Rycerstwo Niepokalanej

        Rycerstwo Niepokalanej to ruch katolicki  założony przez Ojca Maksymiliana Maria Kolbe 16 października 1917 r.. Jeszcze jako kleryk franciszkański przebywając na studiach w Rzymie był zachwycony widokiem Wiecznego Miasta, ziemi przesiąkniętej krwią męczenników, jednocześnie zaś zaniepokojony antykościelnymi nastrojami -  „czarne marsze’’ i antykościelne flagi.  Pisał wtedy: ”pozwalano sobie(…) na podnoszenie sztandaru, na którym św. Michał Archanioł leżał pod stopami Lucyfera i rozrzucano ulotki głoszące, że na Stolicy Piotrowej zasiądzie sam Lucyfer, a papież mu będzie za Szwajcara’’ (tzn. będzie mu służył). O. Maksymilian nie mógł znieść takiej obelgi Chrystusa i Jego Kościoła. Poczuł się zdeterminowany do konkretnego przeciwdziałania. Z natchnienia Ducha Bożego i za zgodą przełożonych,  razem z sześcioma współbraćmi, trzy dni po objawieniu Matki Bożej w Fatimie, 16.10.1917r.  założył pobożny związek i nazwał go MI ( łac. Militia Immaculata – co w tłumaczeniu znaczy Milicja Niepokalanej  czyli Rycerstwo Niepokalanej). Rycerstwo kojarzy się z walką, a jest to walka z grzechem, ze złem. Program Rycerstwa O. Maksymilian streścił w haśle: „Zdobyć cały świat dla Jezusa przez Maryję Niepokalaną, by Chrystus królował w duszach wszystkich ludzi”.

 

Członkowie Rycerstwa jako główne zadanie stawiają sobie szerzenie królestwa Chrystusowego pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej. Pobudzają wszystkich do oddania się Jej na wierną służbę w misji, którą pełni jako Matka Kościoła. Członkowie Ruchu nazywają się Rycerzami Niepokalanej i już od chwili wstąpienia, oddają się Jej całkowicie za rzecz i własność, prosząc aby ich prowadziła. Każdy Rycerz powinien wyróżniać się takimi cechami jak: szlachetność, pobożność, honor, wierność, hart ducha i odwaga tj. świadectwo życia polegającego na łączności z Niepokalaną, Wszechpośredniczką naszą u Jezusa. Przez wstawiennictwo Niepokalanej Rycerze starają się o nawrócenie grzeszników, zaczynając od siebie. Czynią to każdym środkiem, byle godziwym, na jaki pozwala stan i okoliczności. Modlitwa stanowi prawdziwy oręż Rycerzy Niepokalanej. Zewnętrznym znakiem rozpoznawczym jest noszony na szyi z wielką czcią Cudowny Medalik, jako symbol całkowitego oddania się Niepokalanej. Wszystkie zasady przynależności do Rycerstwa umieścił założyciel na jednej małej kartce papieru w formacie A8, a brzmiały one następująco: 

I. Cel: starać się o nawrócenie grzeszników i heretyków i schizmatyków, a najbardziej masonów i o uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem NMP Niepokalanej (doprowadzić wszystkich ludzi do Boga przez Niepokalaną) 

II. Warunki: 

1) Oddać się całkowicie NMP Niepokalanej jako narzędzie w Jej niepokalanych rękach 

2) Nosić "Cudowny Medalik”
3) Wpisać się do Ksiąg Rycerstwa w siedzibie kanonicznie zatwierdzonej (ten warunek dopisał później)

III. Środki:  1.) O ile możliwości raz na dzień zwrócić się do NMP Niepokalanej z tym aktem strzelistym „O Maryjo bez grzechu pierworodnego poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy i za wszystkimi, którzy się do Ciebie nie uciekają a zwłaszcza za masonami”
2) wszelkie środki (byle godziwe), na jakie pozwala stan, warunki i okoliczności co poleca się każdego gorliwości i roztropności: przede wszystkim zaś ”Cudowny Medalik” (rozdawanie).

 
Do tego zdawałoby się prostego statutu  o. Maksymilian dołączył „Akt poświęcenia się NMP Niepokalanej”.

Przewidział trzy stopnie realizacji celu, uczestnictwa w Rycerstwie Niepokalanej tzw.: 

M-1  Rycerz taki działa na zasadach mniej sformalizowanych, stara się realizować ideały i   cele Rycerstwa w sposób indywidualny, bez podejmowania dodatkowych zadań czy zobowiązań, warunkiem jest oddanie się Matce Bożej, noszenie Cudownego Medalika i codzienne odmawianie modlitwy „O Maryjo bez grzechu poczęta módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy i za wszystkimi, którzy się do Ciebie nie uciekają, a zwłaszcza za masonami i poleconymi Tobie”

 
M-2  Rycerz działa na zasadzie zorganizowanej grupy prowadzącej systematyczną formacje swoich członków, angażując się w życie Kościoła.

M-3 Rycerz taki poświęca swoje życie całkowicie apostolstwu.

Do Polski Rycerstwo Niepokalanej przybyło w 1919 r. wraz z o. Kolbe, (który po zdobyciu dwóch  doktoratów na rzymskich uczelniach powrócił do kraju). Rozwój Rycerstwa gwałtownie  przyspieszył w 1927 r., kiedy powstał Niepokalanów – Centrum duchowe MI. Istniejące Rycerstwo Niepokalanej ożywiło ducha religijnego wiernych w Polsce oraz przyczyniało się do podnoszenia moralnej świadomości społeczeństwa. Narzędziem był miesięcznik "Rycerz Niepokalanej". Siłę dawała Niepokalana. Ona działała przez oddanych Jej rycerzy i tak działa po dziś dzień.