Modlitwa Dominikańska

św. Małgorzata Maria Alacoque: Modlitwa do Najświętszych Serc Jezusa i Maryi

 

Dziewico Najświętsza, najmilsza i najchwalebniejsza Matko Boża, Nadziejo nasza!
Prosimy Cię, spraw, aby Twoja moc,
której udziela Ci Najświętsze Serce Twojego Syna, stała się naszym udziałem.
Wyproś nam, aby Jego miłość panowała w naszych sercach.
Niech On będzie naszym Ojcem, naszym skarbem, naszym stróżem,
naszym szczęściem, naszą miłością i naszym wszystkim.
Niech On będzie naszą podporą w słabościach, siłą w niemocy i pociechą w smutku.
O Najświętsze Serca – Jezusa i Maryi, naprawcie naszą niedoskonałość,
bądźcie wynagrodzeniem dla naszych uchybień,
rozpalcie nasze serca Waszą świętą żarliwością,
przemieńcie naszą oziębłość i opieszałość w Waszą gorejącą miłość.
Niech całym naszym szczęściem i jedyną radością
będzie nasze życie oddane Najświętszemu Sercu Pana Jezusa
przez dziecięcą służbę Jego Najświętszej Matce. Amen.

PIUS XI Encyklika QUAS PRIMAS o ustanowieniu święta Naszego Pana Jezusa Chrystusa Króla

     Do wszystkich Czcigodnych Braci Patriarchów, Prymasów, Arcybiskupów, Biskupów i innych Ordynariuszów, którzy pozostają w pokoju i jedności ze Stolicą Apostolską. O ustanowieniu święta Naszego Pana Jezusa Chrystusa Króla

Czcigodni Bracia,
Pozdrowienie i błogosławieństwo Apostolskie!

     W pierwszej Encyklice, wydanej na początku Naszego Pontyfikatu do wszystkich Biskupów, zastanawiając się nad najważniejszymi przyczynami nieszczęść i patrząc, jak te nieszczęścia ciężko przygniatają ludzi i jak ludzie z nimi się zmagają, nie tytko - jak wiadomo - zaznaczyliśmy otwarcie, że tego rodzaju wylew zła dlatego nawiedził świat cały, gdyż bardzo wielu usunęło Jezusa Chrystusa i Jego najświętsze prawo ze swych obyczajów, z życia prywatnego, rodzinnego i publicznego; lecz także wskazaliśmy, że nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego. Wzywając tedy do szukania pokoju Chrystusowego w Królestwie Chrystusowym, zapowiedzieliśmy, co zamierzamy uczynić, o ile Nam to będzie dane: mówiliśmy mianowicie, że w Królestwie Chrystusowym nie możemy skuteczniej przyczynić się do odnowienia i utrwalenia pokoju, jak przywracając panowanie Pana naszego. Tymczasem jaśniejszą nadzieję lepszych czasów obudził w Nas, czy to dopiero początkowy czy to już silniej rozbudzony zapał, jaki ogarnął narody dla Chrystusa i dla Jego Kościoła, tego jedynego sprawcy zbawienia; stąd też można było wnioskować, że przygotowuje się i dojrzewa powrót do posłuszeństwa u wielu z tych, którzy, wzgardziwszy panowaniem Odkupiciela, stali się wygnańcami z Jego Królestwa.

PROŚBA O MODLITWĘ

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: " Dla Pawła o pomyślną rehabilitację i powrót do zdrowia po wypadku".

Różaniec św. ratuje od potępienia

Pewien pobożny kapłan opowiada następujące zdarzenie.

Raz wieczór w r. 1856 zawołano mię do chorej. Skoro tylko usłyszałem dokąd mam zdążać, smutek i odraza napełniły moje serce, bo gdyby nie święta powinność mojego stanu, nigdy bym nie przestąpił progu tej lekkomyślnej a znanej z gorszącego życia dziewczyny. Skoro przybyłem do umierającej, zobaczyłem wprawdzie oznaki skruchy, lecz chora tak zawikłanie wszystko mówiła, że tylko z trudnością udało mi się nakłonić ją do spowiedzi.

Odwiedziłem ją jeszcze kilka razy, aż pewnego dnia nadchodzą już ostatnie chwile, chora rozpoczyna konać. Twarz jej zsiniała, oczy w słup, włosy stanęły jej na głowie a z ust tylko te słowa wyrzekła:

– Jestem potępiona, potępiona na wieki!

Zbladłem i ja i obecni, ale mówię przecież do niej:

– Mówże choć: Jezus, Maryja!

Lecz ona na to:

– Ach gdybym to mogła, byłabym uratowaną.

List Ojca Świętego Benedykta XV do Generała Ludwika Theisslinga z okazji siedemsetlecia Zakonu Kaznodziejskiego

      Do wielebnego Ojca Generała Ludwika Theisslinga z okazji siedemsetlecia ustanowienia Zakonu Kaznodziejskiego. Ukochanemu Synowi serdeczne i apostolskie błogosławieństwo:

I
     W czasie kongresu Tercjarzy Dominikańskich, który miał miejsce trzy lata temu we Florencji, na którym My i wielu innych biskupów byliśmy obecni, zdecydowano za naszą radą i przy naszej pełnej aprobaty, że w czasie uroczystych obchodów upamiętniających siedemsetlecie zatwierdzenia Zakonu Dominikańskiego powinno się zwołać do Bolonii inny kongres tego samego rodzaju, ale o większej randze. 

     Nie podejrzewaliśmy wtedy, co Boskie dekrety mają w zapasie dla naszej niegodności, czym wkrótce miał nas Bóg obdarzyć ¹ , ale pewne osobiste i szczególne powody wydawało się podpowiadały nam, że należy uczcić Zakon i pamięć świętego Patriarchy Dominika którego świętych szczątków, można by rzec, byliśmy obrońcą i stróżem, jak również i tych z Jego synów, którzy zostali wyniesieni do chwały ołtarzy, członkowie naszej własnej Rodziny. 

     Ale teraz, gdy z woli Boga w przededniu tej Rocznicy znaleźliśmy się nie w stolicy św. Petroniusza ² , lecz w Stolicy Księcia Apostołów uważamy za właściwe, wskazać na to, co Kościół zawdzięcza temu Zakonowi, nie z powodu naszych osobistych więzi ³ , a raczej jako należny temu znakomitemu Zakonowi dowód apostolskiego miłosierdzia. 

Księdz dr Antoni J. Nowowiejski: Msza dominikańska

         Jak świadczy Humbert de Romans, dominikanie w początkach nie mieli odrębnej liturgii mszalnej, lecz używali takiej, jaka była w użyciu w miejscach ich zamieszkania. Każda prowincja miała swój charakter lokalny. Ale już w r. 1220, gdy odprawiano w Bolonii pierwszą kapitułę, pod przewodnictwem św. Dominika, zebrani bracia radzili nad ujednostajnieniem liturgii w swoim zakonie. Znowu na kapitule generalnej w Bolonii r. 1224 zalecono definitorom zakonu, aby na następną kapitułę przedstawili rubryki dla ksiąg liturgicznych, między innymi dla graduału i mszału, aby je poddać recenzji. W tym celu w r. 1245 na kapitule w Kolonii wybrano czterech braci (z Francji, Anglii, Lombardii i Niemiec). Gdy ta rewizja dokonana została niedostatecznie, wspomniany Humbert de Romans, wybrany na generała w r. 1254, dokonał ostatecznego opracowania i ustalenia liturgii dominikańskiej, którą zatwierdziła kapituła generalna w Paryżu w r, 1256 i dla całego zakonu przepisała. Papież Klemens IV zatwierdził dzieło Humberta bullą, daną w Viterbo 7 lipca 1267. Rękopis tej Mszy z poprawkami przechowywano czas długi w klasztorze św. Jakuba w Paryżu; ulegając wielu kolejom, o mało co nie zaginął, wszelako dochował się do naszych czasów i jest obecnie własnością zakonu.

Litania dominikańska (śpiewana) do Matki Bożej we wszelkim utrapieniu

PROŚBA O MODLITWĘ

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: "Proszę o modlitwę za Anetę - trwa walka o jej życie, potrzebny szturm do nieba".

PROŚBA O MODLITWĘ

Prosimy o modlitwę w intencji: "za duszę niedawno zmarłego śp. dziadka Eugeniusza".

PROŚBA O MODLITWĘ

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: "za mamę Tomka i Michała, cierpiącą na nieoperacyjny złośliwy nowotwór płuca".

Bp Karol Ludwik Gay (Sufragan Diecezji Poitiers): WYKŁAD TAJEMNIC RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO cz.4

 

TAJEMNICE RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO

CZĘŚĆ PIERWSZA

RADOSNA

IV. Oczyszczenie Najświętszej Panny Maryi i Ofiarowanie Jezusa w kościele

–––––

"Któregoś w kościele ofiarowała".

Narodzenie Syna Bożego i przedziwne niemowlęctwo Jego jest to, jak widzieliśmy, tajemnica pełna uroku. Wszystek wdzięk przedwiecznej piękności Bożej, wszystek wdzięk, jaki spodobało się Bogu wylać na dzieła swoje, zebrany jest w tym Dzieciątku, które Maryja Panna na świat wydała. Lecz podziwiając wdzięk i urok tej tajemnicy, nie traćmy z oczu głębokości jej: są to głębokości niezbadane.

Największym tu dziwem, a zatem i najpierwszą z tych głębokości, jest bez wątpienia to, że Słowo stało się ciałem. Święty Paweł zowie Wcielenie Syna Bożego "wyniszczeniem" (1); nie w tej myśli oczywiście, jakoby Bóg wcielając się, przestał istnieć, ale w tym znaczeniu, że pozostając tym, czym jest, poczyna istnieć w naturze stworzonej (2), a więc tym samym wziętej z nicestwa i mogącej do nicestwa powrócić, gdyby kiedy akt stworzycielski, który ją powołał do bytu, ustał choćby na chwilę. Zniżenie się do takiej natury, równa się dla Boga wyniszczeniu siebie.

Słowo to Apostoła jeszcze byłoby prawdą, chociażby Syn Boży był przyjął i z Osobą swoją złączył naturę anielską. Tym bardziej okazuje się prawdą, kiedy się odnosi do złączenia Słowa przedwiecznego z naturą ludzką: bo aniołowie są czystymi duchami, gdy przeciwnie do natury ludzkiej wchodzi po części żywioł zwierzęcy. I nie tylko Bóg nie wzdryga się przed poniżeniem siebie do niskości takiego żywiołu, nie tylko go nie ukrywa, ale raczej ze szczególnym naciskiem to oznajmia; ci przez których opowiada nam historię swoją, których rękę On sam w pisaniu tej historii prowadził, nie mówią, że stał się człowiekiem, że przyjął od człowieczeństwa duszę tylko duchowną i nieśmiertelną, ale mówią, że "stał się ciałem" (3).

NASZ DUSZPASTERZ: x. RAFAŁ TRYTEK

         x. Rafał Trytek (ur. 18 lutego 1979 r. w Tarnowie) – ksiądz katolicki, wyświęcony na kapłana 25 czerwca 2005 r. przez x. Biskupa Tissier de Mallerais w Bractwie Kapłańskim św. Piusa X, obecnie duszpasterz polskich katolików tradycyjnych, przekonanych o wakacie Stolicy Apostolskiej, publicysta. Od początku lat osiemdziesiątych mieszkał w Rybniku, gdzie ukończył Szkołę Podstawową nr 14 oraz I Liceum Ogólnokształcące im. Powstańców Śląskich (dawne Królewskie Pruskie Gimnazjum w Rybniku). W latach 1999-2005 alumn seminarium duchownego pw. Najświętszego Serca Jezusa w Zaitzkofen k. Ratyzbony (Bawaria). W styczniu 2006 roku x. Trytek opuścił Bractwo św. Piusa X, by rozpocząć apostolat dla polskich sedewakantystów.

Artykuły x. Rafała Trytka:

PROŚBA O MODLITWĘ

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: "za Janusza o wyzwolenie z nałogu i nawrócenie".

100 lat Rycerstwa Niepokalanej

       Rycerstwo Niepokalanej (łac. Militia Immaculatae, skrót
M. I., Milicja Niepokalanej) – organizacja powstała w 1917 z inicjatywy Ojca Maksymiliana Kolbe.

Spotkanie inauguracyjne odbyło się 16 października 1917 w obecności siedmiu członków założycieli. 28 marca 1919 papież Benedykt XV udzielił członkom Rycerstwa Niepokalanej ustnego błogosławieństwa, a niedługo potem pisemne błogosławieństwo dał wikariusz generalny franciszkanów o. Dominik Tavani. Oficjalnego zatwierdzenia przez Kościół dokonał 2 stycznia 1920 kardynał Bazyli Pompilj.

Od 1919 organizacja działa w Polsce, a 20 grudnia 1919 jej program oficjalnie zatwierdził biskup Adam Sapieha.

Od stycznia 1922 ukazuje się Rycerz Niepokalanej będący oficjalnym organem prasowym organizacji.

Statut tej organizacji jako podstawowy cel działalności wskazywał staranie się o nawrócenie grzeszników, heretyków, schizmatyków itd., a najbardziej masonów, oraz uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej. Założyciel szczególną uwagę przykładał do modlitwy za członków lóż wolnomularskich, których działalność postrzegał jako olbrzymie zagrożenie.

GŁOS TRADYCJI: ks. Rafał Trytek - kazanie na XIX Niedzielę po Zielonych Świątkach AD 2017 (Wrocław)

Bp Karol Ludwik Gay (Sufragan Diecezji Poitiers): WYKŁAD TAJEMNIC RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO cz.3

TAJEMNICE RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO

CZĘŚĆ PIERWSZA

RADOSNA

III. Boże Narodzenie

–––––

"Któregoś Ty, Panno, porodziła".

Że są ludzie, którzy się nie lękają sprawiedliwości Boga, to bez wątpienia rzecz dziwna; ale żeby mógł być na świecie człowiek taki, którego by nie pokonał urok wdzięków Jego, to jeszcze dziwniejsza. Wdzięki Jego są nieskończone, jak nieskończona jest samaż istność Jego. Każda z Boskich doskonałości Jego jest osobnym wdziękiem, i każda zawiera w sobie wdzięki niezliczone. Dość wspomnieć na piękność, na świętość, na dobroć, na szczęśliwość Jego. I to znowu osobnym i dziwniejszym jest wdziękiem, że wszystkie te doskonałości schodzą się i jakoby zlewają się w jedną, i tworzą razem jedną doskonałość najwyższą, czyli raczej jedyną. Ale to wdzięk największy i najdziwniejszy, że ta doskonałość jedyna nie jest w Bogu ani przymiotem, ani cnotą, ani jakim bądź sposobem bytu, jedno samąż naturą, i substancją, i istotą Jego, że doskonałości Boskie, to On, On sam, On jeden.

Ale wzwyż nad to wszystko, co jeszcze powiemy o wdzięku tego życia wewnętrznego, jakie nam światłość Objawienia w jedności natury Boskiej ukazuje: tych Pochodzeń przedwiecznych, i tych niewypowiedzianych obopólnych Odniesień, jakie z nich wynikają? tego Ojca, który poznając siebie, rodzi Słowo czyli Syna swojego; tego Ojca i Syna, od których Duch Święty, obopólna, przedwieczna, osobista Ich miłość pochodzi; tej jedności na koniec, w której ci Trzej, różni w Osobach, są przecie jednym w Istocie swojej, niepodzielnym Bogiem?

PROŚBA O MODLITWĘ

Prosimy o modlitwę: "za duszę śp. Janusza Królikowskiego - ojca ks. Leszka z IDP".

R.I.P

PROŚBA O MODLITWĘ

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: " o zdrowie dla Babci Lucyny".

Bp Karol Ludwik Gay (Sufragan Diecezji Poitiers): WYKŁAD TAJEMNIC RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO cz.2

 

TAJEMNICE RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO

CZĘŚĆ PIERWSZA

RADOSNA

II.

Nawiedzenie

–––––

"Którego nosząc w żywocie, Elżbietę nawiedziłaś".

Odwiedziny Najświętszej Panny u Elżbiety, Jej krewnej, które Kościół czci pod nazwą Nawiedzenia, stanowią drugą tajemnicę, podaną pobożnym rozważaniem naszym w pierwszej, radosnej części Różańca. Druga ta tajemnica polega na pierwszej, jak owoc na drzewie, które go rodzi.

"Wydało serce moje słowo dobre", tak śpiewał Dawid, "opowiadam (to jest, na chwałę Jego poświęcam) czyny moje Królowi" (1). Co Psalmista w tych słowach wypowiada, jako wyraz własnych uczuć swoich, temu później Chrystus Pan szersze nadał znaczenie, i jakoby prawem powszechnym uczynił, gdy rzekł: "Z pełności serca, usta mówią" (2). Maryja, odkąd nosiła w żywocie swoim Słowo przedwieczne, miała serce więcej niż pełne.

Bp Karol Ludwik Gay (Sufragan Diecezji Poitiers): WYKŁAD TAJEMNIC RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO cz.1

TAJEMNICE RÓŻAŃCA ŚWIĘTEGO

CZĘŚĆ PIERWSZA

RADOSNA

I. Zwiastowanie

–––––

"Któregoś Ty Panno poczęła".

Pierwszą tajemnicą pierwszej części Różańca jest Zwiastowanie: tajemnica nad wszelkie inne radosna, bo w niej samaż radość niebios zstępuje na tę ziemię, w niej rozpoczyna się ono wesele powszechne, które Anioł Pański niebawem oznajmi pasterzom Betlejemskim: "Oto wam opowiadam wesele wielkie, które będzie wszystkiemu ludowi, iż się wam narodził Zbawiciel" (1). Jeszcze się ten Zbawiciel w tajemnicy Zwiastowania nie rodzi, ale przez nią wchodzi na świat, poczynając się za sprawą Ducha Świętego w panieńskim żywocie Maryi, i biorąc z Niej tę naturę ludzką, w której dla odkupienia naszego będzie żył i cierpiał, i umrze.

Wiadoma jest każdemu historia Zwiastowania anielskiego, poprzedzającego i przygotowującego to Boskie poczęcie, jak ją nam, nauczony od Boga, a zapewne i od Maryi, opowiada św. Łukasz na początku Ewangelii swojej.

Na pierwszej karcie Ewangelii według św. Jana, którą św. Augustyn pragnął ujrzeć złotymi zgłoskami wyrytą we wszystkich po wszystkim świecie kościołach, Apostoł natchniony oznajmia on "rodzaj", którego, jak mówi Izajasz prorok, "nikt nie wypowie" (2). "Na początku", mówi Ewangelista, pierwej niż była jaka bądź rzecz stworzona, pierwej niż był czas, "Słowo", które wcielając się, bierze imię Jezus, "było w Bogu i Bogiem było", Bogiem jedynym, wszechmogącym, przez którego "wszystko się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało" (3).

Przysięga antymodernistyczna

         Ja N. przyjmuję niezachwianie, tak w ogólności, jak w każdym szczególe, to wszystko, co określił, orzekł i oświadczył nieomylny Urząd Nauczycielski Kościoła.

Najpierw wyznaję, że Boga, początek i koniec wszechrzeczy, można poznać w sposób pewny, a zatem i dowieść Jego istnienia, naturalnym światłem rozumu w oparciu o świat stworzony, to jest z widzialnych dzieł stworzenia, jako przyczynę przez skutki.

Po drugie: zewnętrzne dowody Objawienia, to jest fakty Boże, przede wszystkim zaś cuda i proroctwa, przyjmuję i uznaję za całkiem pewne oznaki Boskiego pochodzenia religii chrześcijańskiej i uważam je za najzupełniej odpowiednie dla umysłowości wszystkich czasów i ludzi, nie wyłączając ludzi współczesnych.

Litania dominikańska starsza niż litania loretańska

Panno, usłysz nas,
Panno, wysłuchaj nas.

Ojca z niebios oblubienico uwielbiona, zmiłuj się nad nami.
Syna Bożego Matko błogosławiona,
Ducha Świętego mocą zapłodniona,
Trójcy Świętej siedzibo niesplamiona,

Nad wszystkie zastępy błogosławionych duchów wyniesiona,
Jana Chrzciciela dzieciństwem uweselona,
Przez Patriarchów upragniona,
Przez Proroków oznajmiona,
Z Apostołami w wieczerniku zjednoczona,
Z Męczennikami męką uświęcona,
Przez Wyznawców wysławiona,
Przez dziewice ulubiona,
Z Marią Magdaleną pod krzyżem w łzach pochylona,
Nad wszystkich świętych, nad wszystkie święte ozdobiona,
Święta Maryjo, przez Anioła pozdrowiona.

 Święta Maryjo, módl się za nami.
Manno słodkości
Płomieniu miłości
Gałązko wonności
Władczyni godności
Obrończyni naszej słabości

PROŚBA O MODLITWĘ

       Prosimy o modlitwę w  intencji: "proszę o pamięć w modlitwie różańcowej w intencji 8-letniego syna naszego znajomego. Oby Matka Boża wyzwoliła to dziecko od przemocy psychicznej, a ojcu dopomogła zwyciężyć w walce o opiekę nad synem. Ave Maria!"

Pielgrzymka do Rud Raciborskich

Kaplica maryjna z obrazem Matki Boskiej Pokornej

       W pierwszą niedzielę października kilkoro członków Bractwa Najświętszych Serc Jezusa i Maryi odbyło zmotoryzowaną pielgrzymkę do sanktuarium Matki Boskiej Rudzkiej zwanej Pokorną. Po odmówieniu modlitw przypisanych członkom Bractwa zwiedziliśmy piękny zabytkowy kościół przyklasztorny z XIV wieku dawnego opactwa cystersów oraz park wchodzący w skład Zespołu Klasztorno-Pałacowego. 

DEO GRATIAS!

PROŚBA O MODLITWĘ

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: "proszę o pomyślne zakończenie sprawy sądowej (o odzyskanie mieszkania) - oraz o pojednanie i zgodę w rodzinie. Bóg zapłać - Krystyna"

GŁOS TRADYCJI: ks. Rafał Trytek - kazanie na XVII Niedzielę po Zielonych Świątkach AD 2017 (WROCŁAW)

RYCERSTWO NIEPOKALANEJ: Poświęćmy się Niepokalanej !

 

Poświęćmy się Niepokalanej !

„Ja niegodny grzesznik, rzucam się do stóp Twoich kornie błagając, abyś mnie całego i zupełnie za rzecz i własność swoją przyjąć raczyła”

       Mistyka o. Maksymiliana skupia się na wielkim zaofiarowaniu się Najświętszej Maryi Pannie, ułożony przez niego akt stanowi potężne narzędzie w walce duchowej.

Ojciec Maksymilian Kolbe był nie tylko męczennikiem, ale też wielkim mistykiem maryjnym. Kiedy w dzieciństwie ukazała mu się Matka Boża ukazując mu dwie korony, miała na myśli że będzie nie tylko męczennikiem, ale i wyznawcą. Mistyka o. Maksymiliana skupia się na wielkim zaofiarowaniu się Najświętszej Maryi Pannie. Ułożony przez niego akt stanowi potężne narzędzie w walce duchowej. To właśnie wielkie zaofiarowanie się Maryi uzdolniło go do wielkich dzieł, które były jedynie środkiem dla większej chwały Niepokalanej. Miłość do niej uzdolniła Ojca Maksymiliana do złożenia ofiary ze swojego życia, które było idealnym naśladowaniem Jezusa Chrystusa.

RYCERSTWO NIEPOKALANEJ - LIST NA PAŹDZIERNIK

 Akt poświęcenia się Niepokalanej 

o. Maksymiliana Kolbe

Niepokalanów, 5-20 VIII 1940 ¹

        Oddać się Niepokalanej możemy w różnoraki sposób i oddanie to możemy wyrazić różnymi słowami, a nawet wystarczy jedynie wewnętrzny akt woli, bo ten właściwie zawiera istotę naszego oddania się Niepokalanej.

Dla ułatwienia jednak istnieje pewna formułka zawierająca ducha Milicji Niepokalanej.

"O Niepokalana, nieba i ziemi Królowo, Ucieczko grzesznych i Matko nasza najmiłościwsza, Ty, której Bóg cały porządek miłosierdzia powierzyć raczył, ja, niegodny grzesznik, rzucam się do stóp Twoich kornie błagając, abyś mnie całego i zupełnie za rzecz i własność swoją przyjąć raczyła i uczyniła ze mną wraz ze wszystkimi władzami mej duszy i ciała i z całym mym życiem, śmiercią i wiecznością, cokolwiek Ci się podoba.

Użyj także, jeżeli zechcesz, mnie całego, bez żadnego zastrzeżenia, do dokonania tego, co o Tobie powiedziano: Ona zetrze głowę twoją Rdz 3,15, jako też: Wszystkie herezje samaś zniszczyła na całym świecie, abym w Twoich niepokalanych i najmiłościwszych rękach stał się użytecznym narzędziem do zaszczepienia i jak najsilniejszego wzrostu Twej chwały w tylu zbłąkanych i obojętnych duszach, a w ten sposób do jak największego rozszerzenia błogiego Królestwa Najświętszego Serca Jezusowego. Albowiem gdzie Ty wejdziesz, tam łaskę nawrócenia i uświęcenia wypraszasz, przez Twoje bowiem ręce wszelkie łaski z Najsłodszego Serca Jezusowego na nas spływają.

Dozwól mi chwalić Cię, o Panno Przenajświętsza.

Daj mi moc przeciwko nieprzyjaciołom Twoim".

INTENCJA BRACTWA RÓŻAŃCOWEGO ŚW. PIUSA V NA PAŹDZIERNIK

W październiku modlimy się o tryumf katolicyzmu nad wszystkimi wrogami, a zwłaszcza islamem i modernizmem

NOWENNA POMPEJAŃSKA

        Początki Nowenny Pompejańskiej wiążą się z dwiema postaciami: Bartolomeo Longo, działającym w Pompejach od 1872 r., oraz Fortunatiną Agrelli z Neapolu, której Maryja objawiła się jako Królowa Różańca Świętego. Nieuleczalnie chora Fortunatina została uzdrowiona w 1884 r. po tym, jak wypełniła prośbę Maryi i odprawiła 6 nowenn, odmawiając każdego dnia cały różaniec. Bartolomeo Longo rozpropagował wówczas tę formę Nowenny w Kościele, a Papież Leon XIII uznał objawienia, które dały jej początek. 

O Nowennie Pompejańskiej mówi się, że jest nie do odparcia, ponieważ Matka Boża dała obietnicę, że każdy, kto będzie modlić się na różańcu przez 54 dni, ten otrzyma łaskę, o którą prosi. Potwierdza to ogromna liczba świadectw o spełnieniu się próśb zanoszonych do Boga tą drogą. I to próśb najtrudniejszych: o uzdrowienie z nieuleczalnej choroby, o pracę, wyjście z długów, nawrócenie, czy ocalenie małżeństwa. Wielu modlących się mówi również o doświadczeniu własnej przemiany podczas odprawiania Nowenny.