DZIEŃ XXX. Trzeci sposób otrzymania tkliwej pobożności do Serca Jezusowego: odwiedzanie Przenajświętszego Sakramentu

 

Serce moje nawiedziłeś. Ps. 16, 3. 

   Boska Eucharystja nie tylko tym, którzy ją przyjmują, pożytek przynosi: dla osiągnienia niektórych z owoców życia do Niej przywiązanych, dosyć jest odwiedzić Jezusa Chrystusa, w tym nieskończonej czci godnym utajonego Sakramencie, pragnąc Go, myśleć o Nim, i w duchu obrócić się ku jednemu z Kościołów, w których On spoczywa. 

   Wielu Świętych w ten sposób żywiło swoje nabożeństwo, a między innymi ś. Alfons Liguori. Nic zaprawdę nie pozyskuje nam pewniej Serce Zbawiciela, nad te adoracje i odwiedziny. 

   To Serce przenajświętsze zostaje w Swoim Sakramencie, niby źródło żywe, dzień i noc bez przerwy płynące, pragnące rozszerzyć się w sercach, oczyścić je i upłodnić.

   To Boskie Serce, Samo wzywa ludzi wszystkich, aby przyszli w Niem czerpać, i zdaje się wołać z głębi Świątyń katolickich, jako niegdyś wołało z pośrodka tłumu żydów, co się byli zbiegli do Jerozolimy na wielką uroczystość: Jeśli kto pragnie, niech ku Mnie przyjdzie a pije. (Joan. 7, 37). 

   Niestety! samotność Kościołów naszych, aż nadto dowodzi, iż nie więcej dziś jak wówczas jest usłuchanem. I dlatego zdaje się, iż w pewny sposób nagradza sobie wiernością małej liczby dusz, słuchających głosu Jego, ową niewdzięczność i nieczułość naszę, a w czasie odwiedzin, jakie Mu oddają, wylewa na nie łaski Swe z niepojętą szczodrotą, szczególniej jednak darząc je i zdobiąc miłością Swoją!

Modlitwa za Duszpasterza

   Boże w Trójcy jedyny, który przez apostołów świętych ustanowiłeś kapłanów i dotąd przez następców apostolskich, biskupów, ich rozsyłasz: raczże zmiłować się nad pasterzem naszej parafii. Niech dokładnie poznaje, co dla nas jest dobre, a co szkodliwe, niech jako kapłan modli się za nas nieustannie, a zwłaszcza przy Mszy św., niech jako nauczyciel naucza nas nie tylko słowem, lecz i przykładem, jak mamy wierzyć i postępować. Daj mu, Panie, łaskę Ducha Świętego, aby chodził drogami sprawiedliwości, a nasze serca natchnij, aby zbawienne jego prace doprowadziły nas do Królestwa niebieskiego. Amen.

DZIEŃ XXIX. Drugi środek otrzymania pobożności do Serca Pana Jezusa: częsta Kommunija

Chleb serce człowieka umacnia. — Ps. 103. 

   Nabożeństwo do Przenajświętszego Serca Zbawiciela jest właściwie ćwiczeniem miłości. Zaprawdę, dosyć jest wiedzieć, co to znaczy Kommunija święta, aby pojąć, iż nie ma pewniejszego środka dla rozpalenia się miłością Jezusa Chrystusa, nad zbliżanie się częste do stołu świętego. Niepodobną jest rzeczą, mówi Mędrzec, nosić ogień w łonie swojem, a nie gorzeć. Tym ogniem świętym jest Eucharystja, która jak twierdzi Bernard ś., jest Miłością Miłości.

   Zbliżajmy się więc jak najczęściej do tego źródła dóbr wszelkich: w Niem bowiem zjednoczeni z Jezusem Chrystusem, wcieleni, iż tak powiem w Sprawcę łask wszelkich, ujrzymy, jak one z dniem każdym spływać na nas będą, coraz to z większą obfitością. Tu namiętności nasze nie znacznie osłabną, a w końcu znikną zupełnie; wszelka ku złemu skłonność, jaką w sobie nosimy umorzoną, i w słodki powab ku wszelkim cnotom, których Serce Jezusa jest wspaniałym przybytkiem, zamienioną zostanie. W tym Boskim Sakramencie, znajdujemy wzór cnót najdoskonalszy, w Nim posiadamy, lubo ukryty, najdroższy skarb nieba, zakład wiekuistego szczęścia, obiecanego wszystkim, godnie do tego upominku miłości przystępującym.

   I cóż brakować może duszy, posiadającej Jezusa Chrystusa w Sakramencie Najświętszym? Co może brakować do jej doskonałości i wiecznego zbawienia? 

   O zaiste! po przyjęciu Kommunii Przenajświętszej, ta dusza wierna, słusznie ze ś. Magdaleną de Pazzis powiedzieć może: Wszystko się spełniło. Bo w rzeczy samej, Pokarm ten niebiański, wszystkie w Sobie zawiera dobra, składa w duszy wszystkie łaski, wszystkie dary i cnoty, tak dalece, że istota, która je odbiera, nic już więcej pożądać nie może.

Modlitwa na uroczystość św. Apostołów Piotra i Pawła

Boże, zechciej otoczyć Twój Kościół apostolską opieką, aby tak jak otrzymał pierwszą o Tobie wiadomość od Apostołów, tak za ich pośrednictwem po wsze czasy otrzymywał łaskę niebios. Amen.

DZIEŃ XXVIII. Środki otrzymania pobożności do Najsłodszego Serca Jezusowego: pierwszym środkiem jest modlitwa

Serce Jezusa skarb nieprzebrany. — Ś. August. 

  Pierwszym środkiem otrzymania gorącej miłości ku Jezusowi Chrystusowi, jest tkliwe nabożeństwo do Jego Serca najsłodszego, albo raczej modlitwa. Dziwićby się można, iż chrześcijanie, w pewnym względzie nie są wszechmocnymi, mając sposób nieomylny otrzymania wszystkiego, czegoby tylko zapragnąć chcieli. Ten zaś sposób, na prostem tylko proszeniu polega; nie ma rzeczy, do którejby Jezus Chrystus bardziej się był zobowiązał, którąby uroczyściej był przyrzekł, jak wysłuchiwanie próśb naszych: Proście, a będzie wam dano; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a będzie wam otworzono. Proścież a weźmiecie, aby radość wasza była doskonała... Czegokolwiek zechcecie, prosić będziecie, stanie się wam. (Math, 7, 7. Joan. 16, 24, ibid. 15. 7). 

   Prośmy więc, a prośmy z ufnością. Modlitwa, mówi ś. Wawrzyniec Justynijan, przebłagiwa gniew Boga, Który odpuszcza grzesznikowi z pokorą się modlącemu, Ona otrzymuje wszystko, o co błagamy, zwycięża i poskramia wszelkie nieprzyjaciół usiłowania, oczyszcza i przemienia grzeszników, czyniąc z nich Świętych. 

   Pan nasz oznajmił ś. Brygidzie, że zwykle przewyższa oczekiwanie nasze, dając nam nieskończenie więcej, niżeli od niego żądamy, i że gotów udzielić nam darów Swoich w każdej chwili, gdy o takowe z pokorą, a ufnością, błagać Go będziemy. 

Wezwania do św. Michała Archanioła

   

   Święty Michale Archaniele, broń nas w walce, abyśmy nie zginęli w dniu straszliwego sądu.

(300 dni odpustu; odpust zupełny raz na miesiąc za codzienne odmawianie. Warunki zwykłe. - Penit. 6. V. 1933)

   Święty Michale, pierwszy obrońco królestwa Chrystusowego, módl się za nami!

(300 dni odpustu. Breve, 11. I. 1927)

DZIEŃ XXVII. Skuteczny środek do pokonania przeszkód, w odnoszeniu obfitych pożytków z nabożeństwa do Serca Jezusowego

 

Niech rozważa twe serce. — Iz. 33, w. 18. 

   Jednym z najskuteczniejszych środków do zwalczenia przeszkód, o których mówiliśmy, a które rachunek sumienia codzienny wykryje nam, jest umartwienie wewnętrzne i powierzchowne. Obydwa te umartwienia niezbędnie są potrzebne dla dojścia do doskonałości, a jedno bez drugiego ostać się nie może; choć bez wątpienia doskonalszym jest wewnętrzne, od którego nikt słusznie wymówić się się może. Jest to ów gwałt, jaki bezustannie zadawać sobie powinniśmy, by posiąść królestwo niebieskie. Zaiste, nie znajduje się nikt na świecie tak słaby, tak uciśniony i t.p., żeby nie mógł umartwić swojej przyrody, - swych żądz i skłonności; milczeć, gdy próżność wiedzie do mówienia, a żywość do odpowiedzenia. Na tem właśnie zależy owo umartwienie wewnętrzne, przez które powstrzymujemy, i do właściwego stanowiska przyprowadzamy własną miłość naszę, pozbywając się tym sposobem rozlicznych niedoskonałości.

   Na próżno pochlebiamy sobie, że kochamy Pana Jezusa, nie posiadając cnoty umartwienia: bez niej bowiem wszelkie pobożności, uczucia, wszelkie ćwiczenia nabożne, są podejrzanemi. Mówiono niegdyś św. Ignacemu, o pewnym człowieku, jako o świętym: będzie takim, odpowiedział, jeśli prawdziwie jest umartwionym. Lecz to nie dosyć umartwić się na czas jakiś, w niektórych tylko okolicznościach: należy ile można ćwiczyć się w tej cnocie w każdym czasie i położeniu, we wszystkich rzeczach, roztropnie i bacznie. Jedno bezkarne zadowolenie przyrody, czyni ją pyszniejszą i zuchwalszą, niżeli ją upokarza i osłabia sto zwycięztw nad nią odniesionych. Ćwiczenie się w tej cnocie, znane jest wszystkim, którzy prawdziwie doskonałymi być pragną. Wszędzie i zawsze znajdą oni sposobność, sprzeciwiania się przyrodzonym skłonnościom swoim. 

Modlitwa do Matki Boskiej Nieustającej Pomocy

 

   O Matko Nieustającej pomocy, błagamy Cię pokornie, nieś nam ulgę i pomoc w smutkach i nieszczęściach, w życiu i przy śmierci. Spraw, abyśmy wszyscy byli Twojemi dobremi dziećmi, pełniącemi przykazania Boże i kościelne, byśmy za Twą przyczyną zbawili się, uniknąwszy strasznego rozbicia duszy.

    Jedną też jeszcze prośbę miłą, Maryo, do Ciebie zanosimy, aby u stóp Twoich kościół schizmatycki rosyjski pojednał się z Kościołem rzymskim. Rosya czci Twe obrazy, a jeden z nich w Moskwie słynący cudami, pod nazwą Strasdnaja, jest prawie identyczny z Twoim obrazem Nieustającej Pomocy. O niech prędzej nastąpi to, o czem mówił wielki Papież, gorliwy Twój czciciel, Leon XIII, aby wschodnie kościoły wróciły do owczarni Piotrowej. Do Ciebie, Maryo, tak się modlił św. German: Ty wiarę utwierdzaj, Ty w jedno połącz kościoły. A Grecy również o to Cię błagają: O Najczystsza, której dano zbliżać się do Syna bez bojaźni odmowy, błagaj Go, aby we wszystkie kościoły tchnął tego samego ducha.

Ks. Dr. J. Górka, Cześć Maryi, o pobudkach i środkach nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny, Tarnów 1907.

Źródło: http://glostradycji.blogspot.com/2015/06/matka-boska-nieustajacej-pomocy.html

DZIEŃ XXVI. O czterech przeszkodach powstrzymujących obfitość pożytków, z nabożeństwa do Serca Jezusowego wypływać mogących

 

Wróćcie się do Serca. - Jer. 3, 1.

   Cztery szczególniej przeszkody powstrzymują nas na drodze prawdziwego nabożeństwa do Serca Pana Jezusa: 

   Z tych pierwszą jest oziębłość, stan nader smutny. Dusza oziębła to tylko czyni, czego opuścić nie może. Bez miłości chrześcijańskiej, bez gorącości, dusza ciężarem jest samej sobie i daleka od postępowania na drodze cnoty, cofa się coraz bardziej. Stan taki, tem więcej opłakania godzien, że go za mniej niebezpieczny mamy: unikamy grzechów większych i dla tego rozumiemy się być pewnemi; niebaczni, nie pomnimy na to, co mówi Prawda Przedwieczna w Objawieniu św. Jana (Ap. 3, 16). Iżeś ostygły, ani zimny, ani gorący: pocznę cię wyrzucać z ust Moich. Jakoby mówił: ty nie zasługujesz żyć we Mnie, nie będziesz miał wstępu do Mojego Serca, albowiem najwystępniejszą obojętnością i oziębłością, odpłacasz się tkliwości Mej dla siebie. Spowiedzie bez poprawy, Kommunije bez pożytku, są zwyczajnemi następstwy tak nieszczęśliwego stanu.

   Druga przeszkoda jest miłość własna. Istota Ewangelji i jej wykonanie zamyka się w tych niewielu słowach Zbawiciela: Jeśli kto chce za Mną iść, niech sam siebie zaprze, i weźmie krzyż swój a idzie za Mną! (Math. 16, 24). Lecz nad tem to właśnie mało ludzi chce się zastanawiać, a mniej jeszcze pojmować to i spełniać. 

Oddanie siebie samego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa

 

Uczynione przez Ojca de la Colombiere, Kapłana Towarzystwa Jezusowego

   O Serce najświętsze Jezusa, które pałasz miłością ludzi, lubo nie znajdujesz w sercach tychże ludzi, tylko twardość, zapomnienie i wzgardy... Kochasz, a nie jesteś kochanem, nie znamy nawet miłości Twojej; bo nie staramy się o przyjmowanie darów, przez które chciałobyś nam onej dowieść. Na wynagrodzenie tylu zniewag i tak okrutnej niewdzięczności, o najczcigodniejsze Serce Jezusa mojego, i dla uniknienia, o ile zdołam, wpadnięcia w podobneż nieszczęście, ofiaruję Ci serce moje, z wszelkiemi poruszeniami, do jakich jest zdolne, oddaje się całkowicie Tobie, i od tej chwili oświadczam: szczerze, tak mi się zdaje, że pragnę zapomnieć siebie samego, i wszystkiego, coby ze mną stosunek mieć mogło, dla zniesienia przeszkody, któraby mi mogła wzbronić wnijścia do tego Boskiego Serca, któreś Ty dla mnie najlitościwiej otworzyć pozwolił; w którem pragnę żyć i umierać, wraz z Twemi najwierniejszemi sługami, cały przejęty i rozpalony miłością Twoją. Ofiaruję temu Sercu wszystko, czem jestem z Twojej łaski, i wszystko, czem będę przy jej pomocy, w ciągu życia mojego i błagam Cię najpokorniej, racz przyjąć całkowitą daninę, jaką Ci czynię z całego siebie, i rozrządź nią, jak Ci się spodoba. 

DZIEŃ XXV. Wizerunki Serca Jezusowego

 

Dam Serce na podobieństwo malowania. Ekkl. 38, w. 28.

   Kochając rodziców, krewnych lub przyjaciół, tęsknimy do nich, gdy są nieobecni, i szukamy pociechy w przypatrywaniu się ich portretowi, nosząc go przy sobie, całując często. 

   Toż samo jeden z pobożnych autorów radzi nam czynić względem Serca Jezusowego. Miej, powiada, dla utrzymania nabożeństwa twego, jaki wizerunek tego przenajświętszego Serca, tak, iżbyś go mogł widzieć, aby ten widok wzniecał w tobie ogień Boskiej miłości; całuj go z takiem uczuciem, z jakiem całowałbyś Serce prawdziwe Jezusa Chrystusa.

   Dla obudzenia w sobie zapału do oddawania w ten sposób czci najsłodszemu Sercu naszego Pana posłuchajmy, co mówi Błogosław. Małgorzata-Marja o przyjemności, jakiej doznaje najświętsze Zbawiciela Serce z uczczenia wizerunków Swoich: Zbawiciel mój upewnił mię, powiada, iż szczególniej podoba sobie widzieć uczucie wewnętrzne Swojego Serca wyrażone materjalnie tak, jakom je widziała: otoczone płomieńmi, ukoronowane cierniem, mające krzyż nad sobą. Chciał On, aby ten wizerunek' wystawionym był na widok publiczny, i aby wzruszył nieczułe serca ludzi. Przyrzekł mi zarazem, iż wyleje z obfitością na tych, którzy Go czcić będą, skarby łask, jakiemi Serce Jego Boskie jest przepełnione; i że gdziekolwiek wizerunek ten ku uczczeniu znajdować się będzie, ściągnie tam wszelkiego rodzaju łaski i błogosławieństwa.

Ofiarowanie Serca Jezusa Sercu Maryi

 

OFIAROWANIE 

Serca Jezusa Sercu Marji, objawione ś. Gertrudzie

   Przenajświętsze Serce Marji, nie mam nic z siebie, cobym Ci na ofiarę mógł złożyć, coby mogło podobać się Tobie. A przecież, o! jak wielkie składaćbym Ci winien podzięki za wszystkie łaski, któreś od Serca Jezusa wyjednała dla mnie, za wszystkie dobrodziejstwa, jakiemi napełniać mię nie przestajesz. Z drugiej znów strony, jakież wynagrodzenie należy się Tobie, za tyle moich względem Ciebie niewdzięczności, za tak wielkie niedbalstwo w służbie Twej świętej. Chciałbym Ci odpłacić miłością za miłość, i dać jej dowody przez dar godny Ciebie. Jedyne dobro, które posiadam, jest skarb, który dałaś mi Sama: Serce przenajdroższe Jezusa Twojego Syna. To więc Serce ofiaruję Ci o Matko moja! cena Jego jest nieskończona; więcej uczynić nie mogę, a Ty niemniej zasługujesz. Przyjmując ten dar, który Ci jest miłym, racz łaskawie przyjąć i serce moje; i zachować je na wieki dla Jezusa i Siebie. Amen.

Miesiąc Czerwiec poświęcony czci Najsłodszego Serca Pana Jezusa, Warszawa 1874, s. 201-202.

DZIEŃ XXIV. Ćwiczenia na cześć Serca Pana Jezusa

 

Serce Jezusa przedmiot upodobania, rozkosze Trójcy Przenajświętszej. - Ś. Gertruda

   Bóg przez wzgląd na zasługi Pana Jezusa udziela nam w każdej chwili życia naszego wiele łask Swoich, zdolnych usposobić nas do zebrania niezmiernych skarbów do wieczności; lecz my niebaczni, w każdym dniu ogromne, samowolnie czynimy straty, większa część dobrych naszych uczynków traci wartość, dla braku prawej intencji. Wynijdźmyż już raz z tego odrętwienia, i usiłmy czynić sprawy nasze zasługującemi na żywot wieczny, przynoszącemi chwałę Bogu naszemu.

   Dobrze by było użyć w tej mierze ćwiczenia, jakie nam podaje Blozyusz. Zależy ono na ofiarowaniu naszych dobrych uczynków i wszystkich spraw naszych najsłodszemu Sercu Jezusa, aby przez Nie oczyszczonemi i udoskonalonemi zostały: w Tem bowiem Boskiem Sercu znajduje się tyle tkliwości i miłości dla nas, iż w każdej chwili gotowem jest udoskonalać i uświęcać sposobem godnym Siebie dobra, jakiemi nas ubogacił.

   Pan nasz sam powielekroć uczył ś. Gertrudę wspomnionego ćwiczenia. Razu jednego między innemi ukazał się jej w towarzystwie św. Jana Ewangelisty, który zajęty był pisaniem, maczając pióro raz w kałamarzu, trzymanym w ręku, i kreśląc zgłoski czarne; to znów maczając je w Boku Pana naszego, i wtedy zgłoski jego czerwonemi były. Pan nasz dał poznać tej Świętej, że zgłoski czarne wyobrażały czyny zwyczajne duszy, zaś zgłoski czerwone przedstawiały te, które w zjednoczeniu z Jego zasługami wykonywane były. Korzystajmy z tej nauki, i jeśli kochamy rzecz jaką, czy osobę, jeśli odprawiamy modlitwę, zajmujemy się pracą lub znosimy cierpienie: kochajmy, módlmy się, pracujmy, cierpmy, w zjednoczeniu z miłością, modlitwą, pracą i cierpieniami Jezusowego Serca.

Anioł Gabriel zwiastuje narodzenie Jana

 

   Za czasów króla Heroda żył w ziemi żydowskiej kapłan, imieniem Zachariasz. Żonie jego było na imię Elżbieta. Oboje byli sprawiedliwi i wiernie wypełniali przykazania Pańskie. Zestarzeli się oni, a nie mieli dzieci. Dlatego smucili się bardzo i prosili Boga, żeby im dał syna.

Wydarzyło się, iż na Zachariasza przyszła kolej, by sprawował służbę Bożą w Przybytku Pańskim, w świątyni jerozolimskiej. I wszedł do miejsca świętego, aby złożyć ofiarę kadzenia. Lud stał na dziedzińcu świątyni i modlił się. Wtem ukazał się anioł po prawej stronie ołtarza. Przeląkł się Zachariasz, gdy ujrzał anioła. Ale anioł rzekł: "Nie bój się, Zachariaszu! Bóg wysłuchał twoją modlitwę. Żona twoja, Elżbieta, porodzi ci syna i dasz mu imię Jan i stanie się on dla ciebie radością i weselem, bo będzie wielkim przed Panem. Wina i innych podobnych napojów pić nie będzie. Duch Święty go napełni, a wielu synów izraelskich nawróci do Boga".

DZIEŃ XXIII. Żalenie się Serca Jezusowego

 

Boleść moja nad boleść, Serce moje żałosne. Jer. 8, 18.

   Posłuchajmy skarg Serca Pana Jezusa: one bowiem są nowym dowodem Jego dla nas miłości. Żali się dla tego jedynie, że nas kocha, a kocha li tylko dla naszego szczęścia, bez żadnego względu na swoje własne, które nie pomnaża się bynajmniej przez nasze zbawienie, jako też i nie umniejsza się przez zgubę naszę.

   "Cóż więcej, mówi: winienem był dla ciebie uczynić ludu Chrześcijański, o ludu Mój! a czego nie uczyniłem?" Quid ultra debui facere et non feci? Byłeś piękną winnicą, którą własnemi zasadziłem rękoma, a samą tylko gorycz wydałeś dla mnie: albowiem w pragnieniu Mojem, octem nieprawości Mię napoiłeś, obojętnością zaś swoją i nieczułością, boleśniej niżeli włócznią przebiłeś Serce Zbawiciela Twego. Wylałem dla ciebie Krew Moję aż do ostatniej kropli, a jakżeś to ocenił? jaki, z tak niepojętego miłości nadmiaru i wysiłu odniosłeś pożytek? Quae utilitas in Sanguine Meo? 

   Karmiłem cię nie manną, którą jedli ojcowie twoi, a która od śmierci ich nie zachowała: lecz Chlebem z nieba zstępującym, co życie wieczne zamyka w Sobie; a ty poszarpałeś Ciało Moje tajemnicze, nie uznając dobrodziejstwa, któremu dziwią się Aniołowie.

Modlitwa Ojca św. Piusa XI za kapłanów

 

Panie Jezu Chryste, Zbawicielu świata, w najgłębszej pokorze najusilniej błagamy Cię przez najsłodsze Serce Twoje, byś trzódki Swej, O Pasterzu Wieczny, w jej uciskach nie opuszczał, lecz wzniecił w niej tego Ducha, którego hojnie na Apostołów wylałeś.

Wezwij, prosimy, jak najliczniejszych młodzieńców do stanu kapłańskiego i zakonnego, a tych, których powołasz, niech gorliwość o chwałę Twoją i zbawienie dusz podnieca, niech uświęca cnota, i umacnia Duch Twój przeciw wszelkim przeciwnościom. O Jezu, daj nam kapłanów według Serca Twego. Amen.

DZIEŃ XXII. Niewdzięczność ludzi względem Serca Pana Jezusa

 

Nie masz, ktoby rozważał w Sercu. — Ier. 12, 11.

   „Pan Jezus wprawdzie nie odbiera nateraz Ran, znosi przecież najcięższe zniewagi względem Boskiej Osoby Swojej, od czasu postanowienia przenajświętszego Sakramentu miłości. Bo czy można pojąć coś okropniejszego nad obrazę, jaką Mu wyrządzają od tylu już wieków, żydzi, ateusze, heretycy... i wyrządzać Mu takowej nie przestaną aż do skończenia wieków!"...

   I mogliżbyśmy nawet wierzyć temu, gdybyśmy sami niestety! przy schyłku wieku ubiegłego, nie byli świadkami tych okropnych zamachów przeciw Eucharystii, w czasie nieszczęśliwej epoki rewolucji francuzkiej spełnionych?...

   To zaś najbardziej jest dla nas niepojętem i dziwnem, że wielu tych nawet, co się mienią katolikami, co jeszcze zachowują niektóre Kościoła świętego praktyki, cale wszakże obojętnymi i nieczułymi okazują się względem Tajemnicy niesłychanej miłości!... 

   Pan Jezus chce mieszkać pomiędzy ludźmi, posuwa się nawet, o! niepojęty zbytku miłości!... posuwa się aż do wyrzeczenia tych słów zdumiewających: Rozkosze Moje być z Synami ludzkiemi! 

   Lecz o Panie! jakże przyjętym jesteś przez tych niewdzięcznych?... wówczas gdy sami w złoconych mieszkają pałacach, Ciebie pod ubogą zostawują strzechą, w pośród oburzającego nieochędóstwa i zaniedbania.

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: "o zdrowie dla Barbary".

DZIEŃ XXI. Nabożeństwo Świętych do Serca Jezusowego

 

Chceszli mnie znaleźć, szukaj w Sercu Jezusa. Ś. Eleazar. 

   Nie znajdziemy nikogo tak ubogiego, coby nie miał mieszkania. Ptaki mają gniazda, a lisy jamy, jak mówi Pan nasz, i czyliżby tylko sam Chrześcijanin nie posiadał schronienia, sam tylko błąkał się i tułał po świecie? Lecz jakież mieszkanie stosowniejsze dla niego nad Serce Jezusa? Ono bowiem świetniejsze, wspanialsze i świętsze, niżeli wszystkie Królewskie pałace. Znali to dobrze ludzie święci i do Niego się garnęli, w Niem ustalali siedzibę swoję. Święty Bonawentura doznawał świętej zazdrości względem włóczni, co otworzyła Bok Pana Jezusa, i mówił, iż gdyby był na jej miejscu, nie byłby nigdy wyszedł z Serca Zbawiciela.

   Jeśli chcesz mię znaleźć, pisał ś. Eleazar do ś. Delfiny, szukaj mnie w Ranie Boku Jezusa Chrystusa, bo tam mieszkanie moje. 

   „Naucz się, mówi pewien pobożny autor, naucz się mieszkać w tej Ranie. Jeśli miłujesz spoczynek, to Rana Serca jest łożem oblubienicy usypanem kwieciem róż i lilii. Jeśli pragniesz, aby żądze twe i dobre sprawy udały się, wykluły, iż tak powiem: ona jest gniazdkiem gołębicy. Jeśli w modlitwie i skupieniu się kochasz, oto schronienie wróbla samotnego. Jeśli łzy, westchnienia są ci miłemi, tu synogarlica słyszeć swe jęki daje. Jeśliś głodem przyciśniony, tu znajdziesz mannę niebiańską, która spada na pustyni: jeśli zaś spragnionym jesteś, oto tu źródło wody żywej, wypływającej z raju i wylewającej się w serca wszystkie. Na koniec, nie lękaj się, abyś tu miał być źle przyjętym, nie są ci bowiem tajne pieszczoty Syna Bożego względem tych, co Go szukają. Wzywa ich, by spoczęli słodko na Sercu Jego; pokazuje im Bok Swój otwarty, jak św. Tomaszowi, i napaja ich z tego źródła miłości. Zbliżmy się, mówi św. Bernard, zbliżmy się do Jezusa, radujmy się i weselmy na wspomnienie serca Jego. O! jak dobrze i rozkosznie mieszkać w tem Sercu... Błogosławić i wielbić będę imię Pańskie w tym Kościele, w tem miejscu Świętem nad Świętymi, w tej Arce Testamentu, wołając z  Dawidem: znalazłem Serce do błagania mojego Boga, a tem Sercem, to Serce mojego Króla, i najmilszego przyjaciela mego Jezusa."

Na wieki będę wychwalać Boże miłosierdzie - Św. Alojzy Gonzaga

 

   Modlę się o to, Dostojna Pani, aby łaska i pociecha Ducha Świętego zawsze Ci towarzyszyły. Co do mnie, przebywałem jeszcze w krainie umarłych, kiedy dostarczono mi Twój list. A oto teraz trzeba nam wszelkie pragnienia kierować ku niebu, by móc wychwalać Boga w krainie żyjących. Niegdyś spodziewałem się, iż tę podróż odbędę wcześniej. Jeśli miłość - jak mówi św. Paweł - wyraża się "w płakaniu z płaczącymi, weseleniu się z weselącymi", to, zaiste, powinnaś, Pani Matko, radować się wielce z tego, iż Bóg w swojej dobroci i dla Twoich zasług wskazuje mi prawdziwą radość i pokój oraz uwalnia od obawy przed ich utratą. 

Przyznam Ci się, Dostojna Pani, że ile razy rozmyślam o Bożej dobroci, owym niezgłębionym i bezkresnym morzu, umysł mój gubi się zupełnie. Wobec takiego ogromu traci on rozeznanie i nie rozumie wcale, dlaczego Pan po tak nieznacznej i krótkiej pracy zaprasza mnie do wiecznego pokoju. Z nieba wzywa mnie do nieskończonej szczęśliwości, której tak opieszale szukałem, i obiecuje nagrodę za łzy, których tak niewiele wylałem. 

Rozmyślaj o tym ustawicznie, Dostojna Pani, i strzeż się obrazić nieskończoną Bożą miłość. Stałoby się to z pewnością wówczas, gdybyś opłakiwała śmierć tego, kto żyje w obliczu Boga i swym wstawiennictwem będzie Ci pomagał bardziej niż za życia. Zresztą nasza rozłąka nie będzie długa. W niebie zobaczymy się znowu. Złączeni na wieki z naszym Zbawicielem, rozradowani szczęściem wiecznym, ze wszystkich sił będziemy Go chwalić i na wieki sławić Jego miłosierdzie. Bóg odbiera nam swój dar tylko po to, aby umieścić go w pewniejszym i bezpieczniejszym miejscu, a ofiarować nam to, czego sami zapragniemy. 

DZIEŃ XX. Jakim sposobem iść mamy do Serca Pana Jezusa

 

Serce czyste stwórz we mnie Boże. Ps. 50.

   Najprzód zbliżajmy się do Serca Pana Jezusa w duchu pokuty, opłakując grzechy nasze, w celu otrzymania ich odpuszczenia; oddajmy Mu cześć najgłębszą wraz z ś. Tomaszem, mówiąc sercem skruszonem i upokorzonem: Pan mój i Bóg mój. Nadziejo moja jedyna, pozwól, abym szukał uleczenia ran moich, w Ranie Serca Twojego. O Serce! miłością i boleścią zranione... któreś tak dotkliwie uczuwało grzechy całego świata, izaliż niesłuszną jest rzeczą, byśmy gorzko płakali za nasze, i uczuli głęboką boleść z powodu nieszczęścia obrażenia Ciebie.

   Serce nieskończenie Święte i niewymownie miłujące czystość, które znieść nie możesz najmniejszej zmazy, wraź w serca nasze bojaźń i obrzydzenie najlżejszych uchybień, a Serce czyste stwórz w nas Boże! (Ps. 50)

   Serce pokutujące, któreś za wszystkich niewolników okup złożyło, daj nam siłę do zerwania wszystkich więzów naszych, do zwalczania wszystkich złych nałogów, do umartwienia wszystkich zmysłów naszych, i byśmy przez pokutę wynagrodzili krzywdy, chwale Twej przez nas wyrządzone.

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "za x. Antoniego Cekadę".

DZIEŃ XIX. Serce Jezusa wzywa nas wszystkich do Siebie

 

Pójdźcie do Serca. — Ś. Bernard. 

   Pójdźcie do mnie wszyscy. (Math. 11, 28). O! jako te słowa są piękne, mówi ś. Bazyli Seleuceński: 

   Pójdźcie do mnie wszyscy! nie kładę granic obietnicom Moim. Serce Moje jest niewyczerpanym dobroci źródłem, zdolnem obmyć wszystkie zbrodnie świata.

   Pójdźcie wszyscy do mnie: a Ja wam ulżę. Wy macie występki, Ja lekarstwo na nie; wy ran pełni, Ja uleczyć je mogę.

   Pójdźcie wszyscy do mnie: Serce moje dość jest obszernem dla pomieszczenia was wszystkich. Morze miłosierdzia mego zdolnem jest objąć wszystkich grzeszników, rzucających się w Nie tłumnie niby rzeki, dla zatopienia w Niem nieprawości swoich.

   Pójdźcie do mnie wszyscy: albowiem słowo Moje bez skutku pozostać nie może. Ono jest siecią, którą zarzuciłem w ocean świata, by nią złapać i zamknąć wszystkich ludzi. 

   Pójdźcie do mnie wszyscy: O głosie potężny! któryś odniósł tryumf ponad wszystkiemi narodami świata... Słowo zbawienne, Słowo panujące, coś uchyliło świat pod jarzmo Wiary!... 

Modlitwa do Najświętszego Serca Jezusowego

 

MODLITWA

do Najświętszego Serca

Wspomnij o najsłodszy Jezu! że jeszcze nie słyszano, abyś tego opuścić miał, kto się uciekał do najświętszego Serca Twojego, Jego wzywał ratunku i o miłosierdzie Go błagał. Napełniony i ożywiony taką ufnością o Serce! Królu serc, przychodzę, biegnę do Ciebie, a jęcząc pod ciężarem grzechów moich, padam na oblicze przed Tobą: o Serce przenajświętsze! nie gardź memi pokornemi prośby, ale przyjmij je łaskawie, i racz wysłuchać. Okaż, że jesteś Sercem najlepszego z Ojców, i niechaj Ten, Który dla zbawienia naszego raczył Cię nam dać, przyjmie także przez Ciebie prośby nasze. Amen.

Miesiąc Czerwiec poświęcony czci Najsłodszego Serca Pana Jezusa, Warszawa 1874, s. 200-201.

DZIEŃ XVIII. Czego Serce Pana Jezusa żąda od ludzi

 

Synu! daj mi serce. - Przyd. 23

   Serce Pana Jezusa oddało się i wydało cale dla nas: oto źródło Jego dobrodziejstw i darów, oto ognisko łask Jego. Lecz jakiejże od nas wzajemności wymaga? Nie inszej zaiste, tylko daniny naszego serca, serca pragnie za Serce. Zaprawdę, jest to rzecz wielkiego podziwienia godna, że Serce Jezusa, źródło dóbr wszelkich, nie przestaje gonić za człowiekiem i wzywać go najwytrwalej, tak, jak gdyby bez niego obejść się nie mogło.

   I czegóż, raz jeszcze, od niego żąda?... Oh! serca, serca koniecznie. Synu mój, mówi, daj Mi serce twoje... nawróć się do Mnie z całego serca twego... Jeruzalem, oczyść serce twoje; zmyj plamy, które je szpecą. Będziesz miłował Pana Boga twego, ze wszystkiego serca twego.

   Lecz Serce Jezusa tak bogate, możeli doświadczać potrzeb jakich, a gdyby nawet i tak było, nędzne człowieka serce, potrafiłożby zaradzić niedostatkowi Jego? Jakiż bowiem kryjemy skarb, pod tą nędzną bryłą prochu, którego Pan Jezus tak bardzo pożąda? O! bo serce to najpierwszy z darów, ono wszystkim innym nadaje wartość, wszystkie inne miłemi czyni.

Litania do Matki Bożej Nieustającej Pomocy

18 VI rozpoczyna się nowenna do M. B. Nieustającej Pomocy

(do prywatnego odmawiania)

Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.

Święta i Niepokalana Dziewico Maryjo, udziel nam Twej Nieustającej Pomocy.
Matko Boska, udziel nam Twej Nieustającej Pomocy.
Matko miłosierdzia,
Matko Wszechmocy,
Tronie łaski Bożej,
Pośredniczko naszego zbawienia,
Dźwignio w naszych nieszczęściach,
Podporo Kościoła,
Siło naszej wiary
Potęgo niezwyciężona dla piekła,
Twierdzo, uzbrojona dla naszej obrony,

DZIEŃ XVII. O czterech pożądaniach Jezusowego Serca

Miłości moja i pragnienie Serca! Ś. Filip Neryusz.

   Cztery żywe płomienie nieustannie w Sercu Pana Jezusa goreją: 

   Pierwszym z nich jest owo pragnienie, które Jezus oświadczył Apostołom Swoim na ostatniej wieczerzy, tak do nich mówiąc: Żądzą wielką pożądałem pożywać tego Baranka z wami; pierwej niżbym cierpiał (Luc. 22, 15). Te słowa uczą nas, z jaką gorącością powinniśmy zbliżać się do Jego Przenajświętszego Stołu; dla przyjęcia niebiańskiego Chleba, którego nigdy z taką nie pożywarny żądzą, jaką On pragnie nam Go udzielić.

   Zdaje się bowiem, iż ta przenajdostojniejsza Tajemnica była ogniskiem wszystkich Jego czynów i dokonawszy Jej, sądził, iż tak szczęśliwie ukończył bieg życia Swojego, że po spełnieniu tego arcydzieła miłości już Mu nic nie pozostało, tylko cierpieć i umrzeć dla nas i za nas! 

   I to jest właśnie drugie pragnienie, jakie objawiło to Serce nienasycone w oświadczaniu miłości Swej ludziom. Słuchajmy, jako z zapałem woła: Chrztem mam być ochrzczon; a jakom jest ściśnion, aż się wykona!... (Luc. 13, 50). Lecz cóż to miał być za Chrzest, jeśli nie Chrzest Krwi?

Modlitwa św. Gertrudy Wielkiej

 

MODLITWA 

którą ś. Gertruda odmawiała co dzień na cześć Serca Jezusowego 

   Pozdrawiam Cię o przenajświętsze Serce Jezusa, źródło żywe i ukrzepiające życiem wiecznem, Skarbie nieprzebrany Bóstwa, ognisko gorejące Bożej miłości; Tyś jest miejscem mojego spoczynku, mojego schronienia.

   O Boski mój Zbawicielu! zapal serce moje płomienną miłością, jaką goreje Serce Twe Boże; rozlej w sercu mojem wielkie łaski; których Twoje jest źródłem i spraw, aby serce moje jak najściślej z Twojem zjednoczonem było, aby wola Twoja moją się stała, aby odtąd taż przenajświętsza wola była prawidłem wszystkich moich chęci i czynów. Amen.

 Miesiąc Czerwiec poświęcony czci Najsłodszego Serca Pana Jezusa, Warszawa 1874, s 201.

DZIEŃ XVI. O Ranie Serca Pana Jezusa

 

Brama do Raju, Serce Jezusa. Ś. Bonawentura

   Posłuchajmy w tym przedmiocie Bernarda ś. Serce Zbawiciela zostało przebitem, abyśmy przez tę ranę widzialną poznali oną niewidzialną, jaką Mu miłość zadała. Ach! i jakimże dotykalniejszym sposobem, Jezus Pan nasz mógł nam dowieść miłości Swojej? pozwolił, aby już nie tylko Ciało, ale nad to i Serce Jego Przenajświętsze przebitem było!

   O słodka Rano! woła ś. Bonawentura, przez Ciebie wszedłem do wnętrzności najtajemniejszych Jezusa Chrystusa. Tam założyłem sobie mieszkanie, tam znajduję tak wielką pociech obfitość, iż ich wypowiedzieć nie zdołam. O! nieszczęsne zaślepienie Adama dzieci, które nie umieją wnijść w Jezusa Chrystusa przez te Rany święte!... Oto szczęśliwość Aniołów nam otworzona... mur, co zamykał wejście, wyłamanym został!... a my się ociągamy... i wejść nie dążymy. Wierzajcie mi ludzie zaślepieni, iż gdybyście umieli wnijść w Jezusa Chrystusa przez te otwory Święte, znaleźlibyście w Nim mieszkanie wyborne. 

   Bo, gdy ciało nawet znachodzi tam spoczynek, jakaż, sądzicie, musi być słodycz, której dusza kosztuje, łącząc się przez te św. Rany z Jezusem Chrystusem? Nie mam słów dla wyrażenia tego, lecz doświadczcie, a znajdziecie Skarb bogactw wszelkiego rodzaju. 

Modlitwa Ojca św. Piusa X za kapłanów

 

   Jezu, Wieczny Kapłanie, Dobry Pasterzu i źródło życia, któryś ze szczególnej dobroci swego Serca dał nam kapłanów, by dopełnili w nas pragnień świętości natchnionych nam przez Twoją łaskę, prosimy Cię, przybądź im na pomoc ze swoim łaskawym miłosierdziem. 

Niech w nich, o Jezu, tętni żywa w uczynkach wiara, niezłomna w próbach nadzieja, gorąca w zamiarach miłość. Twe słowo, promień wiecznej Mądrości, niech przez ciągłe rozmyślanie stanie się pokarmem wewnętrznym ich życia.

Przykład zaś Twego życia i Twej Męki niech się odnawia w ich sposobie postępowania, w ich cierpieniach ku zbudowaniu naszemu, ku oświeceniu i pocieszeniu w naszych boleściach. Spraw, o Panie, by nasi kapłani jedynie oddani trosce o Twoją chwałę wytrwali wiernie w swym obowiązku czystości sumienia, aż do ostatniego tchu życia. A kiedy wraz ze śmiercią ciała zdadzą na Twoje ręce dobrze spełnione zadanie, niech w Tobie, Panie Jezu, któryś na ziemi był ich mistrzem, otrzymają w blaskach świętych, wieczną nagrodę sprawiedliwości. Amen.

DZIEŃ XV. O Ranie Serca Pana Jezusa

 

Jak słodko mieszkać w Sercu Jezusa! — Ś. Bernard.

   Wszystkie rany Zbawiciela naszego są tyluż bramami zbawienia, otwartemi dla wszystkich ludzi, lecz brama Serca jest najszerszą. 

   Wszystkie Jego Rany są źródłami, z których płyną łaski; lecz źródło Rany Serca jest najprzezroczystsze. 

   Wszystkie Rany Jego są tyląż purpurowych strumieni, w których zanurzamy wszystkie władze dusz naszych, by podwyższyć wartość myśli naszych, słów naszych i czynów; lecz strumień Rany Serca nadaje im barwę żywszą, blask jaśniejszy, cenę kosztowniejszą. 

   Wszystkie Rany Jego są zgłoskami Księgi żywota, która zawiera umiejętność Świętych; zgłoski wszakże Rany Sercowej najwięcej nas nauczają. 

   Wszystkie Rany Jego są miejscami ucieczki, gdzie najwięksi przestępcy znajdują schronienie; lecz ucieczka w Ranie Serca jest najpełniejsza łaski, najbezpieczniejsza.

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: "o zdrowie dla Marii".

DZIEŃ XIV. Boleść Serca Pana Jezusa

 

Zraniłaś Serce. — Pienia, 4, 9. 

   Nie żelazo włóczni zraniło pierwsze Serce Jezusa, ale miłość uprzedziła je w pierwszej zaraz chwili życia Jego. Ona to pierwszą i największą zadała Mu ranę, której utaić nie może, i tak tkliwie na nią się skarży: Zraniłaś Serce Moje, siostro Moja, oblubienico, zraniłaś Serce Moje (Cant. 4, 9). 

   Posłuchajmy jeszcze o boleściach Serca Jezusa, Błogosławionej Małgorzaty-Marji, albo raczej Jezusa Chrystusa Samego: Pewnego razu w dzień ś. Jana Ewangelisty po Komunii ś., Serce mi było Jezusa przedstawione: Korona cierniowa otaczała Je dokoła, i krzyż był nad Niem. Boski mój Zbawca dał mi poznać, iż wspomnione narzędzia męki oznaczały, że miłość niezmierna Serca Jego dla ludzi była źródłem wszystkich Jego cierpień, że od pierwszej Wcielenia chwili miał Sobie przytomne wszystkie wzgardy i męczarnie, jakie Go czekały; że od tej chwili krzyż był niby wszczepiony w Serce Jego; że wówczas jeszcze przyjął był wszystkie poniżenia, jakie Przenajświętsze Człowieczeństwo Jego ponosić miało, przez cały ciąg śmiertelnego życia Swego, jako też i wszystkie zniewagi, na jakie miłość Jego ku ludziom wystawiać go będzie aż do skończenia wieków, zostającego z nami w przenajświętszym Sakramencie (Życie Błog. Małgorzaty-Marji).

Zasiewajcie ziarno sprawiedliwości - Św. Bazyli Wielki

 

   Weźmij za przykład ziemię; jak ona przynoś plon i nie bądź gorszy od rzeczy nieożywionych. Ziemia przynosi owoce nie dla własnej korzyści, ale dlatego, aby ci służyć. Ty natomiast dla siebie samego gromadzisz plon swojej dobroczynności. Nagroda bowiem i zapłata za dobre czyny przysługuje temu, kto ich dokonał. Jeśli udzieliłeś pomocy zgłodniałemu, twoim stanie się to, co udzieliłeś, owszem, powróci do ciebie z naddatkiem. Podobnie jak ziarno wrzucone w ziemię przynosi korzyść siejącemu, tak też i chleb ofiarowany głodnemu przyniesie ci wiele pożytku. Niechże więc zakończenie twej uprawy na ziemi stanie się początkiem wschodzącego zasiewu w niebie. Mówi bowiem Pismo: "Posiejcie sobie sprawiedliwość". 

Nadejdzie czas, kiedy zostawisz pieniądze, choćbyś nie chciał. Do Pana zaś poniesiesz sławę twoich dobrych czynów. A wtedy cały lud stojąc wokół ciebie przed Sędzią całego świata, nazwie cię żywicielem, łaskawym dobroczyńcą, nazwie wszystkimi imionami sławiącymi twą hojność i szlachetność. Czyż nie wiesz, że są tacy, którzy wydają całe majątki na urządzanie widowisk, na komediantów, walki zapaśników, walki z dzikimi zwierzętami, których nawet sam widok budzi odrazę? Czynią to dla krótkotrwałej sławy, dla wrzawy tłumu i oklasków. 

DZIEŃ XIII. Bogactwa Serca Jezusa

 

Gdzie skarb wasz, tam i serca wasze. — Łuk. 12. 

   „W tem czci nieskończonej najgodniejszem Sercu, mówi ś. Piotr Damjan Kardynał, znajdujemy wszelką broń zdatną do obrony naszej; wszelkie lekarstwo na uleczenie boleści naszych; pomoce najpotężniejsze do zwalczenia nieprzyjaciół naszych; pociechy najsłodsze, dla przyniesienia ulgi cierpieniom naszym; rozkosze najczystsze, napełniające weselem dusze nasze. Jesteś-li smutnym, nieprzyjaciele prześladują cię, wspomnienie grzechów trapi twą duszę, serce twoje jest miotane burzą niespokoju, bojaźni i namiętności... o! pójdź, padnij u stóp Ołtarzy naszych, rzuć się w objęcia Jezusa Chrystusa, przeniknij aż do głębi Serca Jego, Ono jest przybytkiem, Ono ucieczką dusz świętych i miejscem doskonałej pewności, Ono skarbem jest nieba."

   O najsłodszy Jezu! woła Bernard ś., ileż skarbów mieścisz w Sercu Swojem, i jakże nam jest łatwo ubogacić się, gdy w Eucharystii posiadamy te nieprzebrane skarby.

MODLITWA PRZY WYBORZE ŚW. ANTONIEGO ZA PATRONA

 

   Święty Antoni, sławny sługo i przyjacielu Jezusa Chrystusa; On to obdarzył Cię tym zaszczytem, że mogłeś przyciskać Go do serca jako Nowonarodzone Dziecię. Pełen radości nosiłeś Je na swoich ramionach, a dziś cieszysz się z Nim w niebieskiej Ojczyźnie. Dzięki składam Bogu za wszystkie łaski i dobrodziejstwa, którymi moją duszę obdarzyłeś. Na nowo obieram sobie dzisiaj Ciebie jako patrona, orędownika i wiernego ojca. Postanawiam sobie mocno nigdy Cię nie opuścić ani pozwolić na znieważenie Ciebie. Chcę Ciebie zawsze czcić i kochać. Proszę Cię, weź mnie w swoją opiekę i pomagaj mi we wszystkich przedsięwzięciach, szczególnie zaś wtedy, gdy zbliży się godzina mej śmierci, a dusza moja drżeć będzie z trwogi przed wiecznością. Nie opuszczaj mnie wtedy, lecz bądź towarzyszem na drodze do wieczności, moim orędownikiem, obrońcą i gwiazdą przewodnią tak w życiu, jak i w godzinę śmierci. Amen.

DZIEŃ XII. Bogactwa Jezusowego Serca

 

Zakon Twój w pośród Serca. Ps. 39. 

   „Pan nasz dał mi poznać, powiada Błogosł. Małgorzata-Marja, że wielka żądza, jaką pała, aby Go ludzie doskonale miłowali, skłoniła Go do objawienia im Swojego Serca, i oddania Go im, w tych ostatnich czasach, jako ostateczny wysiłek miłości. Że tym sposobem otworzył im wszystkie skarby miłości, łaski, miłosierdzia, poświęcenia i zbawienia, jakie to Serce zawiera w sobie: iżby ci wszyscy, którzy pragną oddawać Mu cześć i pozyskiwać dla Niego Serca innych ubogaconymi zostali z rozrzutnością skarbami, których to Boskie Serce jest źródłem płodnem i niewyczerpanem. (Życie Bł. Małgorzaty-Maryi)." 

   Serce Przenajświętsze Jezusa, mówi pewien wielki sługa Boży, jest stolicą cnót wszystkich, źródłem błogosławieństwa, ucieczką dusz świętych. Serce to goreje ciągle miłością ludzi, ciągle otworem stoi, dla wylewania na nich obfitości łask wszelkiego rodzaju; zawsze czułe na ich niedolę, zawsze skłonne przygarnąć ich i przytulić... stać się dla nich schronieniem, siedzibą, rajem w pielgrzymce tego życia!...

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w nadesłanej intencji: "za Seweryna".

DZIEŃ XI. Tkliwość Serca Jezusowego dla ludzi

 

Bóg serca mego.— Pt. 72, 26. 

   Jeszczem nie istniał, gdy już Serce Pana Jezusa, dla mnie tylko, iż tak powiem, żyło, jedynie mojem oddychało szczęściem, pragnęło mego zbawienia. Ono o mnie tylko myślało; za tem wzdychało, aby mi się oddać mogło zupełnie, dla mnie tylko pragnęło, o mnie niepokoiło się tylko!...

   To Serce przenajświętsze, tak bardzo w mojem nikczemnym rozmiłowane jest sercu, iż nie przykrzy sobie stać u drzwi jego i żądać wnijścia: Sto ad ostium et pulso. (Apoc.) Święci zachwycają się, podziwiają tę Miłość Bożą: i zaiste, słuszny powód podziwienia, gdyby wszystkie serca nasze, godnemi tej miłości były. Lecz Bóg tyle złożył zasług w Sercu Swojego Syna, iż wysoko ocenia nawet i nasze serca, przez wzgląd na Serce Jezusowe. Panie!... nie dziwię się już wcale, że się Bogiem serca mego zwać pragniesz: Deus cordis mei, gdy tak zazdrosnym miłości jego jesteś, gdy skłonności jego z tak wielką szukasz usilnością; lecz zdumiewam się, że ono opiera się Tobie, że wahać się może w poświęceniu miłości Twojej wszelkich uczuć swoich.

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "za Beatę".

DZIEŃ X. Tkliwość Serca Jezusa dla ludzi

 

Stoję u drzwi (serca) i kołaczę. Objaw. ś. Jana r. 3. 

   Do przymiotów świetnych, do własności wspaniałych, Jezus Chrystus łączy tkliwość, która posuwa się dla nas aż do zbytku. Rozkosze są moje, mówi On, być z dziećmi ludzkiemi. (Prov.) Słodycz Jego jest tak wdzięczną, iż zjednała Mu najzaciętszych nieprzyjaciół. Raz przyrównywa się On do Ojca, który nie może ukryć swojej radości, ani powstrzymać łez swoich, na widok powracającego syna rozpustnika; to znów do Pasterza ścigającego zbłąkaną owieczkę.

   Gdy do Nóg Jego przyprowadzają cudzołożną niewiastę, nie chce jej potępić, wstydem okrywa oskarżycieli. Dozwala grzesznikom zbliżać się do Siebie, przestawa z nimi; chce, aby Go zwano przyjacielem grzeszników, i pewnym sposobem jest Nim rzeczywiście. Zasiada do stołu jawnogrzeszników. Kogóż to spostrzegamy u Nóg Jego, które niemal stały się jej schronieniem?... Magdalenę, jawnogrzesznicę!... której za jeden tylko akt miłości odpuścił wszystkie całego życia nierządy i zgorszenia. O Magdaleno! nie tyś pierwsze uczyniła kroki ku dobremu Panu, On kołatał, czekał u podwoi serca twego, wprzód jeszcze, zanim cię ujrzał upadającą u Nóg Swoich, oblewającą je łzami i obcierającą włosami swojemi... Wiele grzechów ci odpuszczono, dla tego, żeś wiele ukochała, lecz daleko więcej jeszcze dla tego, żeś wielce ukochaną była. Jezus rozciąga tkliwość Swoję aż do małych dziatek, które słodycz Jego wabi do siebie. Apostołowie oddalają one. A Jezus powiada: Dopuście dziateczkom przychodzić do Mnie, a nie zabraniajcie im tego, i pieści dziatki, błogosławi je, przytula do łona, składa na ich czole pocałunek. 

Godzinki o Najświętszym Sercu Pana Jezusa

 

K. Panie, otwórz wargi moje.
W. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
K. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
W. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
K. Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu.
W. Jak była na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.
K. Serce Jezusa gorejące miłością ku nam.
W. Rozpal nasze serca miłością ku Tobie.


Jutrznia

Jezu, bram niebieskich chwało,
Boga Ojca uwielbienie,
Coś wziął na się ludzkie ciało,
Aby przynieść nam zbawienie.
Jezu, naszych serc radości,
Daj nam godnie wielbić Ciebie,
Rozpal ogniem Twej miłości,
Serca zimne zbliż do siebie.
Serce słodkie, Serce Boże,
Nie odmawiaj Twej pociechy;
Niech ten żar, co w Tobie gore,
Zgładzi wszystkie nasze grzechy.
O najmilsza serc słodyczy,
Z której szczęścia biją zdroje,
Oblubieńcze nasz dziewiczy
Prosim: przyjdź Królestwo Twoje!

DZIEŃ IX. Piąty przymiot Jezusowego Serca

 

Serce moje czuwa. — Pienia 5, 2. 

   Zsyła sen Bóg na Adama, otwiera bok jego, i z żebra tuż przy sercu będącego, tworzy niewiastę, matkę ludzi. Zasypia nowy Adam Jezus na krzyżu, otwierają Mu bok, otwierają Serce i powstaje Matka nasza, Kościół ś. W Sercu i z Serca Pana Jezusa Kościół się narodził, wierni przeto kochać Je powinni, jako miejsce zrodzenia swego, i nie opuszczać Go nigdy. Pan chciał, aby Mu otworzono Serce, aby z serca powstał Kościół, iżby przechwalać się mógł, że wyszedł z boku Zbawiciela Swego. 

   Serce Jezusa jest Sercem Kościoła, które czuwa, gdy tenże zasypia. Ego dormio et cor meum vigilat. (Cant. 5, 2). Pismo ś. świadczy, że pierwiastkowy Kościół, jedno tylko miał serce i duszę jedną.

   I nie dziwię temu: było to Serce Jezusa, które ożywiało wiernych, które wzbudzało w nich wszystkich, miłość rzeczy niebiańskich. Te szczęśliwe czasy, ta powszechna zgoda i jedność w tem wszystkiem co dobre, czyliż nie powrócą i nie zakwitną na nowo pomiędzy tymi, których taż sama pobożność zjednoczy w Sercu Jezusa? 

Modlitwa Ojca św. Piusa X w intencji księży

 

   O Boże, Pasterzu i Nauczycielu wiernych, któryś dla zachowania i rozszerzania Swojego Kościoła ustanowił kapłaństwo i rzekł do Swoich apostołów: "Żniwo jest wielkie, ale robotników mało. Proście tedy Pana żniwa, by wysłał robotników na żniwo Swoje".

Oto, przystępujemy do Ciebie z gorącym pragnieniem i błagamy Cię usilnie: racz wysłać robotników na żniwo Swoje, wyślij godnych kapłanów do świętego Swojego Kościoła. Daj, Panie, aby wszyscy, których od wieków do Swej świętej służby wezwałeś, głosu Twego chętnie słuchali i z całego serca za nim postępowali; strzeż ich od niebezpieczeństw świata, udziel im ducha mądrości i rozumu, ducha rady i mocy, ducha wiedzy i pobożności i napełnij ich duchem Swej świętej bojaźni, ażeby łaską kapłaństwa obdarzeni, słowem i przykładem nauczali nas postępować drogą przykazań Twoich i doprowadzili nas do wiecznie błogiego połączenia się z Tobą.

Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

DZIEŃ VIII. Czwarty przymiot Serca Pana Jezusa

 

Ofiarą Bogu serce skruszone. — Pt. 50, w. 19. 

   Serce Jezusa jest Ołtarzem, na którym złożona jest najmilsza Stwórcy Ofiara; na tym Ołtarzu i my składać winniśmy pragnienia nasze, na Nim ofiarować serca nasze Przedwiecznemu, bo tym tylko sposobem przyjmie i wysłucha prośby nasze. 

   Wszelka cześć, jaką kiedykolwiek stworzenia oddawały Stwórcy, wszelkie ich uwielbienia i ofiary, hołdy i miłość, tyle tylko posiadały wartości, ile złączonemi były z zasługami, z uczuciami najsłodszego Serca Zbawiciela; wszystkie zaś razem, niczem są w porównaniu czci i uwielbienia, jakie toż Serce najwyższej oddaje Istności; Ono bowiem tylko Samo czci i kocha Ją tyle, ile Ona czci i miłości nieskończenie jest godną.

   Chcąc przeto najpewniej upodobać się Bogu, ofiarujmy Mu hołdy i uwielbienia Serca Jego Syna: przedstawiajmy Mu przez pośrednictwo tego najdroższego Serca wszystkie prośby nasze, a niechybnie pomyślny uwieńczy je skutek. Mówmy w duchu ukoronowanego Proroka: Panie! spuść oczy Twoje na mnie w miłosierdziu Swojem, lecz gdy we mnie nic nie dostrzeżesz, coby nie było karania godnem, zwróć je na Twarz, na Serce najmilszego Syna Twego. Respice in faciem Christi Tui. Nie patrz na mnie, jak tylko wskroś przez Jego Rany, które do Ciebie o miłosierdzie, o łaskę wołają, i które są wszechmocne dla otrzymania takowych. 

Modlitwa do św. Józefa

DZIEŃ VII. Trzeci przymiot Jezusowego Serca

 

Znalazł sługa Twój Serce. 2 Ks. Król. 3, 27. 

   Serce Pana Jezusa jest Królem serc wszystkich, dla Swojej wielkiej godności, władzy i zasługi; jest oraz najgodniejszem miłości naszej, może nawet nakazywać ją sercom naszym, bo jest najmilszem, najdoskonalszem i najbardziej kochającem; Ono bowiem z miłości i dla miłości chciało być zranionem, by raną tą uleczyć wszystkie inne serca, i sprawić im kąpiel z własnej Krwi Swojej. Rana Najświętsza Serca jest koroną Jego, a prawo, jakie ma do nas, nie może być słuszniejsze. Nie możemy odmówić Mu posłuszeństwa bez niesprawiedliwości, Jemu bowiem winniśmy wszystko; ani bez nieroztropności, bo nie rozkazuje nam nic takiego, coby nie było z dobrem naszem.

   O Panie Jezu! Królu serc, połóż, połóż pieczęć na sercu mojem i na ramieniu mojem: na sercu, bym je zamknął dla wszelkich przedmiotów ziemskich, a wszystkie skłonności jego, ku Twemu przenajdroższemu skierował Sercu; na ramieniu, by wszystkie czynności moje nie miały innego celu prócz chwały i miłości tegoż Najsłodszego Serca. 

Najświętsze Serce Jezusowe

 

   O duszo, patrz, twój Najsłodszy Oblubieniec otworzył Ci swój bok, ażeby Ci darować Swoje Serce. Powstań zatem, przyjaciółko Chrystusa, bądź jak gołębica ścieląca gniazdko. Jak wróbel znalazłszy mieszkanie, nie przestawaj czuwać; jak synogarlica, ukrywaj swe młode płody czystej miłości; usta przykładaj, ażebyś piła wodę ze źródeł Zbawiciela. To jest bowiem źródło wytryskujące w środku raju, które dzieląc się na cztery ramiona i wylewając się na serca, użyźnia całą ziemię - św. Bonawentura.

DZIEŃ VI. Drugi przymiot Jezusowego Serca

 

Ucz się poznawać Serce Boga, w słowach Boga. Ś. Grzeg. W. 

   „Serce Jezusa jest święte świętością Boga samego; zkąd wynika, że wszystkie poruszenia tego przenajświętszego Serca, wszystkie Jego westchnienia, wszystkie pragnienia, smutki, dążenia, że wszystkie czyny jego, według godności Osoby, która je działa, są czynami nieskończonemi co do swej ceny i wartości.

   Sprawiedliwa więc jest, aby czczone były czcią szczególną, albowiem cześć im oddając, czcimy Boską Osobę Jego. 

   Jeśli cześć, jaką mamy dla Świętych, czyni nam serce ich tak drogiem, cóż myśleć mamy o nieskończenie zacniejszem, godnem czci najgłębszej Sercu Jezusa Chrystusa? W tem bowiem Boskiem Sercu, powzięte były wszystkie zamiary zbawienia naszego, a przez miłość, którą goreje bezustannie toż Serce, do skutku przywiedzionemi zostały.

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "za Norberta".

DZIEŃ V. O wspaniałości i zacności Serca Jezusowego. Pierwsza doskonałość Serca Pana Jezusa

 

   Bardzo wiele jest doskonałości Serca Przenajświętszego; zastanówmy się nad niektóremi z nich, byśmy poznali zacność, wspaniałość Tegoż Serca. 

   Serce Jezusa ożywione jest najpiękniejszą duszą, jaką kiedy Stwórca wywiódł ze skarbów Swoich. Ona mu przyniosła, w pierwszej zaraz chwili; ich przenajświętszego połączenia się z sobą, wszystkie bogactwa łaski i chwały, i od tej zaraz chwili nadała Mu poruszenia tak wspaniałe, skłonności tak szlachetne, przymioty tak królewskie, że we wszystkich sercach społem wziętych, nie znajduje się nic takiego, coby Jemu wyrównać mogło. Nie znajduje się ani jedno serce, coby nas tyle kochało, albo uczuwało naszę nędzę z taką tkliwością, lub powzięło zamiary tak wielkie i tak pożyteczne dla nas; któreby na koniec, doznawało tyle radości z naszego szczęścia.

   Och! gdyby wszystkich ludzi serca zamknęły się dla ciebie, nie mieszaj się, nie trwóż się tem, mówi pewien pobożny pisarz: Serce Jezusa pozostanie ci zawsze wiernem, zawsze dla ciebie otwartem. 

   Tak Panie Jezu, gdy nieprzyjaciele duszy mojej uszykują zastępy swoje naprzeciw mnie, serce moje schronione w Sercu Twojem nie będzie się lękało; gdy się walka rozpocznie, ufność w Sercu Twojem sprawi, iż z tego boju wyjdę zwycięzko, i choćbym już nawet jedną nogą był w piekle i wtenczas jeszcze Sercu Twojemu ufać nie przestanę. Si consistant adversum me castra non timebit cor meum. Si exurgat adversum me praelium in hoc ego sperabo (Ps. 26, 5-6).

PIUS XII - ENCYKLIKA HAURIETIS AQUAS

 

Do czcigodnych braci Patriarchów, Prymasów, Arcybiskupów, Biskupów oraz innych Ordynariuszy, 

 

O KULCIE NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSA

 

Wam Czcigodni Bracia, pozdrowienie i błogosławieństwo apostolskie!

HAURIETIS AQUAS - "Będziecie czerpać z radością wody ze zdrojów Zbawicielowych"⁽¹⁾. Prorok Izajasz takimi słowami w symbolicznych obrazach zapowiadał te przeróżne i nader obfite dary Boże, które miała przynieść epoka chrześcijańska. Przychodzą Nam na myśl te słowa, gdy wspominamy setną rocznicę tej chwili, w której Poprzednik Nasz, Pius IX przyjął radośnie napływająca doń z całego świata życzenia i prośby i rozszerzył uroczystość ku czci Najświętszego Serca Jezusowego na cały świat.

Nie można wprost zliczyć tych wszystkich łask, które z kultu Najświętszego Serca Jezusa spłynęły na ludzi; ile dusz oczyściły z grzechów, obdarzyły niebiańską radością, pobudziły do zdobywania wzniosłych cnót. Nawiązując do głębokich słów świętego Jakuba Apostoła: "Wszelki dar dobry i każda wielka łaska z wysoka pochodzi, zstępuje od Ojca światłości"⁽²⁾, możemy śmiało twierdzić, że w tym kulcie, który coraz potężniej rozwijał się w świecie, widzimy bezcenny dar Słowa Wcielonego, Boskiego Zbawiciela. Jako jedyny Pośrednik łaski i prawdy, dał Jezus ten dar Kościołowi, swojej mistycznej Oblubienicy, w tych najnowszych czasach, mających do wykonania tyle wielkich prac i olbrzymich trudności do pokonania. Dzięki temu darowi o bezcennej wartości, Kościół mógł czynnie okazać swoją miłość dla swego Boskiego Założyciela i lepiej odpowiedzieć na wezwanie Jezusa podane nam przez św. Jana: "A w ostatnim wielkim dniu święta stanął Jezus i zawołał mówiąc: Jeśli kto pragnie, niech do Mnie przyjdzie, a pije - który wierzy we Mnie, jak mówi Pismo święte, rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza. A to mówił o Duchu, którego otrzymać mieli wierzący weń"⁽³⁾. Dla słuchaczy Jezusa nie było trudno to powiedzenie Jego o "wodzie żywej" z Niego wypływającej złączyć z wypowiedziami Izajasza, Ezechiela, Zachariasza o Królestwie Mesjańskim i ze wspomnieniem skały, z której za dotknięciem laski Mojżesza wypłynęły obfite strumienie wody⁽⁴⁾.

DZIEŃ IV. Róźnica między Nabożeństwem do Najsłodszego Serca Pana Jezusa a Nabożeństwem do N. Sakramentu

Przyłóż mnie jako pieczęć do Serca Twego. - Pienia 8, w. 6.

   Właściwie biorąc, Serce Jezusa i Ciało Jego Najświętsze, jest to jeden i tenże sam przedmiot. Chrystus zmartwychwstały już więcej nie umiera, choć utajony w Najświętszym Sakramencie, jest przecież żywy, jest tam prawdziwe Ciało, Krew, Bóstwo, Człowieczeństwo; jest tam prawdziwe, żywe i Boskie Serce Jezusa. Jest ten Sam Jezus, co się narodził z Marji, co był ukrzyżowan, co zmartwychwstał, co zasiada w ubóstwianem człowieczeństwie na prawicy Ojca Przedwiecznego. Ten Jezus jest niepodzielny, najdrobniejsza cząstka Najświętszej Hostji zawiera całego Jezusa, gdy zatem mówimy Ciało Pańskie, Krew Pańska, Serce Pana, zawsze chcemy rozumieć całego, niepodzielnego Jezusa. Ztąd jednak, że przedmiot obudwóch nabożeństw jest jeden, nie mamy wnosić, że obadwa już są zupełnie podobne, że tem samem jedno z nich jest zbyteczne. Obchodzi Kościół Uroczystość np. Narodzenia Pańskiego, a ta Uroczystość nie znosi bynajmniej Uroczystości Zmartwychwstania lub Wniebowstąpienia Pańskiego; w każdej z nich czcimy Jezusa, ale w każdej na co innego wzgląd mamy: żadna z tych uroczystości nie niszczy drugiej, ale ducha pobożności coraz więcej rozbudza, podnosi. 

KATOLICKA PIELGRZYMKA DO KALWARII ZEBRZYDOWSKIEJ – 4.06 A.D. 2016 (relacja)

 

   Dnia 4 czerwca Anno Domini 2016 miała miejsce kolejna pielgrzymka katolicka do Kalwarii Zebrzydowskiej, którą poprowadził x. Rafał Trytek. Pielgrzymkę rozpoczęła Msza święta odprawiona przez Duszpasterza w Krakowskim Oratorium pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Po zbiórce, która miała miejsce przed Bazyliką Kalwaryjską, uczestnicy (wierni przybyli ze Śląska, Podlasia, Podkarpacia i Lublina) modląc się przeszli Dróżkami Maryi.

                                         

  Pogoda dopisała, a kilka godzin spędzonych na skupieniu modlitewnym pozwoliło pielgrzymującym choć na chwilę zapomnieć o troskach doczesnych i oddać się rozmyślaniom o tym, co każdego z nas nie ominie – o spotkaniu z naszym Panem Jezusem Chrystusem i Jego Najświętszą Matką.

Za: http://glostradycji.blogspot.com/2016/06/katolicka-pielgrzymka-do-kalwarii.html

DZIEŃ III. Dar Serca to dar największy

 

Dam im Serce. — Izajasz 24, w. 7. 

   Ojciec dziecięciu, matka córce, oblubieniec oblubienicy niech da wszystko, cokolwiek posiada, jeszcze to mało: serce żąda serca. Kto serce dał, ten dopiero dał wszystko. Ojcem, Matką, Oblubieńcem tak wspaniałym jest Jezus ukochany. On daje nam wszystką miłość Swoją, daje nam Swe Serce: animam suam dat. Daje serce na ofiarę śmierci, a śmierci krzyżowej, aby okazał, że ta miłość mocna jest jako śmierć (Cant. 8, 6). Ten miłości dar, posunion jest jeszcze dalej: miłość wynalazła sobie sposób, aby serce zjednoczyć z Sercem, aby to zjednoczenie było nieustanne, aby trwało po wszystkie wieki; wynalazła Najświętszy Sakrament, aby w Nim Serce Boże dane nam było na pokarm: by jako pokarm przeistacza się w naszą istotę, tak również, abyśmy i my byli przeistoczeni w Jezusa, aby w nas ta sama Krew krążyła Jezusa, to samo Serce biło Jezusa, i było niezłomną rękojmią, zadatkiem wiecznego żywota: aby się spełniło, co powiedział Prorok: Dam im Serce, aby mnie znali, żem Ja jest Pan, i będą Mi ludem, a Ja będę im Bogiem: a nawrócą się do Mnie całem sercem swojem (Izajasz 24, w. 7). 

Cześć Najświętszego Serca Jezusowego

 

   Cześć Najświętszego Serca Jezusowego jest poza sakramentami świętymi jednym z najważniejszych środków uświęcenia serc naszych. Mijały jednak wieki, zanim doszła do dzisiejszego, pewnie jeszcze niedostatecznego rozkwitu.

Już średniowiecznych mistyków (św. Bernarda, św. Gertrudę, przede wszystkim świętego Bonawenturę) otwarcie boku Jezusowego, opisane w ewangelii świętego Jana, naprowadzało do rozważania tajemnicy Serca Zbawiciela, "do którego włócznia otworzyła drogę, w którym dusza znajduje spokój i ukojenie". Od rozważania dobroci Serca Jezusowego do Jego czci był już tylko krok. To też owocem owych rozmyślań były przeróżne nabożeństwa na cześć Najsłodszego Serca. Pielęgnowane zrazu przez zakony, później bardzo gorliwie przez zakon jezuitów, przeszły one do nabożeństw ludowych. "Atoli jako narzędzie zupełnego i doskonałego zaprowadzenia i rozpowszechnienia czci Najświętszego Serca Pana Jezusa na całym świecie wybrał sam Bóg cichą i skromną zakonnicę: Św. Małgorzacie Alacoque, która od najwcześniejszej młodości pałała gorącą miłością ku Najświętszemu Sakramentowi, raczył Chrystus Pan wyjawić bogactwa i życzenia Swego Najświętszego Serca. Z pośród jej widzeń najsławniejsze jest to, w którym ukazał się jej Jezus podczas modlitwy przed Najświętszym Sakramentem; wskazał wówczas na Swoje Najświętsze Serce i, żaląc się, że za niezgłębioną miłość Swoją doznaje tyle zniewag niewdzięcznych ludzi, nakazał jej, aby postarała się o ustanowienie nowego święta w piątek po oktawie Bożego Ciała, które miało przywrócić cześć należną Jego Sercu i być wynagrodzeniem za wszystkie krzywdy, wyrządzone Mu przez grzeszników w sakramencie miłości. Wielkie i niezliczone przeszkody musiała pokonać służebnica Boża, nim wypełniła zlecenia Chrystusa Pana; ale gdy Pan sam poświadczył posłannictwo jej, przy gorliwej pomocy swych kierowników duchownych, którzy z niewypowiedzianym zapałem pracowali nad podniesieniem owej czci, nie ustawała aż do śmierci w dokonywaniu dzieła, nałożonego przez nieba" (Z encykliki papieża Plusa XI). Usiłowania zaprowadzenia osobnego święta pozostały na razie bez skutku, ale Stolica Apostolska zaaprobowała cały szereg bractw, które obrały sobie za zadanie szerzenie czci Najsłodszego Serca Jezusowego. Dopiero roku 1765, na wznowioną prośbę biskupów polskich, papież Klemens XIII pozwolił na osobną uroczystość ku czci Najświętszego Serca z osobną Mszą św. i modlitwami brewiarzowymi w Polsce i w rzymskim arcybractwie Serca Jezusowego. Wkrótce rozpowszechniło się to święto w drodze przywileju wszędzie. Pius IX rozporządza, aby obchodzono je po całym świecie; "odtąd cześć Najświętszego Serca Jezusowego rozszerza się po całym świecie na kształt rzeki, której prąd zabiera wszystkie przeszkody". Leon XIII podnosi uroczystość Najświętszego Serca do godności najwyższych świąt i poświecą Boskiemu Sercu cały rodzaj ludzki. Ten akt poświecenia, uzupełniony przez papieża Piusa XI, czytają kapłani po uroczystej Mszy św. przed Najświętszym Sakramentem w święto Serca Jezusowego i w pierwszy piątek miesiąca. "Wreszcie, by uroczystość najzupełniej odpowiadała rozpowszechnionej szeroko pobożności wiernych", papież Pius XI poleca święto Serca Jezusowego obchodzić z oktawą, przepisuje nowy formularz mszalny i nowe modlitwy brewiarzowe.