Albowiem nie dla czego innego przed przyjściem Pana naszego napisano
to wszystko, co w Piśmie św. czytamy, jak dlatego, żeby zapowiedziane
zostało Jego przyjście i z góry zalecony przyszły Kościół to jest naród
Boży, zwany ciałem Jego, z wszystkich świętych, którzy jeszcze przed
przyjściem Jego żyli na tym świecie, i tak wierzyli, że On przyjdzie,
jak my, że przyszedł.
Rzecz bowiem ma się podobnie jak z narodzeniem Jakuba. Najpierw wydobył on z żywota rękę i trzymał nią za nogę
wcześniej wyłaniającego się brata, po czym dopiero wysunęła się głowa i
wreszcie inne członki. A jednak głowa przewyższa godnością i władzą nie
tylko następujące po niej członki, lecz także naprzód wydobytą rękę i
jakkolwiek nie w czasie ukazania się, to przecież w porządku natury ma
pierwszeństwo. Podobnie i Pan Jezus Chrystus, zanim objawił się w ciele i
jakby w pewien sposób z żywota tajemnicy Swej wyszedłszy, dał się
widzieć ludzkim oczom jako Człowiek, Pośrednik między Bogiem i ludźmi,
który jest nad wszystkich Bóg błogosławiony na wieki, wpierw już ukazał w
świętych patriarchach i prorokach jedną część Ciała Swego i jakby ręką
zwiastując Swe narodzenie, węzłami Prawa, niby pięciu palcami, ujął za
stopę naród, idący pysznie naprzód.
I tak przez pięć okresów czasu nie
przestano zwiastować i prorokować Jego przyjścia, a zgodnie z tym pięć
ksiąg napisał ten, przez którego zostanie dane Prawo. A pyszni, myśląc,
jak kazało im ciało, i chcąc ustanowić swoją sprawiedliwość, nie zostali
napełnieni błogosławieństwem z otwartej ręki Chrystusa, lecz zatrzymani
w zaciśniętej i zamkniętej i tak związane im są nogi i polegli, podczas
gdy myśmy powstali i zostali podniesieni.
Chociaż tedy, jak powiedziałem, Chrystus Pan wpierw ukazał jedną część
Ciała Swego przez świętych, którzy Go co do czasu narodzenia
poprzedzili, jednak On sam jest Głową Ciała Kościoła św. Owi zaś święci
wszyscy przez wiarę w Chrystusa są złączeni z tym ciałem, którego On
jest Głową a oni zwiastunami. Albowiem biegnąć naprzód nie zostali
oderwani, lecz raczej związani przez swoje posłuszeństwo. Gdyż
jakkolwiek głowa może rękę przez sobą wysunąć, to jednak wiązadło ręki
jest poniżej głowy. Tak to wszystko, co napisano przed Nowym
Przymierzem, napisano ku naszej nauce; i figury napisano ku naszej nauce
i nasze były, a choć w Starym Przymierzu należało pisać w figurze,
pisano dla nas, na których przyszedł koniec wieków.
Św. Augustyn. fragment ,,Pism katechetycznych"
Św. Augustyn. fragment ,,Pism katechetycznych"
