POD OPIEKĄ ŚW. JÓZEFA I ŚW. MICHAŁA ARCHANIOŁA

Contemplare et contemplata aliis tradere

Veritas liberabit vos

sobota, 21 listopada 2015

Ofiarowanie Najświętszej Marji Panny



   Prastara tradycja głosi, że Najświętsza Panna już w wieku dziecięcym wskutek ślubu jej rodziców, jako też z własnego popędu zamieszkała przy świątyni jerozolimskiej, gdzie w towarzystwie innych dziewic służyła Panu. Pozostała tu aż do zaślubin swoich. Święto ofiarowania przeznaczone jest ku czci Dziecięctwa Najświętszej Panienki i przedstawia nam niewinność świętej dzieciny; jest zarazem napomnieniem dla rodziców chrześcijańskich, aby dzieci swe od zarania młodości wychowali w bojaźni Pańskiej i przyzwyczajali do służby Bożej. Kościół katolicki wyznaczył osobne w tym celu święto, ponieważ pamiątka tego zdarzenia, tradycją uświęconego, służy ku zbudowaniu wiernych i zbawienną zawiera naukę. Już sama nazwa "Ofiarowanie Najświętszej Marji Panny" przypomina nam, że życie każdego chrześcijanina winno być życiem zaparcia się i ofiary; umierając bowiem, to tylko naprawdę będzie on posiadał, co dla Pana Boga w życiu był poświęcił. Nie ma słowa, któreby więcej posiadało zbawiennej treści od słowa "ofiara", które oznacza najświętszą i najwznioślejszą służbę Bożą. Sam Ojciec Niebieski pierwszą złożył ofiarę, nie szczędząc Syna Swego jednorodzonego, a Jezus Chrystus nie uląkł się ofiary krzyżowej dla zbawienia świata. Wszyscy święci nie znali nic więcej wartościowego od zaparcia się i życia ofiarnego, oddając się Bogu w ofierze we wszystkim, czym byli i co posiadali, pomni słowa apostoła, św. Pawła: "Proszę was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście wydali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu" (Rzym. 12, 1). Stąd u wielu zgromadzeń zakonnych zachowuje się piękny zwyczaj odnawiania ślubów właśnie w dzień Ofiarowania Najświętszej Marji Panny.

Rok Boży w liturgii i tradycji Kościoła świętego - Katowice 1931