Nowenna przed świętem Niepokalanego Poczęcia N.M.P. - dzień drugi

Dzień drugi — 30 listopada
 

Rozważanie: Łaski pełna — bo dzięki jedynemu w dziejach stworzeń przywilejowi, jakim została zaszczycona, a to przez wzgląd na przewidziane zasługi męki i śmierci Jej Syna Jezusa Chrystusa, była wolna już w chwili poczęcia od smutnej spuścizny, jaką wszyscy ludzie odziedziczyli po rodzicach.

Dozwól mi chwalić Cię, Panno Najświętsza…

Nowenna przed świętem Niepokalanego Poczęcia Najśw. Maryi Panny

Nowennę tę odmawia się w dniach od 29 listopada do 7 grudnia.

Dzień pierwszy — 29 listopada

Rozważanie: Nasza Matka Maryja jest pełną łaski, czyli w każdej chwili Jej istnienia łaska Boża zalewa Ją przeobficie. A więc i w poczęciu swym jest pełna łaski, a brudna fala winy pierworodnej nie dosięgła Jej przeświętej duszy. I podczas gdy wszystkie dzieci Adama wołają żałośnie: „Oto w nieprawości jestem poczęty…”, Maryja nieskalana jaśnieje od pierwszej chwili swego zaistnienia i jako lilia triumfuje wśród cierni — Niepokalana.

Modlitwa do Maryi Niepokalanej (ojca Maksymiliana Marii Kolbego)

Dozwól mi chwalić Cię, Panno Najświętsza.
Dozwól, bym własnym kosztem Cię chwalił.
Dozwól, bym dla Ciebie i tylko dla Ciebie żył, pracował, cierpiał, wyniszczył się i umarł.
Dozwól, bym do Ciebie cały świat przywiódł.
Dozwól, bym się przyczynił do jeszcze większego, do jak największego wyniesienia Ciebie.
Dozwól, bym Ci przyniósł taką chwałę, jakiej jeszcze nikt Ci nie przyniósł.
Dozwól, by inni mnie w gorliwości o wywyższenie Ciebie prześcigali, a ja ich, tak, by w szlachetnym współzawodnictwie chwała Twoja wzrastała coraz głębiej, coraz potężniej tak, jak tego pragnie Ten, który Cię tak niewysłowienie ponad wszystkie istoty wyniósł.
W Tobie jednej bez porównania bardziej uwielbionym stał się Bóg, niż we wszystkich Świętych swoich. Dla Ciebie stworzył Bóg świat. Dla Ciebie i mnie też Bóg do bytu powołał. Skądże mi to szczęście?
O, dozwól mi chwalić Cię, o Panno Najświętsza!

Modlitwa o. Maksymiliana Marii Kolbego

 

O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy, i za wszystkimi, którzy się do Ciebie nie uciekają, a zwłaszcza za masonami i poleconymi Tobie. Amen.

Dozwól mi chwalić Cię, Panno Przenajświętsza.
Daj mi moc przeciw nieprzyjaciołom Twoim.

Cudowny Medalik

 

    W dniu 27 listopada 1830 r. siostra Katarzyna Laboure, nowicjuszka Sióstr Miłosierdzia w Paryżu otrzymała misję od Matki Bożej - wybić medalik z wizerunkiem Niepokalanej. 

Nowicjuszka widziała w czasie modlitwy obraz przedstawiający Matkę Najświętszą Niepokalanie Poczętą, stojącą na kuli ziemskiej, opasanej splotami węża. Była ubrana w białą suknię i płaszcz srebrzysto-błękitny z welonem koloru jutrzenki. W rękach uniesionych na wysokości piersi trzymała glob ziemski. Katarzyna usłyszała głos: "kula, którą widzisz, przedstawia cały świat, a szczególnie Francję i każdą poszczególną osobę".

Po chwili glob zniknął, a Matka Najświętsza wyciągnęła ręce, jakby chciała nimi objąć cały świat. Z Jej dłoni wychodziły wiązki promieni o niezwykłym blasku. Siostra usłyszała: "Promienie te są symbolem łask, które zlewam na osoby, które Mnie oto proszą. Postaraj się, by wybito Medalik na ten wzór. Osoby, które będą go nosiły, otrzymają wiele łask. Łaski szczególnie otrzymają ci, którzy nosić go będą z ufnością." Wokół Najświętszej Dziewicy utworzył się napis owalny, wypisany złotymi literami: "O Maryjo bez grzechu poczęta módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy". Dalej usłyszała obietnicę:

"Osoby, które pobożnie odmówią tę krótką modlitwę, cieszyć się będą wyjątkową opieką Matki Bożej".

Następnie obraz odwrócił się i na jego drugiej stronie siostra Katarzyna zauważyła literę "M" z małym krzyżem umieszczonym powyżej, a na dole Najświętsze Serce Pana Jezusa i Matki Najświętszej. Medalik ten zasłynął jako "Cudowny Medalik", gdyż za jego przyczyną działy się i nadal dzieje się wiele cudów fizycznych i duchowych.

KAZANIE O ŚWIĘTYM JÓZEFIE*

   Ojciec Klaholc Redemptorysta, otrzymawszy wiele łask przez pośrednictwo św. Józefa, mówi:

„Z wdzięczności wspominam odtąd w każdem kazaniu o św. Józefie, a także i to muszę opowiedzieć. Niedawno zeszedłem w niedzielę z ambony; wtem zastąpił mi w powrocie do zakrystji drogę jakiś człowiek i rzekł: „Ojcze, muszę się u ojca spowiadać, ale teraz”. „Proszę chwilkę zaczekać” – rzekłem do nadzwyczaj wzruszonego człowieka, – aż zmienię moje ubranie”.

Kiedym wrócił, zeznał mi ten człowiek przed spowiedzią, jak się z nim rzecz ma. „Byłem – rzekł – znudzony życiem i nawet próbowałem się zabić, co mi się jednak nie udało, ale nie zostało wykryte. Teraz atoli miało się udać; aby zaś na moich nie spadła żadna hańba, wyszukałem tę okolicę odległą o 14 godzin i byłbym teraz z największą pewnością, tak byłem zatwardziały i bez nadziei, trupem, a dusza moja tarzałaby się w piekle, gdybym nie był właśnie, kiedy się rozpoczynała przenajśw. ofiara, przechodził koło tego kościoła. Widziałem tłumy śpieszące ze wszystkich stron i tak wiodła mnie nagle obudzona żądza wstąpienia do kościoła, aby zobaczyć, co się tu niezwykłego dzieje. Nie modliłem się wcale. Potem wszedłeś, Ojcze, na ambonę, nie uważałem wcale na kazanie, nie wiem o czemś kazał, w tem usłyszałem

nagle niektóre twoje słowa o św. Józefie i w tej chwili obudziłem się jakby z ciężkiego strasznego snu i z nieprzepartą mocą zabłysła mi myśl i to silne przeświadczenie: „Św. Józef może i tobie przyjdzie z pomocą”.

Modlitwy do Świętych Aniołów

Książę przesławny, Michale Archaniele, pomnij o nas, tu i wszędzie błagaj zawsze za nami Syna Bożego.

Błogosławcie Panu, wszyscy Aniołowie Jego: duchy potężne pełniące Jego rozkazy, posłuszne Jego zleceniom. Błogosław, duszo moja, Panu, i cała istności moja, Jego świętemu Imieniu.

Chwalmy Pana, którego wielbią Aniołowie, którego Cherubiny i Serafiny wychwalają: Święty, Święty, Święty.

Święci Aniołowie Stróżowie nasi, ochraniajcie nas w walce, abyśmy nie zginęli w dzień straszliwego sądu.

Aniołowie, Archaniołowie, Trony i Panowania, Księstwa i Mocarstwa, Moce niebieskie, wysławiajcie Pana niebios.

Ofiarowanie Najświętszej Marji Panny

   Prastara tradycja głosi, że Najświętsza Panna już w wieku dziecięcym wskutek ślubu jej rodziców, jako też z własnego popędu zamieszkała przy świątyni jerozolimskiej, gdzie w towarzystwie innych dziewic służyła Panu. Pozostała tu aż do zaślubin swoich. Święto ofiarowania przeznaczone jest ku czci Dziecięctwa Najświętszej Panienki i przedstawia nam niewinność świętej dzieciny; jest zarazem napomnieniem dla rodziców chrześcijańskich, aby dzieci swe od zarania młodości wychowali w bojaźni Pańskiej i przyzwyczajali do służby Bożej. Kościół katolicki wyznaczył osobne w tym celu święto, ponieważ pamiątka tego zdarzenia, tradycją uświęconego, służy ku zbudowaniu wiernych i zbawienną zawiera naukę. Już sama nazwa "Ofiarowanie Najświętszej Marji Panny" przypomina nam, że życie każdego chrześcijanina winno być życiem zaparcia się i ofiary; umierając bowiem, to tylko naprawdę będzie on posiadał, co dla Pana Boga w życiu był poświęcił. Nie ma słowa, któreby więcej posiadało zbawiennej treści od słowa "ofiara", które oznacza najświętszą i najwznioślejszą służbę Bożą. Sam Ojciec Niebieski pierwszą złożył ofiarę, nie szczędząc Syna Swego jednorodzonego, a Jezus Chrystus nie uląkł się ofiary krzyżowej dla zbawienia świata. Wszyscy święci nie znali nic więcej wartościowego od zaparcia się i życia ofiarnego, oddając się Bogu w ofierze we wszystkim, czym byli i co posiadali, pomni słowa apostoła, św. Pawła: "Proszę was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście wydali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu" (Rzym. 12, 1). Stąd u wielu zgromadzeń zakonnych zachowuje się piękny zwyczaj odnawiania ślubów właśnie w dzień Ofiarowania Najświętszej Marji Panny.

Rok Boży w liturgii i tradycji Kościoła świętego - Katowice 1931

Westchnienia do Pana Jezusa Ukrzyżowanego

 

   Dobry Jezu, który modliłeś się za oprawców swoich: "Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!", proś i za mną Ojca Niebieskiego, bom i ja nie wiedział, com czynił, gdym Cię Boga mojego nieskończenie dobrego obrażał.

   Rzekłeś, Panie, łotrowi: Dziś ze mną będziesz w raju! czy i ja, Panie, głos ten Twój usłyszę? Zechciej i mnie grzesznika do siebie kiedyś powołać!

   Panie, oddający Jana świętej Matce Swojej: "Niewiasto, oto syn Twój!", oddaj i mnie na wieczność Boga Rodzicielce Pannie, nie za syna, ale za sługę i niewolnika. O Panie, daj mi ten głos Twój usłyszeć i w skonaniu moim, i w niebie: Oto Matka twoja.

   Panie wołający: Boże Mój, Boże Mój, czemuś Mnie opuścił! nie opuszczaj mnie w całym życiu moim, nie opuszczaj mnie przy skonaniu.

   Jezu wołający: Pragnę! zapragnij duszy mojej, zapragnij zbawienia mojego.

   Panie mówiący: Wykonało się! a rychłoż i ja też skończę nędzę moją i życie moje?

   O dobry Jezu, ostatnie słowa mówiący: Ojcze, w ręce Twoje oddaję Ducha Mojego! oddaj i moją duszę Ojcu Twojemu! jak i ja, o Jezu, w ręce Twoje oddaję ducha mojego. Amen.

Św. Elżbieta Węgierska

 

   Urodziła się w 1207 r. Była córką króla węgierskiego Andrzeja II. W 1221 r. wyszła za mąż za landgrafa Ludwika IV z Turyngii. Już wkrótce ujawniła się jej wielka troska o najbiedniejszych. W czasie klęski głodu w latach 1225/26 sięgnęła nawet do kasy królewskiej, co kosztowało ją bardzo wiele: gdy w 1227 r. zmarł jej mąż, władzę przejął jego brat i wypędził Elżbietę z dworu. Założyła wówczas hospicjum dla ubogich w Marburgu i wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka. Umarła w całkowitym poświęceniu się ubogim 19 listopada 1231 r. Już w 1235 r. papież Grzegorz IX ogłosił ją świętą.

CIEKAWA GOŚCINNOŚĆ

 

   Pewien zakonnik imieniem Hieronim z Pistri, podróżując pieszo z Rzymu na wyspę Kandię z jednym towarzyszem, zabłąkał się w bardzo gęstym lesie. Zmęczeni ze znużenia, uklękli obaj i z ufnością wezwali pomocy Jezusa, Marii i Józefa, do których gorące mieli nabożeństwo.

Po krótkiej modlitwie zobaczyli niedaleko światło, wskazujące im, że tam się znajdował dom zamieszkany. Z pośpiechem zwrócili się w tę stronę i zostali przyjęci do biednego domku przez poważnego starca, niewiastę i chłopczyka. Jakież było ich zdziwienie, gdy zbudziwszy się rano, ujrzeli, że dom, w którym zostali przyjęci, zniknął bez śladu? Spostrzegli się dopiero wtenczas, że Jezus, Józef i Maria byli owymi osobami, które ich przyjęły w gospodę w onej nagłej chwili, a uklęknąwszy na nowo podziękowali im serdecznie.

Postanowienie: Wysłucham Mszy św. na poratunek tej duszy czyśćcowej, która za życia była pobożniejszą do św. Józefa.

Ks. Antoni Kotarski T. S., Miesiąc marzec św. Józefa, Warszawa 1939, str. 79.

Za: https://lagloriadelasantisimavirgen.wordpress.com/2015/11/04/ciekawa-goscinnosc/

Modlitwa szturmowa do św. Aniołów

 

   Wszechmogący, Wieczny Boże, w Trójcy Świętej Jedyny, zanim my, słudzy Twoi, zaczniemy przywoływać Aniołów Świętych i wzywać ich pomocy, upadamy przed Tobą na kolana i adorujemy Cię Ojcze, Synu i Duchu Święty!

Bądź pochwalony i uwielbiony na wieki i wszyscy Aniołowie i ludzie przez Ciebie stworzeni niech Cię kochają, adorują i Tobie służą, Święty, Mocny i Nieśmiertelny Boże!

I Ty Maryjo, Królowo Anielska, przyjmij łaskawie nasze błagania, które zanosimy do sług Twoich i kieruj je do Tronu Najwyższego, byśmy doznali łask, pomocy i ratunku, Ty Błagająca Wszechmocy, Ty Pośredniczko Łask. Amen.

Wy wielcy, Święci Aniołowie, zostaliście nam dani przez Boga ku naszej ochronie i pomocy. 

Błagamy Was w Imię Boga Trójjedynego, śpieszcie nam z pomocą!

Błagamy Was w Imię Krwi Przenajdroższej Pana naszego Jezusa Chrystusa, śpieszcie nam z pomocą!

Błagamy Was wszechmocnym Imieniem Jezus, śpieszcie nam z pomocą!

Błagamy Was przez wszystkie Rany Pana naszego Jezusa Chrystusa, śpieszcie nam z pomocą!

Błagamy Was przez całą Mękę Pana naszego Jezusa Chrystusa, śpieszcie nam z pomocą!

Błagamy Was przy Świętym Słowie Bożym, śpieszcie nam z pomocą!

Błagamy Was przy Sercu naszego Pana Jezusa Chrystusa, śpieszcie nam z pomocą!

Błagamy Was w Imię Miłości Bożej ku nam biednym, śpieszcie nam z pomocą!

Błagamy Was w Imię Wierności Bożej ku nam biednym, śpieszcie nam z pomocą!

Błagamy Was w Imię Miłosierdzia Bożego ku nam biednym, śpieszcie nam z pomocą!

Błagamy Was w Imię Maryi, Waszej Królowej i Pani, śpieszcie nam z pomocą!

Błagamy Was w Imię Maryi, Matki Bożej i naszej Matki, śpieszcie nam z pomocą!

Matka Boska Ostrobramska - Matka Miłosierdzia

 

   Cudowny obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej, ten klejnot Wilna, ukochanie Litwy, mieści się w małej, skromnej kapliczce, nad bramą, przerzuconą łukiem przez wąską uliczkę. Jest to, jak mówi Henryk Mościcki: "kaplica całej Litwy bolejącej, tęskniącej, więziennej, jedyny zakątek, na którego progu zatrzymywała się zawsze brutalna przemoc i dzikie okrucieństwo".

"Nie częstochowskie to bogactwa i wspaniałości" - pisze Stanisław Tarnowski w swych wspomnieniach wileńskich z 1878 r. - "tam Matka Boska na swojej wysokiej górze, w swojej obronnej fortecy, w swojej wspaniałej kaplicy, wygląda jak królowa w majestacie; - tu w tych prostych białych murach, w tej ciasnej przestrzeni, w tym otoczeniu ubogim wygląda jak w więzieniu, w ucisku, w prześladowaniu.

Nie ma tu ani marmurów, ani pereł, ni kamieni, ani lamp kosztownych. I wota skromne; nie ma częstochowskich buław hetmańskich, ani królewskich darów, srebrne blaszki przez biedaków zawieszone, wyobrażające to nogi, to ręce, to oczy, to serce. Niektóre mają napisy niezgrabne, jak gdyby szpilką wydrapane. Jedyne wotum bogatsze to wielki, srebrny półksiężyc, który cały ołtarz od spodu obejmuje.

Taki jest charakter Ostrej Bramy, taki rodzaj czci, którą tam odbiera Królowa Korony Polskiej. I gdyby na tym miejscu stanął przybytek tak wspaniały, jak nie ma żadnego na świecie, gdyby go wszystkie skarby świata zdobiły... to ten przybytek nie robiłby wtedy większego wrażenia. Jak robi dziś, w tej swojej biedzie i przez nią."

Egzorcyzm poranny

 

   W Imię Boga w Trójcy Świętej Jedynego: Ojca, Syna i Ducha Świętego - uchodźcie duchy złe z tego miejsca, abyście nie widziały, nie słyszały, nie niszczyły, nie wprowadzały zamieszania do naszej pracy i planów.

Nasz Bóg jest waszym Panem i rozkazuje wam: Idźcie precz i nie wracajcie tu więcej! Amen.

Mocą Bożą, Mocą Twoją Najwyższy Panie, uczyń nas niewidzialnymi dla naszych wrogów. Amen.

Święty Stanisław Kostka

 

Aniele ziemski bez winy,
Ozdobo naszej krainy,
Wejrzyj z niebios dziś łaskawie
Na nas, święty Stanisławie!

Przyjm nasze modły, ofiary,
Zlej na nas niebieskie dary,
Wesprzyj nas w każdej potrzebie,
Gdy głos nasz wzniesiem do Ciebie.

Gdy niewinni przed ołtarze
Twe upadną na swe twarze,
Niech szatańskiej strzały złości
Nie zranią ich niewinności.

Gdy my grzeszni zawołamy,
Niech pomocy Twej doznamy;
Uproś, jakich łask nam trzeba,
Zaprowadź i nas do nieba.

Dzień św. Marcina, biskupa z Tours

 

 Ojczyzną św. Marcina są dzisiejsze Węgry. Z rodziców pogańskich zrodzony w roku 316, przygotowywał się po kryjomu jako chłopczyk dziesięcioletni do chrztu. Z woli ojca zaciągnął się do wojska rzymskiego i dostał się do dzisiejszej Francji. Cnoty prawdziwie chrześcijańskie ujawniły się u niego także w życiu żołnierskim. Pod miastem Amiens spotkał raz żebraka, trzęsącego się od zimna, który prosił przechodniów o jałmużnę. Marcin, wzruszony widokiem nędzarza, rozciął mieczem swój płaszcz i dał jedną połowę żebrakowi. Następnej nocy ukazał się mu Jezus Chrystus, odziany połową płaszcza żołnierskiego, i rzekł do otaczających Go aniołów: "Tą szatą Marcin Mnie odział". W dziewiętnastym roku życia przyjął Marcin chrzest św. i, zwolniwszy się od służby wojskowej, udał się do Hilarego, świętego biskupa w Poitiers, aby pod tegoż przewodnictwem rozpocząć życie Bogu oddane. W r. 372 został przeciw woli swej obrany biskupem w Tours. Jako biskup był słońcem swoich owieczek, z którego światło biło i ciepło na wszystkich, co z nim się stykali. Był to mąż pełen powagi i miłości, surowy dla siebie, łaskawy i miły dla innych, jeden z tych, których niebo zsyłać zwykło, aby świat w miłości utwierdzić. Jako starzec zgrzybiały podjął podróż do odległej gminy, aby uśmierzyć waśnie, które tam wybuchły. Lecz nadszedł kres jego pielgrzymki ziemskiej - zasłabł nagle. Uczniowie jego, płacząc rzewnie, nie mogli powstrzymać się od skargi. "Ojcze", mówili, "dlaczego nas opuszczasz? Wilki drapieżne wpadną do trzody twej. Nagrody swej w niebie możesz być pewien, zostań więc jeszcze z nami!".

Modlitwa i Litania do Anioła Stróża

Modlitwa do Anioła Stróża

 

Aniele Boży Stróżu mój,
Ty zawsze przy mnie stój
Rano, we dnie, w wieczór, w noc
Okaż swoją siłę, moc.
Duszy, ciała mego broń
I od grzechu zawsze chroń
Wspieraj czyny me,
Z pokorą błagam Cię.

 

Ref.: Do rajskich drzwi zaprowadź mnie Aniele Stróżu
Bądź przy boku mym przez wszystkie życia dni.
Bez Ciebie słaby jestem sam i trudno dojść do
nieba bram. Nie opuszczaj mnie Aniele Stróżu mój.

INTENCJA RÓŻAŃCOWA RYCERSTWA NIEPOKALANEJ NA LISTOPAD

W miesiącu LISTOPADZIE modlimy się szczególnie w następującej intencji: "za dusze w czyśćcu cierpiące i o łaskę dobrej śmierci dla umierających".

RYCERSTWO NIEPOKALANEJ - LIST NA LISTOPAD

 

N A U K A

ŚWIĘTEGO ANTONIEGO PADEWSKIEGO (*)

W Y Z N A W C Y

(1195-1231)

O ŻYCIU I ŚMIERCI

"Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam, żeć idzie godzina i teraz jest, gdy umarli

usłyszą głos Syna Bożego, a którzy usły­szą, ożyją" Ew. u św. Jana r. 5, w. 25.

Święty Jan Apostoł przedstawia nam śmierć jako dług winny naturze, jako zasługę łaski i korony wiecznej. Błogosławieni umarli – mówi – którzy w Panu umierają (1).

Ks. Leon Cieślak - Nasza tajemnica Maryjna

 

Przez akt poświęcenia Polski Niepokalanemu Sercu Maryi powstaje pewnego rodzaju przymierze między Narodem a Maryją. Trudno tu mówić o ścis­łym, prawniczym przymierzu. Opieramy się na głę­bokiej wierze w potęgę i dobroć Maryi. Możemy być pewni, że Maryja ze Swej strony chętnie zobowiązuje się opiekować się nami, prowadzić bez­piecznie drogą naszego posłannictwa; wychować nas tak głęboko, byśmy byli zdolni do zrozumienia myśli Bożej i wiernego jej wypełnienia – jako doskonałe narzędzie w ręku Boga.

Naród zaś Polski oddaje się dobrowolnie pod Jej opiekę i chce być wierny woli Chrystusa, z którą pokrywa się zawsze wola Maryi. Im wierniej spełnimy wolę Bożą, tym lepiej będzie mógł nas Chrystus użyć do wykonania swoich miłosier­nych planów odrodzenia.

Św. Małgorzata Maria Alacoque - Akt poświęcenia się Sercu Jezusowemu

POŚWIĘCENIE SIĘ SERCU JEZUSOWEMU (1)

ułożone przez św. Małgorzatę Marię (2)

Ja N... oddaję i poświęcam Najświętszemu Sercu Je­zusowemu całego siebie: życie moje, uczynki, trudy i cierpienia i pragnę jedynie odtąd każdą częścią mej istoty czcić Go, miłować i wielbić.

Nieodwołalnie postanawiam do Niego zupełnie należeć i wszystko czynić dla Jego miłości, a wyrzec się tego, co by się Mu mogło nie podobać.

Biorę Cię więc, Najświętsze Serce Jezusowe, za jedyny przedmiot mej miłości, za opiekuna mego życia, zapew­nienie mego zbawienia, wsparcie mej słabości i niesta­łości, naprawę wszystkich błędów mego życia i za bez­pieczne schronienie w chwili śmierci.

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: "za Jana".

ŚWIĘTY NAJWIĘCEJ UKOCHANY PRZEZ NAJŚWIĘTSZĄ MARYJĘ PANNĘ*

    

   Pewna pobożna zakonnica silnie napastowana przez pokusy, zaczęła wpadać w małoduszność i nieufność, przedstawiając sobie, iż nigdy nie będzie mogła nabyć św. wolności, czyli swobody ducha, która w tem życiu jest dla synów Bożych zadatkiem wiecznej szczęśliwości.

Wśród takowych ucisków uciekła się do N. Marji P., błagając Ją o wyjednanie wewnętrznego pokoju, aby mogła w gorącości ducha chwalić i służyć Bogu. „A jeśli Ty, o Najśw. Panno, rzekła, nie chcesz mi tej łaski wyświadczyć, racz przynajmniej łaskawie natchnieniem Twojem podać mi do serca, którego z pomiędzy Świętych od Ciebie najwięcej w Niebie ukochanego, iżbym do niego mogła, jako do jedynego Opiekuna ducha mego z wszelką ufnością uciekać się, na otrzymanie pożądanej łaski”.

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: "za Władysława".

Hymn ku czci św. Michała Archanioła

Ciebie, odblasku i mocy Ojcowska, Ciebie, Jezu, życie serc, chwalimy między Aniołami, którzy zależą od ust Twoich.

Dla Ciebie walczy tłumny hufiec tysiąca tysięcy wodzów, ale rozwija Krzyż zwycięski Michał, chorąży zbawienia.

On straszliwą głowę smoka strąca do piekieł najgłębszych i wodza wraz z buntownikami zrzuca jak błyskawicę z twierdzy niebieskiej.

Przeciwko wodzowi pychy idźmy za nim jako księciem, aby dany nam był u tronu Baranka wieniec chwały.

Bogu Ojcu niechaj będzie chwała, który tych, co odkupił Syn, a namaścił Duch Święty, strzeże przez Aniołów. Amen.

Antyfona:

Najchwalebniejszy Książę, Michale Archaniele, pamiętaj o nas: zawsze i wszędzie módl się za nami do Syna Bożego.

V. Wobec Aniołów będę śpiewał, o Boże mój.

R. Będę się kłaniał ku Kościołowi Twemu świętemu i wielbił Imię Twoje.

Módlmy się:

Boże, który w cudownym porządku wyznaczasz zadania Aniołom i ludziom, spraw łaskawie, aby ci, którzy służą Tobie w niebie, życie nasze osłaniali na ziemi. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: "o uzdrowienie syna Kamila".

Życie wieczne i modlitwa za zmarłych

2 listopada wspominamy tych, którzy po śmierci dostąpili zbawienia, ale przebywają jeszcze w czyśćcu. Z punktu widzenia ostatecznego wyboru za Bogiem lub przeciw Bogu człowiek stoi w obliczu alternatywy: albo będzie żył z Panem w szczęśliwości wiecznej, albo pozostanie z dala od Jego obecności. Pomiędzy pielgrzymowaniem w doczesności i wieczną chwałą w niebie istnieje taki stan, w którym cierpią dusze ludzi sprawiedliwych, choć dotkniętych "zmazą grzechu powszedniego", lub takie, które nie odpokutowały za grzechy na ziemi. Chodzi więc o te dusze, które zeszły z tego świata w łasce uświęcającej i są w przyjaźni z Panem Bogiem. Nie mogą wszakże wejść do nieba, gdyż mają jeszcze pewne "długi" do spłacenia Bożej sprawiedliwości. Droga do pełnej szczęśliwości wymaga oczyszczenia, co wiara Kościoła przedstawia za pomocą nauki o czyśćcu. Każdy ślad przywiązania do zła winien zostać usunięty, każde skrzywienie duszy - wyprostowane. Oczyszczenie winno być całkowite. Czyściec oznacza nie miejsce, lecz stan życia. Ci, którzy po śmierci żyją w stanie oczyszczenia, znajdują się już w miłości Chrystusa, który ich podnosi z resztek niedoskonałości.

Litania do Wszystkich Świętych

Kyrie elejson, Chryste elejson,

 Kyrie elejson.

 Chryste usłysz nas,

 Chryste wysłuchaj nas.

 Ojcze z nieba Boże

 - zmiłuj się nad nami.

 Synu Odkupicielu świata Boże

 - zmiłuj się nad nami.

 Duchu Święty Boże

 - zmiłuj się nad nami.

 Święta Trójco, Jedyny Boże

 - zmiłuj się nad nami. 

Święta Maryjo,

 módl(cie) się za nami
Święta Boża Rodzicielko,
Święta Panno nad pannami,
Święty Michale,
Święty Gabrielu,
Święty Rafale,
Wszyscy święci Aniołowie i Archaniołowie,
Wszystkie święte Duchy niebieskie,