Październik - miesiąc poświęcony Matce Bożej Różańcowej
Liturgiczne wspomnienie Matki Bożej Różańcowej to
wyraz wdzięczności ze strony Kościoła dla Najświętszej Bożej
Rodzicielki za opiekę nad nim za pośrednictwem modlitwy różańcowej. Święto
to zostało ustanowione i wprowadzone do kalendarza liturgicznego przez
papieża Piusa V, aby upamiętnić zwycięstwo floty chrześcijańskiej nad
przeważającą flotą turecką pod Lepanto 7 października w 1571 roku.
Odniesione
zwycięstwo obroniło wówczas Europę przed inwazją Islamu. Cała
chrześcijańska Europa trwała wtedy na modlitwie wraz z Maryją,
odmawiając różaniec. 17 marca 1572 roku z wdzięczności za odniesione
zwycięstwo, papież Pius V ogłosił „Święto zwycięstwa Maryi dziewicy” i
nakazał obchodzić je 7 października. Rok później papież Grzegorz XIII
polecił obchodzić je pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Różańcowej w
pierwszą niedzielę października. Od 1716 roku wspomnienie Matki Bożej
Różańcowej stało się powszechne i obowiązkowe w całym Kościele. Do
rozwoju tegoż święta przyczynił się bardzo papież Leon XIII, szczególny
czciciel różańca oraz papież Pius X, który w 1913 roku przeniósł je z
niedzieli październikowej na dzień 7 października.
Liturgiczne wspomnienie Matki Bożej Różańcowej staje się okazją do odnowienia i pogłębienia modlitwy różańcowej. Z pewnością nie jest to łatwa modlitwa, zwłaszcza dla współczesnego człowieka, ciągle zabieganego i niespokojnego. Jednak modlitwa ta wydaje się być skutecznym środkiem ratowania współczesnego świata i człowieka. Historia uczy, że wielokrotnie różaniec okazał się wielką pomocą w różnych niebezpieczeństwach. Tak było w przypadku zwycięstwa pod Lepanto czy też w przypadku obrony Wiednia. Całe ówczesne rycerstwo polskie należało do bractw różańcowych, a w Krakowie przed bitwą odbywały się procesje różańcowe i pod przewodnictwem królowej Marysieńki trwała nieustająca modlitwa różańcowa.
Liturgiczne wspomnienie Matki Bożej Różańcowej staje się okazją do odnowienia i pogłębienia modlitwy różańcowej. Z pewnością nie jest to łatwa modlitwa, zwłaszcza dla współczesnego człowieka, ciągle zabieganego i niespokojnego. Jednak modlitwa ta wydaje się być skutecznym środkiem ratowania współczesnego świata i człowieka. Historia uczy, że wielokrotnie różaniec okazał się wielką pomocą w różnych niebezpieczeństwach. Tak było w przypadku zwycięstwa pod Lepanto czy też w przypadku obrony Wiednia. Całe ówczesne rycerstwo polskie należało do bractw różańcowych, a w Krakowie przed bitwą odbywały się procesje różańcowe i pod przewodnictwem królowej Marysieńki trwała nieustająca modlitwa różańcowa.
