Urodziła się w 1207 r. Była córką króla
węgierskiego Andrzeja II. W 1221 r. wyszła za
mąż za landgrafa Ludwika IV z Turyngii. Już
wkrótce ujawniła się jej wielka troska o
najbiedniejszych. W czasie klęski głodu w
latach 1225/26 sięgnęła nawet do kasy
królewskiej, co kosztowało ją bardzo wiele:
gdy w 1227 r. zmarł jej mąż, władzę przejął
jego brat i wypędził Elżbietę z dworu.
Założyła wówczas hospicjum dla ubogich w
Marburgu i wstąpiła do III Zakonu św.
Franciszka. Umarła w całkowitym poświęceniu
się ubogim 19 listopada 1231 r. Już w 1235 r.
papież Grzegorz IX ogłosił ją świętą.
