Święta Katarzyna ze Sieny, Dziewica

        Katarzyna Benincasa urodziła się 25 marca 1347 r. w Sienie (Włochy). Była przedostatnim z dwudziestu pięciu dzieci mieszczańskiej rodziny Jakuba Benincasy i Lapy Piangenti - córki poety Nuccio Piangenti. Przyszła na świat jako bliźniaczka, ale jej siostra, Janina, zaraz po urodzeniu zmarła. Rodzina nie cierpiała biedy, skoro stać ją było na to, by przyjąć do swego grona sierotę po starszym bracie, Tomasza Fonte, który, po wstąpieniu do dominikanów, był pierwszym spowiednikiem Katarzyny.

Katarzyna już jako kilkuletnia dziewczynka była przeniknięta duchem pobożności. Wspierana Bożą łaską w wieku 7 lat (w 1354 r.) złożyła Bogu w ofierze swoje dziewictwo. Kiedy miała 12 lat, doszło po raz pierwszy do konfrontacji z matką, która chciała, by Katarzyna wiodła życie jak wszystkie jej koleżanki, by korzystała z przyjemności, jakich dostarcza młodość. Katarzyna jednak już od wczesnej młodości marzyła o całkowitym oddaniu się Panu Bogu. Dlatego wbrew woli rodziców obcięła sobie włosy i zaczęła prowadzić życie pokutne. Zamierzała najpierw we własnym domu uczynić sobie pustelnię. Kiedy jednak okazało się to niemożliwe, własne serce zamieniła na zakonną celę. Tu była jej Betania, w której spotykała się na słodkiej rozmowie z Boskim Oblubieńcem. Z miłości dla Chrystusa pracowała nad swoim charakterem, okazując się dla wszystkich życzliwą i łagodną, skłonną do usług. W woli rodziców zaczęła upatrywać wolę ukochanego Zbawcy.

Ks. Piotr Skarga (fragment kazania)

       ,,Onych też zazdrości pełno między ludźmi, z których jeden drugiego szczęścia znieść i na nie patrzyć nie może; i ohydzi sobie bliźniego tem samem, iż to ma, czego drugi nie rad widzi u niego, woląc tego sobie życzyć. I ono złe oko, jak Pan mówi, z szczerej zazdrości pokazuje nieżyczliwość ku bliźniemu - i pokoju z nim żadnego mieć nie może, i zgody z nie nie chce. 

A owe zakryte serca i obłudne, które cicho ludzie łowią, a z małych przyczyn i podejrzenia niepewnego złe serca ku drugiemu biorą, i milcząc a z nic nie mówiąc, ani upominając o potknieniu jego, gdzie w złym razie myślą - w słowach przyjaciele a na sercach obłudnicy - pokoju nigdy prawego z bliźnim nie mają i zgodzić się z nim nie mogą. A Piotr ś. upomina ,,Abyśmy składali wszelaką złość, i zdradę, i obłudność, i zazdrości i obmowy:" a my tego pełni. Prostoty i szczerości między ludźmi nie masz, zdrady i oszukania i pokrytości pełno!... jakoż ma bydź zgoda i jednomyślność?

Niedziela druga po Wielkanocy

Ewangelia dzisiejsza przedstawia nam w niewielu słowach urządzenie Kościoła Chrystusowego, a nadto wspomina o jego nieprzyjaciołach i przeciwnikach. Kościół bowiem katolicki jest jako wielka a przestronna owczarnia, całą ziemię ogarniająca. Tej owczarni głową i najwyższym Pasterzem jest Chrystus Pan, który ją sobie nabył najdroższą Krwią swoją. W tej owczarni chowa On owce swoje, za które położył duszę swoją, które sobie zebrał i zgromadził w jedności wiary, którymi po dziś dzień rządzi i kieruje i sam przez się, niewidomie, przez łaskę swoją, i widomie przez zastępców swoich, a następców apostolskich, biskupów i kapłanów, ponieważ On sam postawił ich nad owcami swoimi. Między tymi zastępcami Jego są jedni, prawdziwie wierni pasterze, którzy, naśladując Najwyższego Pasterza, o nic się więcej nie starają, jedno o zbawienie owieczek; drudzy są najemnicy, którzy bardziej pożytku swego, niźli zbawienia owieczek patrzą. Głównym nieprzyjacielem tej owczarni jest wilk piekielny, diabeł, o którym Piotr św. Apostoł powiada, iż około niej krąży, szukając, kogo by pożarł. Ma on też i pomocników swoich, których Zbawiciel na innym miejscu złodziejami nazywa (Jan X, 8), którzy nie drzwiami, ale dziurą do owczarni wchodzą, którzy złymi przykłady i fałszywymi naukami stado Pańskie bałamucą, szarpią i rozpraszają. Cała zaś gra idzie o owieczki, o dusze, krwią Zbawiciela odkupione. Bo cokolwiek pasterz, najemnik, złodziej i wilk kiedy sprawował, to wszystko dla tych owiec sprawował: wszyscy się do owiec mają, ale nie jednakim sercem. Chrystus Pan pragnie ich zbawienia; Chrystusa naśladują wszyscy pasterze wierni; najemnik szuka na nich pożytku swego; złodziej patrzy, jakoby je z owczarni Chrystusowej wyprowadził; wilk dybie na nie, jakoby je pożarł.

Św. Ignacy Loyola, fragment ,,Pism wybranych"

        Kiedy jednak dusza znajduje się bez takiej pociechy, natychmiast następuje druga lekcja. Polega ona na tym, że nasz stary nieprzyjaciel stawia przed nami wszystkie możliwe trudności, by nas sprowadzić z obranej drogi. Teraz przeżywamy coś zupełnie przeciwnego do tego, z czym łączyła się pierwsza lekcja. Nieprzyjaciel dręczy nas bez przerwy, wywołuje smutek, którego przyczyn zupełnie nie rozumiemy. Nie odczuwamy żadnej pobożności ani w modlitwie, ani w kontemplacji, żadnego smaku i upodobania wewnętrznego w mówieniu i słuchaniu o rzeczach Bożych. Na tym jednak jeszcze nie koniec, bo gdy nieprzyjaciel spostrzeże, że jesteśmy osłabieni i upokorzeni przez tego rodzaju przykre przeżycia, wówczas podsuwa nam myśl, że Bóg, nasz Pan, zupełnie o nas zapomniał. 

Św. Jan Damasceński ,,Wykład wiary prawdziwej"

     Prototypem drogocennego Krzyża było ,,drzewo życia", które Bóg zasadził w raju. Bo jak przez drzewo przyszła śmierć, tak też należało, by przez drzewo (Krzyża) darowane było życie i zmartwychwstanie.

Także Jakub wskazał niejako na Krzyż, kiedy cześć złożył głowicy berła Józefa, a najwyraźniej przedstawiał sobą znak Krzyża, kiedy z rozłożonymi ramionami błogosławił jego synów. Wyobrażeniem też Krzyża była laska Mojżesza, którą on ,,na krzyż" uderzył morze, by ocalić Izraelitów a zatopić faraona; później jeszcze ręce Mojżesza, w kształt krzyża rozpostarte i tak odpierające Amalecytów. 

Św. Bazyli Wielki: Ukorzenie się przed Bogiem

 

        Ukorzenie się przed Bogiem idzie za wiarą, a wiara ta umacnia się przez oznaki wszechmocy. A jeśli orzekasz, że ten, kto wierzy, zna również Boga, to zna on Go z tego, w co wierzy, lub, nawet na odwrót, wierzy w Niego na podstawie tego, po czym Go poznaje. Poznajemy zatem Boga po Jego wszechmocy. Wierzymy więc w Tego, którego poznaliśmy, a korzymy się przed Tym, w którego uwierzyliśmy”.

Św. Bazyli Wielki

Za:  https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1350400248478992&set=a.348095165376177&type=3&theater

Niedziela Przewodnia

Miłościwy Pan Zbawiciel nasz po zmartwychwstaniu swoim niejednokrotnie raczył okazywać się uczniom, aby tym sposobem utwierdzić ich i naszą wiarę w tę tak ważną prawdę chrześcijańską. Wieczorem w sam dzień powstania z grobu, wszedł przez zamknięte drzwi do Apostołów, aby okazał wszechmoc Bóstwa swego i subtelność już uwielbionego ciała; również, aby ich przekonał, że i z zapieczętowanego grobu powstał bez naruszenia ciężkiego głazu, którym grób był przywalony. A jeśliby kto zapytał: Jak to być mogło, aby prawdziwe, ludzkie ciało Chrystusowe, nie utraciwszy swej natury, weszło przez drzwi zamknięte, tak na to odpowiem z Augustynem i Grzegorzem świętym: Jeśli chcesz tę rzecz ogarnąć słabym rozumem swoim, nie zdołasz. Lecz gdzie rozum ustaje, tam idzie mu na pomoc wiara. Rozumem wszystkiego dojść nie potrafisz, a w sprawach tajemnic Bożych dosyć ci na tym, że tak Bóg objawił i do wierzenia podał. Bo i rozum twój ułomny pomylić cię może, ale słowo Boże nieomylne jest i Bóg nikogo w błąd nie wprowadzi.

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "Proszę o modlitwę w intencji szczęśliwego rozwiązania dla wiadomej Bogu osoby"

Św. Augustyn. fragment ,,Pism katechetycznych"

 

       Albowiem nie dla czego innego przed przyjściem Pana naszego napisano to wszystko, co w Piśmie św. czytamy, jak dlatego, żeby zapowiedziane zostało Jego przyjście i z góry zalecony przyszły Kościół to jest naród Boży, zwany ciałem Jego, z wszystkich świętych, którzy jeszcze przed przyjściem Jego żyli na tym świecie, i tak wierzyli, że On przyjdzie, jak my, że przyszedł.

Rzecz bowiem ma się podobnie jak z narodzeniem Jakuba. Najpierw wydobył on z żywota rękę i trzymał nią za nogę wcześniej wyłaniającego się brata, po czym dopiero wysunęła się głowa i wreszcie inne członki. A jednak głowa przewyższa godnością i władzą nie tylko następujące po niej członki, lecz także naprzód wydobytą rękę i jakkolwiek nie w czasie ukazania się, to przecież w porządku natury ma pierwszeństwo. Podobnie i Pan Jezus Chrystus, zanim objawił się w ciele i jakby w pewien sposób z żywota tajemnicy Swej wyszedłszy, dał się widzieć ludzkim oczom jako Człowiek, Pośrednik między Bogiem i ludźmi, który jest nad wszystkich Bóg błogosławiony na wieki, wpierw już ukazał w świętych patriarchach i prorokach jedną część Ciała Swego i jakby ręką zwiastując Swe narodzenie, węzłami Prawa, niby pięciu palcami, ujął za stopę naród, idący pysznie naprzód. 

Rycerstwo Niepokalanej: MI istnieje nie tylko jako siła obronna, ale przede wszystkim jako ofensywa

      MI istnieje nie tylko jako siła obronna, ale przede wszystkim jako ofensywa. Nam nie wystarcza bronić religii, wychodzimy z twierdzy i ufając naszej Hetmance idziemy między nieprzyjaciół i łowimy serca, by je zdobyć dla Niepokalanej. Każde serce, które bije i bić będzie do końca świata na ziemi, musi być zdobyczą Niepokalanej. Oto nasz cel. I to możliwie jak najprędzej.” (list, 23 kwietnia 1929)

Rycerz nawiedzony jest myślą, że tak wiele dusz nie słyszało nawet imienia Maryi. Pragnąłby cały świat dla Niej pozyskać. Wprowadzić Ją do każdego serca, które bije pod słońcem i kiedykolwiek bić będzie, by Ona obfitością łask mogła oświecić te serca, by je ogrzała miłością swego matczynego Serca i rozpłomieniła w nich ogień miłości ku Bogu, ku Sercu Boskiemu – Jezusa. (10 czerwca 1938)

o. Maksymilian Kolbe

Życzenia Świąteczne od Redakcji

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "O szybki powrót do zdrowia dla Krystyny".

Modlitwa św. Augustyna o męce Pańskiéj.

 

       Boże! który dla odkupienia i zbawienia świata raczyłeś się człowiekiem narodzić, dać się od Żydów wzgardzić, i od Judasz pocałunkiem w ręce nieprzyjaciół wydać; który się dałeś pojmać, wiązać, jako niewinny baranek na zabicie wodzić i przez Annasza, Kaifasza, Piłata i Heroda, jako winowajca stawić, i tam od fałszywych świadków, oskarżenie, urąganie, policzkowanie, plwanie, twarzy świętéj zasłonienie, biczowanie, cierniem wieńczenie, z szat zewleczenie, i na śmierć osądzenie cierpieć; który dałeś się przybić do krzyża i na krzyżu podnieść, między łotrami umieścić, żółcią i octem napawać, i włócznią przebić: o Panie Jezu Chryste! przez te najświętsze męczarnie Twoje, które ja niegodny(a) wspominam z boleścią, przez święty krzyż Twój i skonanie Twoje: wybaw mię od mąk piekielnych, a racz miłosiernie przywieść, gdzie przywiodłeś łotra z Tobą ukrzyżowanego, iżbym Cię w królestwie Twojém chwalił(a) wiecznie. Amen.

Za: ,,Ołtarzyk polski katolickiego nabożeństwa" 1883

Za;  https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1339316302920720&set=a.348095165376177&type=3&theater

MODLITWA SIEDEM OJCZE NASZ I SIEDEM ZDROWAŚ MARYJO KU CZCI NAJDROŻSZEJ KRWI JEZUSA CHRYSTUSA

     Boski Zbawiciel objawił Świętej Brygidzie następującą modlitwę i powiedział: Wiedzcie, że Ja tym, którzy przez 12 lat będą odmawiać 7 Ojcze Nasz i 7 Zdrowaś Maryjo na cześć i chwałę Mojej drogocennej Krwi udzielę 5 następujących łask: 

1. Zostanie w godzinę Śmierci zabrany bezpośrednio do Nieba bez czyśćca.
2. Będzie zaliczony do grona największych świętych, jakby przelewał krew za wiarę Chrystusową.
3. Bóg Ojciec będzie utrzymywał w jego rodzinie 3 Dusze w stanie łaski uświęcającej według jego wyboru.
4. Dusze wybranych krewnych aż do 4- go pokolenia nie pójdą do piekła.
5. Będą powiadomieni przed swoją śmiercią.

Uwaga: Gdyby osoba odmawiająca te modlitwy wcześniej zmarła, zaliczone będzie jakoby je odmówiła w całości.

Papież Pius IX zatwierdził modlitwy 31 maja 1862 uznając je za prawdziwe i dla dobra dusz.
Sagii, die XXIV Aprilis 1903 Imprimatur. FJ. Girard, V.G.

Niedziela Palmowa

     KRÓTKIE NAUKI HOMILETYCZNE NA NIEDZIELĘ I UROCZYSTOŚCI CAŁEGO ROKU WEDŁUG  POSTYLII KATOLICKIEJ WIĘKSZEJ KS. JAKUBA WUJKA SI OPRACOWAŁ BISKUP  WŁADYSŁAW KRYNICKI

Pośrednik pomiędzy Bogiem i ludźmi, Pan nasz, Jezus Chrystus, Bóg i człowiek prawdziwy, gdy się już przybliżał czas męki Jego niewinnej, chciał się też w sposób niezwykły przybliżyć do miejsca, na którym za nas postanowił cierpieć, aby się stąd okazało, iż nie z przymuszenia, ale z dobrej woli podjął śmierć krzyżową. Z wielkim tryumfem, w uroczystej procesji wjechał do Jerozolimy na pięć dni przed żydowską Wielkanocą, aby jako prawdziwy Baranek wielkanocny, na tęż uroczystość był ofiarowany i zabity i aby odtąd wiernym swoim służył za pokarm w Najświętszym Sakramencie. Żydowski bowiem baranek, którego każda rodzina osobno miała sobie na pięć dni przed świętami przysposobić, a przy zaczęciu uroczystości ofiarować, zabić i pieczonego spożyć, był wyobrażeniem umęczonego Pana Jezusa, którego Krwią wszyscy jesteśmy odkupieni, nie już jak Żydzi, z niewoli egipskiej, ale ze stokroć gorszej niewoli czarta przeklętego. Przypatrzmy się pokrótce okolicznościom owego uroczystego wjazdu Zbawiciela dla naszego zbudowania.

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "za duszę niedawno zmarłego Aleksandra O."

RYCERSTWO NIEPOKALANEJ - LIST NA KWIECIEŃ

IDEAŁ RYCERZA NIEPOKALANEJ

     „Rozważmy dziś portret prawdziwego Rycerza Niepokalanej. Nie kurczy on swojego serca dla siebie samego, ani nawet dla swej rodziny, krewnych, przyjaciół czy rodaków; obejmuje on nim cały świat, wszystkich razem i każdego z osobna, ponieważ wszyscy bez wyjątku są odkupieni przez Krew Chrystusową, wszyscy są naszymi braćmi.

Pragnie on dla każdego prawdziwego szczęścia, oświecenia światłem wiary, oczyszczenia z grzechów i serca rozpalonego Bożą miłością, miłością bez granic. Szczęście całej ludzkości w Panu Bogu przez Niepokalaną – to jego marzenie. Rycerz Niepokalanej jest wojownikiem o zdobycie dla Niej serc wszystkich!

Wszystkim naprzeciw podaje swoją troskliwą dłoń, za wszystkich się modli, za wszystkich znosi cierpienia.”

o. Maksymilian Kolbe