To kluczowa postać dla pobożności Szkaplerza. Św. Szymon urodził się w
1165 r. w hrabstwie Kent w Anglii. Rodziców miał bogobojnych.
Hagiografowie podkreślają, że matka Szymona zanim go pierwszy
raz nakarmiła po urodzeniu, ofiarowała go Matce Bożej, odmawiając na
kolanach Zdrowaś Maryjo.
Uczył się w Oksfordzie i - jak przekazują kroniki - uczniem był
wybitnym. Później wiódł przez jakiś czas życie pustelnicze, by po
przybyciu Karmelitów na Wyspy wstąpić do zgromadzenia.
Szybko poznano się na jego talentach oraz gorliwości i mianowano go w
1226 r. wikariuszem generalnym. W 1245 r. został wybrany szóstym
przeorem generalnym Karmelitów. Wyróżniał się gorącym nabożeństwem
do Matki Bożej. Maryja odwzajemniła to synowskie oddanie, objawiając się
Szymonowi 16 lipca 1251 r. Święty tak relacjonował to widzenie: „Nagle
ukazała mi się Matka Boża w otoczeniu wielkiej
niebiańskiej świty i trzymając w ręce habit Zakonu, powiedziała mi:
«Weź, Najukochańszy Synu, ten szkaplerz twego Zakonu, jako wyróżniający
znak i symbol przywilejów, który otrzymałam dla ciebie
i dla wszystkich synów Karmelu. Jest to znak zbawienia, ratunek pośród
niebezpieczeństw, przymierze pokoju i wszechwieczna ochrona. Kto w nim
umrze, nie zazna ognia piekielnego»”. Św. Szymon
dożył 100 lat. Zmarł w opinii świętości 16 maja 1265 r.