Umiłowani Synowie Łaska Wam i Błogosławieństwo
Apostolskie. Nikomu tajnym nie jest, jak wiele przyczynia się miłość ku
Najświętszej Maryi Pannie do ożywienia wiary katolickiej i poprawy
obyczajów, szczególnie dzięki tym formom nabożeństwa, które zdają się
posiadać wyższą nad inne moc oświecania umysłów niebieską nauką i
zapalania dusz do doskonalenia życia chrześcijańskiego. Do nich należy
zaliczyć najpierw nabożeństwo do świętego szkaplerza karmelitańśkiego,
które przez swoją prostotę, stosując się do pojęcia każdego,
rozpowszechniło się bardzo szeroko wśród wiernnych Chrystusowych,
rodząc liczne zbawienne owoce.
Dlatego z wielką radością przyjęliśmy wiadomość, iż
Karmelici Dawnej Obserwy i Bosi postanowili wspólnie uświetnić
700-letnią rocznicę ustanowienia tegoż Szkaplerza Najśw. Maryi Panny z
Góry Karmelu jak najwspanialszymi uroczystościami ku czci Najśw. Maryi
Panny. I my również to pobożne przedsięwzięcie, przez stałą miłość
naszą do Przeczystej Matki Boga, i jako że sami zostaliśmy jeszcze
dzieckiem będąc wpisani do Bractwa Szkaplerznego, najchętniej zalecamy i
życzymy mu obfitych łask Bożych. Nie chodzi tu bowiem o rzecz małej
wagi, lecz o zdobycie życia wiecznego według obietnicy danej przez
Najśw. Pannę. Chodzi tu bowiem o najdonioślejszą sprawę każdego i o
bezpieczne jej przeprowadzenie. Szkaplerz święty jest to bowiem niejako
strój Maryi oraz znak i rękojmia wspomożenia Matki Bożej.
Aby jednak przyodziani w tę szatę nie myśleli, iż
mimo lenistwa i ospałości duchowej osiągną zbawienie, niech pomną na
przestrogę Apostoła: "Z bojaźnią i ze drżeniem sprawujcie wasze
zbawienie" (Flp 2, 12). Wszyscy zatem Karmelici, czy to w klasztorach
pierwszego i drugiego zakonu, czy to w trzecim zakonie regularnym lub
świeckim, czy wreszcie w Bractwach żyjąc zespoleni węzłem miłości,
przynależą do jednej rodziny Matki Najświętszej, niech zachowują w
wiecznej pamięci wzór pokory i czystości Najśw. Dziewicy, a w prostym
kroju tej szaty upatrują streszczenie cnót skromności i prostoty. Niech
tę szatę, którą w dzień i noc się okrywają, uważają za wymowny symbol
modlitwy, którą błagają Boga o pomoc. Niech na koniec ukazuje im ona to
poświęcenie Najświętszemu Sercu Niepokalanej Dziewicy, niedawno przez
nas tak usilnie polecane. A wtedy nie omieszka zapewne Najczulsza ta
Matka sprawić, aby Jej dzieci, oczyszczając się z win w czyśćcu jak
najszybciej za Jej przyczyną u Boga, dostały się do niebieskiej
Ojczyzny według podania owego, zwanego Przywilejem Sobotnim.
Życząc więc opieki i pomocy nieba i dając wyraz
naszej szczególnej miłości udzielamy Wam, Ukochani Synowie, i całemu
Zakonowi Karmelitańskiemu, z wielką życzliwością Apostolskiego
Błogosławieństwa w Panu.
Dano w Rzymie u św. Piotra, dnia 11 lutego, w
uroczystość Objawienia Niepokalanej Dziewicy Maryi, w roku 1950,
jedenastym Naszego Pontyfikatu.
PAPIEŻ PIUS XII
Druk: AAS 42(1950) s. 390; "Glos Karmelu" 7-8 (1950) s. 1-2.
