nicestwo, człowiek, podniesie rokosz przeciw Niemu, targnie się i zdepcze jego święte przykazy: to jednak nie odwiodło Go bynajmniej od udarowania nas życiem. Życie, to jest dar bardzo wielki, mieści w sobie powab niezrównany: najbiedniejszy z ludzi, mimo licznych przykrości, nierad rozstawać się z życiem. Stwórca mógł człowieka obdarzyć jedynie życiem i szczęściem przyrodzonem doczesnem; ale Bóg nieskończonej dobroci pragnie, aby ta kropla doczesnego życia, była początkiem i przejściem do pełności życia, On chce, aby człowiek żył wiecznie i był szczęśliwym szczęściem i błogosławieństwem, jakiego Sam Bóg używa. Przed założeniem świata, (jak mówi Paweł ś.), wybrał nas Bóg, nie na to, abyśmy byli władcami, królami ziemi, ale na coś więcej: abyśmy byli świętymi, niepokalanymi przed oczyma Jego; w miłości czyli w Sercu Swojem wybrał nas i przeznaczył na syny. On chce być Bratem, Oblubieńcem naszym; a ponieważ my jesteśmy złożeni z ducha i ciała, Bóg zatem zastosowywa się do nas, uniża się i przyjmuje, przybiera podobne nam serce: jakby powtarzał, co napisano w księdze Hioba r. 12, w. 3. Ja też mam Serce jako i wy. To Serce chce Bóg, aby było spójnią, ogniwem łączącem biednych ziemi ludzi z nieogarnionem Bóstwem. Na Sercu i w Sercu Jezusowem zasadza się wszystko, wszelkie ofiary i zakon cały. Sam Najsłodszy Jezus tak to wyraża przez Proroka (w Psalmie 39, w. 9 i 10): Całopalenia i za grzech nie żądałeś, tedym rzekł: oto idę... i zakon Twój wpośród Serca mego.
Wpośród Serca Jezusa znajduje się rzeczywiście cały zakon, całe prawo, bo cała jego zasada: kochaj Boga, kochaj bliźniego; a tego ukochania Jezus dopiero dał nam wzór najdoskonalszy, i my tylko przez Jezusa i w Jezusie godnie kochamy Boga. Cały zatem chrześcijanizm i religja zasadza się na sercu, jak też słusznie powiedziano, że religja jest spójnia z Bogiem, poczucie w Sercu Boga: Deus sensibilis cordi. Co większa, Sam Bóg nazwał się już nie posiadającym miłość, ale cały miłością, niby sercem, to godło miłości jest serce: Deus charitas est. I nam też rzeczono: będziesz miłował Boga ze wszystkiego serca twego. Ach Panie! choćbyś mi i nie rozkazywał, mógłżebym nie kochać Ciebie, Który jesteś Bogiem serca mego i cząstką moją na wieki? Zdumiej się serce moje, że Bóg nieskończony w Majestacie, nie tylko pozwala, zachęca, ale nawet rozkazuje, abyś Go kochało. Gdzież się zwrócisz biedne serce, jeżeli nie do Serca Pana? Wszystko prócz Boga jest nicestwem, bo z nicestwa powstało: i ty o serce moje nicestwem jesteś, i zagrzęzłobyś, zginęło w nicestwie, gdybyś się nie oparło na Bogu, nie wzniosło ku Niemu, nie spoczęło w Tym, Który jest życiem, błogosławieństwem i szczęściem twojem.
Postanowienie do wykonania
Szczęściem, radością jest dla ojca, dla matki, gdy widzą swą dziatwę tulącą się do ich serca, my dzieci Boga, postanówmy zgromadzać się często wokoło Najsłodszego Serca Jezusowego, a zwłaszcza w miesiącu Serca, tulmy się do Serca naszego Ojca, Zbawcy, Oblubieńca, Jezusa; obchodźmy z serdeczną rzewnością ten miesiąc, zachęcajmy wszystkich co możemy, do uczczenia Przenajświętszego Serca, aby liczba dziatek, miłośników Serca, z każdym dniem się powiększała.
Modła strzelista (Modła strzelista, znaczy westchnienie, szybkie wzniesienie ducha do Boga, jest niby strzała z kołczana miłości Boskiej wyjętą, co przebija ziemskie zawady i w szybkim polocie, wzbija się aż do tronu Boga, aż do wnętrzności miłosierdzia, do głębi Serca Jezusowego. Ciskajmy często w ciągu dnia te uczuć serca strzały do tronu Pana, powtarzając wyrazy w modle strzelistej zawarte.). — Serce Jezusa pociągnij mnie ku Sobie, niech pobiegnę za wonnością cnót Twoich. (Cant. 1. 5).
Boskie Serce Jezusa, zmiłuj się nad nami.
Serce bez zmazy Marji, módl się za nami.
Módlmy się:
Boże, Który nas wszystkich wyprowadziłeś z nicestwa przez miłość, zbawiłeś przez miłość, zakon Twój na miłości i wśród Serca założyłeś i wszystko na Sercu i w Sercu zawarłeś, daj nam tę miłość, abyśmy Ciebie całem sercem, po wszystkie wieki kochali. Amen.
Miesiąc Czerwiec poświęcony czci Najsłodszego Serca Pana Jezusa, Warszawa 1874, s. 68-71.
