O Rozmyślaniu

 

          Rozmyślanie czyli modlitwa umysłowa nie jest, jest jak wielu mniema, dla tych tylko, którzy się od zgiełku świata usunęli i wszystek swój czas służbie Bożej poświęcili, ale jest dla wszystkich chrześcijan bez wyjątku. Wszystkich do tego rodzaju modlitwy Duch Święty wzywa, mówiąc: Błogosławiony mąż, który w zakonie Pańskim będzie rozmyślał we dni i w nocy , a jako przyczynę występków i moralnego spustoszenia świata wskazuje na brak rozmyślania: Spustoszeniem spustoszona jest wszystka ziemia, bo nie masz ktoby uważał w sercu. Doświadczenie też poucza nas, że ci którzy, w jakimkolwiek stanie się uświęcili, oddawali się rozmyślaniu, począwszy od samego Króla Dawida, który mówi: Zakon twój Panie, cały dzień jest rozmyślaniem mojem.

  Przyczyn wreszcie, dla których, rozmyślanie jest tak ważnem i pożytecznem, nie daleko szukać potrzeba: Odstąp od złego a czyń dobrze- na tych dwóch rzeczach polega zadanie całego naszego życia; otóż do obydwóch zarówno potrzebnem jest rozmyślanie. Potrzebnem jest, aby odstępować od złego, t.j. stale unikać grzechów i mimo natarczywości nieprzyjaciół dusznych wytrwać w łasce Bożej, no czemże możemy się w chwilach pokusy obronić, jeżeli nie żywą pamięcią na zbawienie, na mękę Chrystusową, na dobroć lub sprawiedliwość Bożą, lub na inne prawdy wiary, które z tej przyczyny Paweł św. tarczą wiary zowie ? Gdybyśmy te prawdy mieli ustawicznie przed oczami, żadna pokusa nie zdołała by nas pokonać, jak sam Duch Święty zapewnia: Pamiętaj na ostatne rzeczy twoje, a na wieki nie zgrzeszysz. Ale prawdy te jakkolwiek głęboko wpojone, powoli się w pamięci zacierają, gdzieś giną- zwłaszcza w chwilach pokusy i z stąd upadek. Jeżeli więc chcemy się zabezpieczyć od złego , musimy pamięć na te prawdy częstem rozważaniem ożywiać i odświeżać. Jednoże zakon Twój jest rozmyślaniem mojem, mówi Prorok, tedyby zginął w uniżeniu swojem ! (Psalm CXVIII.,92,)

Potrzebne jest zarazem rozmyślanie, aby czynić dobrze, czyli postępować w cnocie i miłości Bożej. Miłość bowiem i wszelki popęd woli rodzi się z poznania przedmiotu godnego miłości, i idzie tym samym krokiem, co poznanie. Aby więc rość w miłości Bożej i zaparciu siebie, aby iść jak mówi Duch Święty z cnotę w cnotę, musimy też wzrastać w poznawaniu Boga i wzoru naszej doskonałości, Chrystusa, i samych siebie- musimy zatem rozmyślać.

  Lecz jakim sposobem rozmyślać ?. To nauka, której ludzie nie mogą udzielić, jak udzielają innych umiejętności; sam tylko Duch święty przez wewnętrzne oświecenie może nas tego nauczyć. Jego więc przede wszystkim o tę laskę usilnie prośmy, mówiąc z Apostołami: Panie, naucz nas modlić się. Jednakowoż pewne wskazówki i główne zarysy rozmaitych sposobów rozmyślania podają nam Święci , z których jeżeli będziemy korzystać wedle sił i zdolności naszych, a czynami damy dowód naszej dobrej woli, niezawodnie ufać będziemy mogli, że Duch Święty przyjdzie nam w pomocy i swem wewnętrznem natchnieniem douczy nas tego, czego ludzie usty i pismem udzielić nam nie mogą.

O rozmyślaniu i rachunku sumienia podług św. Ignacego ( Kraków 1890 )

Za: https://domini-canes.blogspot.com/2018/11/o-rozmyslaniu.html