Pójdźcie do Serca. — Ś. Bernard.
Pójdźcie do mnie wszyscy. (Math. 11, 28). O! jako te słowa są piękne, mówi ś. Bazyli Seleuceński:
Pójdźcie do mnie wszyscy! nie kładę granic obietnicom Moim. Serce Moje jest niewyczerpanym dobroci źródłem, zdolnem obmyć wszystkie zbrodnie świata.
Pójdźcie wszyscy do mnie: a Ja wam ulżę. Wy macie występki, Ja lekarstwo na nie; wy ran pełni, Ja uleczyć je mogę.
Pójdźcie wszyscy do mnie: Serce moje dość jest obszernem dla pomieszczenia was wszystkich. Morze miłosierdzia mego zdolnem jest objąć wszystkich grzeszników, rzucających się w Nie tłumnie niby rzeki, dla zatopienia w Niem nieprawości swoich.
Pójdźcie do mnie wszyscy: albowiem słowo Moje bez skutku pozostać nie może. Ono jest siecią, którą zarzuciłem w ocean świata, by nią złapać i zamknąć wszystkich ludzi.
Pójdźcie do mnie wszyscy: O głosie potężny! któryś odniósł tryumf ponad wszystkiemi narodami świata... Słowo zbawienne, Słowo panujące, coś uchyliło świat pod jarzmo Wiary!...
Pójdźcie do mnie wszyscy: pójdźcie wszyscy do Serca Mojego. Dzieci! pójdźcie do Serca Pana Jezusa. Matka w kochaniu najnamiętniejsza, daleką jest od pojęcia choćby najsłabszego owej tkliwości, jaką to Serce ma dla was. Starcy! pójdźcie do Serca Jezusa, zamknięci w tem ustroniu, z dniem każdym doskonalszymi stawać się będziecie. Grzesznicy... ach! grzesznicy szczególniej... pójdźcie, pójdźcie wszyscy do Serca Jezusa, a odzież nieprawości waszych, choćby była czerwona jak szkarłat, nad śnieg wybieloną zostanie.
I kiedyż o Serce Jezusa mego, kiedyż ja przecie odpowiem głosowi temu?... Kiedy zacznę kochać Ciebie? Ah! w którymkolwiek bądź czasie oddałem Ci serce moje, gdyby to nawet było w pierwej chwili mojego życia, Tyś zawsze pierwsze mnie ukochało, a taką miłością, że jej odwdzięczyć nigdy nie będę w możności.
Przyjaźń najdoskonalsza pomiędzy ludźmi, jest ta, którą dochowują do śmierci, dla której mają sobie za szczęście umierać. Lecz Serce Jezusa jest przyjacielem w życiu, przy śmierci i po śmierci: bo Ono daje wieczność szczęśliwą tym, którzy Je kochają. Obierzmy Je przeto za przyjaciela, przenosząc ponad wszystkich innych, to Serce najmilsze, które Samo tylko dochowa nam wiary w dniu zejścia naszego, gdy wszystkie rzeczy odjęte nam zostaną. Bądźmy pewni, że Ono nie odstąpi nas nigdy i wtenczas nawet, gdy najwierniejsi przyjaciele nas opuszczą, ono przy nas zostanie, umacniając w walce przeciwko szatanom, którzy wówczas z większą niżeli kiedy powstaną na nas zajadłością. Ono wyzwoli nas z mocy ciemności i od wściekłości tych lwów ryczących, którzy się gotują na pożarcie łupu swojego, w godzinę śmierci.
Ah! jakże to słodko, zawołał na łożu śmiertelnem pewien wielki sługa Boży, Jakże to słodko rzucić się w objęcia Jezusa umierając sobie samemu!
Ah! jakże i nam miło będzie rzucić się, opuszczając to życie, w Serce Pana Jezusa zranione dla nas, co niezawodnie nastąpi, jeśli co najrychlej odpowiemy wezwaniu Jego, ustalając w Niem mieszkanie nasze.
Postanowienie do wykonania
Sposób skuteczny upodobania się Sercu Pana Jezusa, a dla wszystkich przystępny, jest praca około wyzwolenia dusz z mąk czyśćcowych. Najdroższa Ofiara Mszy ś., ustępowanie nabywanych odpustów, modlitwy, jałmużny, i chociażby najdrobniejsze w tym celu wykonywane dobre czynności, są tyląż środkami, których z łatwością użyć możemy na poratowanie dusz, z któremi Jezus Chrystus niewypowiedzianie pragnie być zjednoczonym, pragnienia zaś tego sprawiedliwość zaspokoić Mu nie pozwala, od nas, iż tak powiem, oczekuje pomocy, oczekuje z utęsknieniem, byśmy Go w miłym postawili obowiązku usunięcia boskiej sprawiedliwości, a przyśpieszenia miłosierdzia.
Modła strzelista. — O jednę rzecz prosiłem Pana, tej szukać będę: abym mieszkał w Sercu Jego, po wszystkie dni żywota mego. (Ps. 31, 4)
Boskie Serce i t. d. Serce bez zmazy i t. d.
Módlmy się:
Boże, Który przyzywasz nas do Serca Twojego, wraź w serca nasze wzgardę ku wszystkiemu, co nie jest Tobą, a pociągnij nas tak silnie, iżbyśmy powolni Twojemu wołaniu, pobieżeli za wdziękiem i wonnością cnót i przykładów Twoich. Amen.
Miesiąc Czerwiec poświęcony czci Najsłodszego Serca Pana Jezusa, Warszawa 1874, s. 121-124.
