O święty Józefie, mój dobry Ojcze, któryś miał niewymowną pociechę umierania w objęciach Jezusa i Maryi, ratuj mnie zawsze, a zwłaszcza w tej chwili, kiedy dusza moja będzie bliska opuszczenia ciała. Wyjednaj mi łaskę oddania ducha podobnie jak Ty, w objęciach Jezusa i Maryi. Jezu, Maryjo, Józefie święty, teraz i w godzinę śmierci w ręce Wasze oddaję duszę moją. Amen.
POD OPIEKĄ ŚW. JÓZEFA I ŚW. MICHAŁA ARCHANIOŁA
Contemplare et contemplata aliis tradere
Veritas liberabit vos
Contemplare et contemplata aliis tradere
Veritas liberabit vos
środa, 31 sierpnia 2016
wtorek, 30 sierpnia 2016
Święta Róża z Limy, dziewica († 1617)
Róża
urodziła się w 1586 roku. Pochodziła z rodziny hiszpańskiej, osiadłej w
Limie, stolicy Peru. Po matce odziedziczyła krew indiańską. Była
niezwykłej urody, którą na późniejszą jej prośbę Bóg jej odebrał. Już
jako dziecko została obsypana nadprzyrodzonymi łaskami. Gdy będąc
jeszcze dziewczynką, pogrążona w modlitwie w kaplicy różańcowej,
klęczała przed obrazem Najświętszej Maryi Panny z Dzieciątkiem Jezus na
ręku, Dzieciątko pochyliło się ku niej ze słowami: "Różo, będziesz moją
oblubienicą". Róża - zdziwiona - odpowiedziała słowami Najświętszej
Panny: "Jestem służebnicą Pana, niech mi się stanie według słowa Twego".
Posłuszna Bożemu wezwaniu już jako dziecko stała się oblubienicą
Dzieciątka Jezus. W piątym roku życia złożyła ślub czystości. Wiodła
życie umartwione i pokutnicze wśród swej rodziny, od której doznawała
wiele przykrości.
Po przezwyciężeniu oporu rodziców, którzy niezrażeni jej przeciwdziałaniem usiłowali ją wydać za mąż, w dwudziestym roku życia wstąpiła do Trzeciego Zakonu św. Dominika i zamieszkała w ciasnej, nędznej chatce w zakątku ogrodu. Ponad ludzkie pojęcie przyzwyczajona do postów od najmłodszych lat, rozpoczęła życie pełne niezwykłych umartwień. Strofowana o nie przez swych przełożonych zakonnych, wymyślała coraz to nowe - tak, że całe jej życie było okrutnym męczeństwem. Przez 15 lat znosiła straszne oschłości duchowe, drwiny i szyderstwa otoczenia. Dopiero po przejściu nad wyraz bolesnej udręki fizycznej i moralnej jej życie zaczęło obfitować w nadzwyczajne pociechy niebieskie. Chrystus rzekł jej: "Różo, bądź moją oblubienicą", a Matka Boża poleciła jej nosić imię Róża od Maryi. Miewała w swej chatce częste nawiedzenia Matki Najświętszej z Dzieciątkiem, podczas których brała Je na ręce i przytulała.
poniedziałek, 29 sierpnia 2016
Ścięcie św. Jana Chrzciciela wg Anny Katarzyny Emmerich
niedziela, 28 sierpnia 2016
O Sakramentach
Do
istoty formy Sakramentu Eucharystii należą tylko słowa: "to jest
ciało moje" i "to jest kielich krwi mojej". To bowiem
tylko do istoty formy należy, co oznacza, a więc i sprawuje przemianę
chleba i wina w ciało i krew Chrystusa, a to oznaczają tylko słowa
wspomniane. Co do słów wyrzeczonych nad chlebem jest rzeczą widoczną,
że tylko słowa: to jest ciało moje mogą istotę formy stanowić, gdyż
w rycie rzymskim innych słów nie ma. Ale i słowa nad kielichem
wypowiedziane: (to jest kielich krwi mojej) "nowego i starego
testamentu, który za was i za wielu będzie wylany na odpuszczenie grzechów"
nie należą do istoty formy, bo same słowa: to jest kielich krwi mojej,
oznaczają a więc i sprawują przeistoczenie, a nadto bo w lituriach
wschodnich ich nie ma, w których to liturgiach nikt nie wątpi,
konsekracja kielicha jet ważna i skuteczna. Należą one do pełności
formy (ad integritatem et perfectionem formae). W tym sensie mówi św.
Tomasz (3. q. 78. a. 3.), że należą do "substancji formy", bo
je nazywa "tylko pewnymi bliższymi określeniami orzeczenia t.j.
krwi Chrystusa (ibid.) i dlatego "gdyby kapłan same słowa (konsekracjyjne)
wypowiedział z intencją spełnienia tego sakramentu, dokonałby tego
sakramentu (ibid. . 1.. ad. 4.). Oczywiście w praktyce, pod grzechem ciężkim,
należy i te słowa wymówić.
Ks. dr. M. Sieniatycki, Zarys dogmatyki katolickiej. Tom IV. O sakramentach i rzeczach ostatecznych, Kraków 1931, s. 212.
Ks. dr. M. Sieniatycki, Zarys dogmatyki katolickiej. Tom IV. O sakramentach i rzeczach ostatecznych, Kraków 1931, s. 212.
sobota, 27 sierpnia 2016
x. bp Antoni Sotkiewicz: O herezji
Herezja,
po grecku
αϊρεσις, od
αίρειν — wybierać, tak nazywana od
dowolnego wyboru nauki jakiejś, stąd w ogóle sekta, stronnictwo, jak
np. sekta platońska, pitagorajska, jak ś.
Paweł mówi o herezji, t. j. sekcie saduceuszów Act. V 17. faryzeuszów XV
5. lecz tenże Apostoł używał już
wyrazu herezji w znaczeniu błędu religijnego, t. j. oderwania się, od
wiary i Kościoła, Gal. V
20. Tit. III 10. I Cor. XI
19. gdzie heretyków gani i potępia.
Zwyczaj
kościelny, za przykładem ś. Pawła, wprowadził w użycie wyraz
herezję w znaczeniu wyłącznie błędu dogmatycznego. Inaczej nawet być
nie mogło, ponieważ pojęcie herezji, sekty, odszczepienia się, wręcz
się sprzeciwia idei Kościoła Chrystusowego, którego cechą jest
jedność i powszechność, a nie sekciarstwo. Równoznaczny herezji
wyraz kacerstwo, niemieckie Ketzerei, wzięty jest, jak chcą
niektórzy, choć bezzasadnie, z wyrazu chmary, a jak inni twierdzą,
z wyraża katany, katarowie (ob.), którym oznaczano w wiekach średnich
wiele sekt drobnych.
piątek, 26 sierpnia 2016
x. Ignacy Charszewski (rektor kościoła w Żurominie): O wolności religijnej
Tolerancja
(tolerantia, od tolero) w znaczeniu ogólniejszym oznacza cierpliwe
znoszenie, wytrzymywanie jakichbądź utrapień,
od których się uchylić nie można (2 Cor. I, 6: tolerantia [ύποομονή]
passionum); w znaczeniu ścisłym — znoszenie odmiennych przekonali
religijnych, których się wewnątrz duszy nie
uznaje za prawdziwe, ani też obojętnie traktuje, a
których na zewnątrz nie krępuje się żadnymi przeszkodami, lecz owszem
dopuszcza się je.
I.
Cechą istotną pojęcia
tolerancji jest to, że ona dotyczy właściwie jakiegoś zła, czy
to fizycznego (np. nocna ciemnota), czy też — jak to najczęściej się
zdarza — moralnego (np. grzech, błędna nauka); prawdziwe bowiem dobra,
jak cnota i prawda, nie tylko są po prostu cierpiane, lecz mile przyjmowane,
brane w obronę i popierane (s. August., Enarr. in Ps. 31, ap. Migne,
P. Lat. XXXVI, 271:
Tolerantia, quae dicitur..., non est
nisi in malis).
czwartek, 25 sierpnia 2016
Św. Ludwika, Króla i Wyznawcy - Modlitwa
Ludwik
IX, urodzony w r. 1215, wstąpił na tron francuski jako dwunastoletnie
pacholę. Matka jego, królowa Blanka, dała mu nadzwyczaj pobożne
wychowanie i nauczyła go przenosić raczej śmierć nad dobrowolne
popełnienie grzechu śmiertelnego. Pobożność jego nie była mu przeszkodą
do oddania się w późniejszym życiu całym sercem sprawom kraju. W
ciężkiej chorobie uczynił ślub podjęcia krucjaty w celu odzyskania
Jerozolimy. Początkowo zwycięzca, popadł następnie w ręce Saracenów. W
roku 1270 poprowadził drugą krucjatę, lecz zaraza zdziesiątkowała mu
wojska w Afryce i dosięgła jego samego. Leżąc na popiele z rękoma na
krzyż złożonymi, oddał Bogu ducha w 1270 roku.
środa, 24 sierpnia 2016
O sektach
Sekta (od łac. secta,
sectari = sequi, naśladować, iść za kim lub za czym) podług etymologii
oznacza pewną liczbę osób (szkołę, stronnictwo), które za jakimś wybitniejszym
mężem, jako wodzem i prowodyrem idą i tegoż głosowi kierować się dają. Wyraz
ten, sam w sobie uważany, nie ma ujemnego znaczenia, podobnie jak mu
odpowiadający wyraz grecki άϊρεσις; i użycie obydwu tych wyrazów w dodatnim znaczeniu
znajdujemy w Dziejach apost. 26, 5 (cf. tekst orygin, i Wulgatę). W późniejszej
zaś łacinie wyraz secta przybrał znaczenie mos, agendi ratio, opinio
(Du Cange, Glossarium Mediae et Infimae Latinitatis, 1886, VII, 388), ale i
to w ogóle niekoniecznie wyraża ujemne odłączanie i wyróżnianie się od
innych.
wtorek, 23 sierpnia 2016
x. dr Franciszek Madeja: Poza Kościołem nie ma zbawienia
Największe
może oburzenie wywołuje wśród licznych przeciwników Kościoła
katolickiego jego nauka, iż w tym jedynie Kościele można osiągnąć
zbawienie wieczne. Oburzenie to podzielają i hodurowcy, piętnując przy
każdej sposobności całą potworność i bezbożność podobnej nauki.
Już w pierwszym zeszycie „Polski Odrodzonej” udowadnia nieznany bliżej
autor, że przez taką naukę skazuje Kościół katolicki na wieczne potępienie
wszystkich, którzy do niego nie należą, choćby prowadzili życie
najidealniejsze i stosowali się we wszystkim do nauki Chrystusowej. W ten
sposób odsądza Kościół kat. Od Boga i zbawienia wiecznego nie tylko
setki milionów pogan, którzy nigdy nic nie słyszeli o Kościele, ale i
wszystkich chrześcijan, którzy nie uznają papieża i nie chcą się
poddać pod komendę kleru rzymskiego. Szczęśliwość wieczną obiecują
księża katoliccy tylko tym, którzy słuchają potulnie władzy kościelnej,
zachowuję skrupulatnie wszystkie przepisy Kościoła, choćby nie
posiadali bynajmniej prawdziwej pobożności i ducha Chrystusowego.
Ponieważ do Kościoła katolickiego należy około 300 milionów ludzi, a
więc mniej więcej piąta część ludzkości, skazuje Kościół na
wieczne potępienie przeszło cztery piąte biednych mieszkańców ziemi.
Nauka taka jest naprawdę straszna, niezgodna nie tylko z pojęciem Bożej
miłości i miłosierdzia, ale i Bożej sprawiedliwości, dlatego trudno
przypuścić, ażeby Kościół, którzy głosi tak potworne hasła, mógł
być prawdziwym Kościołem Chrystusowym. Jak też więc wygląda w tym
względzie nauka Kościoła katolickiego i jak rozumieć to zdanie, że
tylko w nim prawdziwa i pewna droga zbawienia?
poniedziałek, 22 sierpnia 2016
Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny – módl się za nami!
MODLITWA DO NIEPOKALANEGO SERCA MARYI
Modlitwa obdarzona odpustami przez papieża Piusa VII z 1 lutego 1816 roku
O! Serce Maryi, Matki Boga i Matki naszej, Serce najmiłościwsze, przedmiocie upodobania Trójcy Przenajświętszej i godne wszelkiego uszanowania i miłości Aniołów i ludzi; Serce najpodobniejsze Sercu Jezusowemu, którego jesteś najdoskonalszym obrazem; Serce pełne dobroci, i wielce litujące się nad naszymi nędzami! racz roztopić lodowatość serc naszych i spraw, żeby się zupełnie zwróciły do Boskiego Zbawiciela. Wlej w nie miłość cnót Twoich, zapal je tym ogniem błogosławionym, którym ustawicznie pałasz. Zamknij w Sobie Kościół święty i strzeż go, bądź zawsze jego słodką ucieczką, i jego niezdobytą twierdzą, przeciw wszelkim najazdom nieprzyjaciół jego. Bądź naszą drogą, którą byśmy doszli do Jezusa i kanałem, przez który byśmy odbierali wszystkie łaski potrzebne do zbawienia naszego. Bądź naszym wspomożeniem w potrzebach, naszą pociechą w przykrościach, naszym posiłkiem w pokusach, naszą ucieczką w prześladowaniach, naszą pomocą we wszystkich niebezpieczeństwach, a szczególniej w ostatnich potyczkach życia naszego, gdy śmierć nastąpi, kiedy wszystko piekło sprzysięgnie się przeciwko nam, żeby dusze nasze, jako zdobycz swoją pochłonęło, w owym okropnym i strasznym momencie, od którego wieczność nasza zawisła. A wtenczas o Panno najlitościwsza uczyń to dla nas, żebyśmy doznali słodyczy Serca Twego Macierzyńskiego; a dzielność Twojej powagi u Syna Twego Jezusa niech nam otworzy źródło miłosierdzia i bezpieczną ucieczkę, abyśmy mogli dostać się do nieba i tam Go z Tobą błogosławić, po wszystkie wieki. Amen.
niedziela, 21 sierpnia 2016
Prośba o modlitwę
Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: " o pomyślny przebieg operacji na sercu dla Zbyszka".
sobota, 20 sierpnia 2016
Prośba o modlitwę
Prosimy o modlitwę w następującej intencji: " o uzdrowienie fizyczne i duchowe dla Krzysztofa".
piątek, 19 sierpnia 2016
Oświecił serca Polaków światłem wiary
"Naród kroczący w ciemnościach ujrzał
światłość wielką". Stwórca wszechświata na
początku tworząc niebo i ziemię, pozostawił
ciemności nad bezmiarem wód. I rzekł: "Niechaj się
stanie światłość. I stała się światłość". I w
ten sposób Bóg oświecił świat. A to, co uczynił u
początku, dokonał też i przez błogosławionego Jacka.
On, niby promień nowego słońca, rozproszył w Polsce
ciemności grzechu, a serca Polaków oświecił
światłem wiary. Światło dzienne przynosi ulgę w
cierpieniach, budzi śpiących, każe śpiewać ptakom, a
dzikie zwierzęta zapędza do ich kryjówek. Tak i
święty Jacek, wysłany do Polski przez błogosławionego
Dominika, wyzwolił Polaków z występków, obudził
ich z uśpienia, skierował ku niebu i oswobodził z
władzy szatana.
Imię Jacek wywodzi się ze słowa hiacynt, które
oznacza zarówno kwiat, jak i szlachetny kamień. Oba te
znaczenia dobrze się odnoszą do błogosławionego
Jacka. Hiacynt bowiem jest rośliną o purpurowym
kwiecie, Jacek zaś był w pokorze serca jak roślinka,
co nie wystrzela wysoko w górę, był jak kwiat czysty i
zdobny dobrowolnym ubóstwem. A szlachetny kamień tej
samej nazwy, o blasku czerwieni, jest podobny do złota i
jak złoto trwały. Tak i błogosławiony Jacek jaśniał
światłością życia i głoszeniem Ewangelii,
niezłomny w szerzeniu katolickiej wiary. Tak więc się
tłumaczy znaczenie tego imienia.
czwartek, 18 sierpnia 2016
św. Jacek Odrowąż - Żywot świętego Jacka, Wyznawcy (żył około roku Pańskiego 1257)
Wczoraj obchodziliśmy Święto św. Jacka Odrowąża, Dominikanina.
Święty Jacek, brat błogosławionego Czesława
Odrowąża, urodził się około roku 1183
we wsi Kamień na Śląsku Opolskim. Początkowe nauki
pobierał wraz z bratem w szkole katedralnej w Krakowie,
po czym udali się na dalsze studia zagranicę, najpierw
do Pragi, a potem, zapewne za radą swego stryja Iwona,
na uniwersytet paryski, gdzie studiowali teologię i
filozofię; stamtąd udali się do Włoch na uniwersytet
boloński, na studia z zakresu prawa. Było to w latach
1209 i 1214. Zdobywszy stopnie akademickie powrócili do
kraju i przyjęli z rąk biskupa krakowskiego
błogosławionego Wincentego Kadłubka święcenia
kapłańskie, a wkrótce potem otrzymali od niego kanonie
przy katedrze krakowskiej.
W roku 1216 nastąpiły na krakowskiej stolicy
biskupiej ważne zmiany: błogosławiony Wincenty
Kadłubek zrezygnował z urzędu, a jego następcą
został wybrany Iwon Odrowąż. Wybór był jednomyślny,
mimo to jednak Stolica Apostolska odmówiła prośbie
księcia i kapituły o przyjęcie rezygnacji
błogosławionego Wincentego. Gdy i ponowna prośba nie
odniosła skutku, w roku 1218 udał się do Rzymu celem
ostatecznego załatwienia sprawy sam Iwon, zabierając z
sobą obu synowców, Czesława i Jacka.
środa, 17 sierpnia 2016
Prośba o modlitwę
Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: " O dar uwolnienia od pewnej przypadłości dla Seweryna"
wtorek, 16 sierpnia 2016
Prośba o modlitwę
Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "za duszę niedawno zmarłej śp. Cecyli"
poniedziałek, 15 sierpnia 2016
O. JÓZEF STANISŁAW ADAMSKI SI: Na uroczystość Wniebowzięcia Matki Najświętszej KAZANIE 5-e Królowanie Maryi nad światem i nad mocami ciemności
Królowa niebieska
Maryja tryumfujące swe berło rozciąga na świat cały i na wszelkie moce
piekielne.
Z dwóch tytułów
Maryja jest ziemi Królową, jako Matka Boga i jako Matka ludzi.
Jako Bogarodzica Maryja musi
królować wszędzie, gdzie Boski Jej Syn króluje; Ona wspólnie z Jezusem
musi posiadać wszystkie nagrody, które Ojciec niebieski dał Chrystusowi
w dziedzictwo.
Jako Matka
nasza, Maryja niewysłowienie cierpiała na Golgocie, Ona była naszą współodkupicielką;
przyczyniła się do naszego zbawienia, mieszając łzy swoje z Krwią Jezusową.
Maryja zrodziła nas do życia duchowego; toteż z wysokości Krzyża swego
Zbawiciel nazwał Ją naszą Matką, jak gdyby do Niej mówił: "Ludzie są Twoją
rodziną, nie tylko dlatego, że oni
do mnie należą a Ja ich Tobie oddaję, ale i dlatego, że oni są Twoją zdobyczą,
dziećmi Twych boleści".
Kiedy atoli
niebo wysławia Maryję, a ziemia z bezgraniczną ufnością wzywa nieba Królowej
i Matki swojej; tedy moce piekielne Jej złorzeczą; wszelako same te złorzeczenia
nienawiści szatańskiej są hołdem tryumfującej królewskości Maryi.
Przy dzisiejszej
wspaniałej uroczystości Wniebowziętej, zastanówmy się:
1-o nad łaskawym
królowaniem Maryi na ziemi,
2-o nad Jej
wszechpotężnym panowaniem nad mocami piekielnymi.
Pobłogosław,
o Przebłogosławiona, na wieki ukoronowana i tryumfująca swą dobrocią i
swą potęgą. Zdrowaś Maryjo.
piątek, 5 sierpnia 2016
Prośba o modlitwę
Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "O pomoc Bożą dla Klaudii w trudnych chwilach życia ".
czwartek, 4 sierpnia 2016
Modlitwa do św. Dominika "O spem miram"
kiedy przybliżał się Twój zgon:
że będziesz po swej śmierci pomocny swoim braciom,
skoro stawisz się przed Wszechmocnego Boga tron.
Spełń, Ojcze, to coś przyrzekł w ostatnią godzinę,
i nam Twoim sługom okaż swą przyczynę!
Ty, coś tyloma cudy swe imię wsławił,
gdyś leczył ciała chore i kalekie,
przyjdź do nas z łaską Pana Chrystusową
i uzdrów dusze tą niebiańską mocą!
Spełń, Ojcze, to coś przyrzekł w ostatnią godzinę,
i nam Twoim sługom okaż swą przyczynę!
Niech Ojcu chwała wiecznie brzmi,
Synowi i Duchowi po wszystkie dni.
Spełń, Ojcze, to coś przyrzekł w ostatnią godzinę,
i nam Twoim sługom okaż swą przyczynę!
Módlmy się:
Wszechmogący Boże, niech święty Dominik,
który był gorliwym głosicielem objawionej prawdy,
wspiera Twój Kościół swoimi zasługami i nauką
i niech będzie dla nas troskliwym opiekunem.
Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
środa, 3 sierpnia 2016
RYCERSTWO NIEPOKALANEJ - LIST NA SIERPIEŃ
Sierpień - miesiąc poświęcony Najświętszej Maryi Pannie, Królowej Niebios
"Albowiem gdzie są dwaj albo
trzej zgromadzeni w Imię Moje,
"Albowiem gdzie są dwaj albo
trzej zgromadzeni w Imię Moje,
tam Ja jestem w pośrodku ich" (Mateusz
18,20)
O święceniu dni świętych
Prawy katolik w niedziele i święta, O Mszy, kazaniu
sumiennie pamięta, Nic nie kupuje i nic nie sprzedaje,
Sam nie zarabia, zarobku nie daje.
Aby obudzić i spotęgować pragnienie święcenia dni
świętych, podajemy tu kilka uwag o potrzebie ich
szanowania i przestrzegania.
Po pierwsze tedy potrzebujemy świąt i odpoczynku
świątecznego dla naszego ciała. Jak uczy
doświadczenie, praca ciągła i natężona, do jakiej
największa część ludzi dla zdobycia sobie chleba
powszedniego jest zmuszona, do tego stopnia wyczerpuje
siły ciała, że tego ubytku ani przerywanie pracy przez
jedną lub dwie godziny, ani nocny spoczynek dostatecznie
wynagrodzić nie zdołają; potrzeba na to koniecznie co
kilka dni dłuższego, co najmniej przez całą dobę
trwającego zupełnego wytchnienia. Bez tego organizm
cały stopniowo coraz więcej się osłabia,
przedwcześnie więdnie, traci swoją odporność przeciw
chorobom i innym dolegliwościom i w końcu niszczeje
zupełnie. Lepiej niż ktokolwiek wie to Pan Bóg, który
stworzył człowieka i wie doskonale, czego każdemu z
nas potrzeba. A ponieważ - jak mówi Pismo św. - miłuje wszystko co jest i nic nie ma
w nienawiści, z tego co uczynił, dlatego postanowił:
pamiętaj, abyś dzień święty święcił. Sześć dni
robić będziesz, i będziesz czynił wszystkie dzieła
twoje; ale dnia siódmego szabat Pana Boga twego jest;
nie będziesz czynił żadnej roboty weń, ty i syn
twój, i córka twoja, sługa twój i służebnica twoja,
bydlę twoje, i gość, który jest pomiędzy bramami
twymi.
wtorek, 2 sierpnia 2016
INTENCJA RÓŻAŃCOWA RYCERSTWA NIEPOKALANEJ NA SIERPIEŃ
W miesiącu SIERPNIU modlimy się szczególnie w następującej intencji: "O dar rozumnej wiary dla narodu".
poniedziałek, 1 sierpnia 2016
Prośba o modlitwę
Prosimy o modlitwę w intencji: "o powrót do zdrowia cudownie ocalonej przez Pana Boga Paulinki".
Subskrybuj:
Posty (Atom)