Życzenia na nowy rok Pański 2019

 

Pragniemy wszystkim naszym czytelnikom złożyć życzenia błogosławionego Roku Pańskiego 2019.

Za: https://domini-canes.blogspot.com/2018/12/zyczenia-na-nowy-rok-ad-2019.html

Słowa Świętych do nas kierowane

 

    "W modlitwie czystej zapala się ogień, pierzcha pokusa, ustępuje smutek, duch się odnawia, cnota osłabiona się umacnia, gorliwość się rozpłomienia, oziębłość znika, rdza występków się niszczy, iskry niebieskich pragnień wzlatują."

św. Wawrzyniec Justiniani

    "Miej zaufanie do tego, że jesteś dokładnie tam, gdzie powinieneś być. Nie zapominaj o nieograniczonych możliwościach, które rodzą się z wiary. Używaj darów, które otrzymałeś i dziel się miłością, która została Ci ofiarowana."

św. Teresa z Avila

Litania do Przenajświętszego Dziecięcia Jezus

 

LITANIA DO PRZENAJŚW. DZIECIĘCIA JEZUS (1858 r.)

(dla odmawiania przy odwiedzinach Dzieciątka Jezus wystawionego od uroczystości Bożego Narodzenia do Trzech Króli.)

Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Dziecię Jezu, wysłuchaj nas.
Dziecię Jezu, usłysz nas.
Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.
Dziecię, Synu Boga żywego,
Dziecię, Synu Maryi Panny,
Dziecię, zrodzone jeszcze przed wschodem gwiazdy zarannej,
Dziecię, Słowo które się stało Ciałem,
Dziecię, Mądrości Ojca Twojego,
Dziecię, poświęcające czystość Twej Matki,
Dziecię, Synu jednorodzony Ojca Twojego
Dziecię, Synu pierworodny Twej Matki,
Dziecię, Obrazie Ojca Twojego,
Dziecię, Początku Twej.Matki,
Dziecię, Światłości Ojca Twojego,
Dziecię, Chwało Twej Matki,
Dziecię, równy Ojcu Twojemu,
Dziecię, we wszystkiem posłuszne Twej Matce,
Dziecię, Boże nasz,
Dziecię, Bracie nasz,
Dziecię, płaczące w kolebce,
Dziecię, grzmiące w niebiosach,
Dziecię, upragnienie Mędrców,
Dziecię, kruszące bałwany,
Dziecię, pełne gorliwości ku chwale Ojca Twojego,
Dziecię, wszechmocne w niemocy,
Dziecię, potężne w słabości,
Dziecię, Skarbnico łask wszelkich,
Dziecię, Źródło czystej miłości,
Dziecię, naprawiające chwałę niebieską,
Dziecię, przywracające łasko ziemi,
Dziecię, Wodzu Aniołów,
Dziecię, Szczepie Patryarchów,
Dziecię, Słowo Proroków,
Dziecię, Pożądanie pogan,
Dziecię, Radości pasterzy,
Dziecię, Światłości Mędrców,
Dziecię, Zbawienie dzieci,
Dziecię, Oczekiwanie Sprawiedliwych,
Dziecię, Mistrzu doktorów,
Dziecię, Pierwiastku wszystkich Świętych,

ks. Rafał Trytek: kazanie na III Mszę Bożego Narodzenia (Królewską) AD 2018 (Wrocław)

Życzenia Bożonarodzeniowe

Fragment ewangelii na IV niedzielę adwentu

 

        W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w łonie moim. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”.

 (Łk 1, 39-45)

Za: https://domini-canes.blogspot.com/2018/12/fragment-ewangelii-na-iv-niedziele.html 

O. Adam Makowski SI: Kazanie na uroczyste wniesienie do kościoła Obrazu Matki Bożej Myślenickiej Pani (fragment)

 

"Będą czarci psi piekelni przeciw temu szczekać,
będą wilcy przeklęci, heretycy wyć, i z tego się urągać,
w śmiech i żarty językami bluźnierskimi cześć tej Panny obracać.

Wy jednak brońcie mężnie chwały i nabożeństwa Jej,
bardziej i bardziej Najświętszą Pannę miłując,
i niższy pokłon Jej oddając,
za nieprzyjacioły się modląc,
aby im Bóg dał opamiętanie.

Święty przykład Jej płaczu
bierzmy za naukę i napomnienie do pokuty.
Niech między nami takich najwięcej będzie,
co by z Najświętszą Panną płakali,
aby w sobie i drugim wesele prawdziwe zjednali".

+ + +
O. Adam Makowski SI, dnia 2 lipca 1633 roku
Kazanie na uroczyste wniesienie do kościoła
Obrazu Matki Bożej Myślenickiej Pani,
po kanonicznym badaniu cudu z maja 1633 roku.

Czy jesteśmy jak dobre czy złe dzieci ? Komunia wynagradzająca i dziękczynienie- rozważanie*

        To słowo >>wynagrodzić<<, >>wynagrodzenie<< można wziąć w dwojakim znaczeniu: albo wynagradzamy komu za przysługę lub dobrodziejstwo nam wyświadczone, albo wynagradzamy komu za obrazę: w pierwszym razie mówimy >>już ja ci to wynagrodzę<<; w drugim razie przepraszamy obrażonego albo słowem albo czynem, czyniąc to co obrażonemu jest miłe i przyjemne. Tak syn dobry nagradza rodzicom za pracę i starania i wychowanie, dziękując czynem i wywdzięczając; również przeprasza rodziców za obrazę , jakiej sam się dopuścił względem nich, albo inne dzieci się dopuściły, a czyni to albo słowem albo czynem, gdy dobrymi postępami, posłuszeństwem lub darami naprawi to złe, które albo sam, albo inne dzieci rodzicom wyrządziły  W obu razach mówimy, że ten syn wynagradza rodzicom. Zdarza się bowiem nieraz, że pomimo dobrych nauk, przykładów i starań usilnych około wychowania, jakoś dzieci nie udają się rodzicom;nieposłuszne, rozpustne stają się tylko ich zgryzotą. Rodzice, jak to mówią, od ust sobie odejmują, byle tylko dzieci dobrze wychować, byle miały co jeść i czym się odziać, aby jak mówią, wyszły na ludzi, a tu nauka idzie w las. Rodzice zmartwieni, smutni, noce bezsenne trawią, kłopocą się, proszą, grożą, karzą, często i głośno zapłaczą, a nic nie pomaga. Lecz na szczęście nie wszystkie dzieci są tak nieużyte i niewdzięczne. Jest miedzy nimi dwoje: syn i córka, które rodzicom nigdy nie dają przyczyn smutku i płaczu. One wdzięcznie za dobrodziejstwa rodziców doznane, co dzień składają im serdeczne dzięki; zawsze posłuszne na każde rodziców skinienie, prowadzą się uczciwie, pobożnie, a podczas, gdy tamte poza domem szukają przyjemności i zabawy, ci dwoje syn i córka są przy rodzicach, z nimi jedzą, z nimi rozmawiają, pracują, się smucą i radują, z nimi najmilsza ich rozmowa i zabawa. Rodzice patrzą na tych dwoje dzieci, doznają serdecznej pociechy, ocierają łzy smutku i mówią: Wyście naszą pociechą, wy nam wynagradzacie za niewdzięczności i występki waszego rodzeństwa: dla was zyć już nam nie żal, bo gdyby nie wy, jużbyśmy ze zgryzoty pomrzeć musieli.

O przyczynach niewiary

 

      Jeśli istnienie Boga domaga się sam rozum - jeśli największe powagi filozoficzne wszystkich wieków uznały to w swoich dziełach - jeśli wszyscy najsławniejsi przyrodnicy wyczytują imię Stwórcy z księgi natury, to samo przez się nasuwa się pytanie skąd pochodzi niewiara, którą spotykamy tu i owdzie u poszczególnych ludzi ?

1. Odpowiedź na to daje Ekklezyastyk Pański w słowach: początek pychy człowieczej to odstąpić od Boga.... bo pycha jest początkiem grzechu każdego (X,14,15). Wiara przyznaje w prawdzie rozumowi wielkie znaczenie i pozostawia mu swobodę w właściwej sferze; wymaga jednak od niego upokorzenia się wobec wszechwiedzy Bożej.- Wiara bierze w obronę wysoką godność człowieka i broni wolność jego woli; ale równocześnie głosi granice, których pod grzechem nie wolno przekroczyć. Jakkolwiek powyższe żądania wiary odnośnie do rozumu i woli są zupełnie uzasadnione, to jednak każą człowiekowi wyższą powagę nad sobą t.j Boga, a to obraża pychę, która każe człowiekowi siebie samego ubóstwiać i z natury swej  żadnej powagi nie znosi. Pycha wówczas buntuje rozum człowieka, aby nie uznawał, że może istnieć jakaś prawda, której on zgłębić nie zdoła- i buntuje także wolę przeciw wszelkim zakazom wyższym, bez względu na to, że dla własnego dobra człowieka są wydane, ale dlatego jedynie , że są zakazami.

Fragment Ewangelii na III niedzielę Adwentu

 

       A to jest świadectwo Janowe, gdy żydzi z Jeruzalem posłali do niego kapłanów i lewitów, aby go spytali: Ktoś ty jest ? I wyznał, a nie zaparł się i wyznał: Że nie jestem ja Chrystusem. I spytali go: Cóż więc ? Jesteś ty Eliaszem ?, i rzekł: Nie jestem. Jesteś ty prorokiem ?. i odpowiedział: Nie,. Rzekli mu więc: Kimże jesteś, żebyśmy dali odpowiedź tym, którzy nas posłali ? Co powiadasz sam o sobie ? Rzekł: Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział Izajasz prorok, a ci co byli posłani byli z faryzeuszów, i spytali go i rzekli mu: Czemu więc chrzcisz, jeśli ty nie jesteś Chrystusem, ani Eliaszem, ani prorokiem ? Odpowiedział im Jan mówiąc: Ja chrzczę wodą: ale w pośród was staną, którego wy nie znacie. On jest który po mnie przyjdzie, który przede mną stał się, któremu ja nie jestem godzien rozwiązywać rzemyka u obuwia jego.

Za: https://domini-canes.blogspot.com/2018/12/fragment-ewangelii-na-iii-niedziele.html

O Rozmyślaniu

 

          Rozmyślanie czyli modlitwa umysłowa nie jest, jest jak wielu mniema, dla tych tylko, którzy się od zgiełku świata usunęli i wszystek swój czas służbie Bożej poświęcili, ale jest dla wszystkich chrześcijan bez wyjątku. Wszystkich do tego rodzaju modlitwy Duch Święty wzywa, mówiąc: Błogosławiony mąż, który w zakonie Pańskim będzie rozmyślał we dni i w nocy , a jako przyczynę występków i moralnego spustoszenia świata wskazuje na brak rozmyślania: Spustoszeniem spustoszona jest wszystka ziemia, bo nie masz ktoby uważał w sercu. Doświadczenie też poucza nas, że ci którzy, w jakimkolwiek stanie się uświęcili, oddawali się rozmyślaniu, począwszy od samego Króla Dawida, który mówi: Zakon twój Panie, cały dzień jest rozmyślaniem mojem.

"Bądź wola Twoja". Na codzień z Bogiem

        Światem włada nie siła mięśni czy karabinów, ale moc ducha. "Duch jest, który ożywia" ( Jan 6,63 ). Duch ludzki tworzy idee i pomysły, które ogarniają wszystko i wszystkiemu nadają nowe oblicze. Nieraz jedna jedyna myśl, jedna idea staje się bodźcem do najśmielszych odkryć, wynalazków i zdobyczy. Jedna głęboka myśl, jedna wzniosła idea kryje w sobie potęgę, wobec której nic się długo nie ostoi . Genialne pomysły jednostek wytyczyły drogę ludzkości poprzez tysiąclecia, decydowały o wojnie czy pokoju, określały formę ustroju państwowego, tworzyły systemy religijne. Duch człowieka potrafił nagiąć do swych usług nieokiełznane, często skryte siły i prawa przyrody żywej i martwej. Nawet sam człowiek ulega kształtującej mocy swoich idei. Im zaś jakaś idea jest głębsza i pełniejsza treścią, tym większą władzę zdobywa nad swym twórcą. Ona to wznosi go ponad samego siebie, porywa go na zawrotne wyże lub też strąca w przepaści głębokie, czyni go boskim lub diabelskim. Ludzie, których opanowała jakaś wielka idea, porywają również i drugich za sobą, ich słowo zapala, a masy oprzeć się im nie mogą. O jak umieją się dzieci tego świata przejąć się głęboko jakąś ideą, dla niej zdobywać zwolenników, za nią się zastawiać ! Czy wielu ludzi, oddanych tylko doczesności, nie żyje i nie umiera dla jednej tylko idei ? stworzenia na świecie raju ?. Oni jasno zdają sobie sprawę, że tego nie można osiągnąć dziś czy jutro, wiedzą że będzie trzeba jeszcze wiele ofiar złożyć na jej ołtarzu, znimby się udało ją urzeczywistnić. Tak, oni doskonale to pojmuj, że sami dożyją owego złotego wieku, jednak gotowi są są nawet życie oddać, jeśli tego trzeba, by z ich krwi ofiarnej wyrosły bujniejsze łany dla pokolenia przyszłości.

x. Rafał Trytek: Kazanie na II Niedzielę Adwentu AD 2018, wygłoszone dnia 09.12.2018 r. w Oratorium pw. Św. Jana Apostoła i Ewangelisty we Wrocławiu.

Fragment Ewangelii na II niedzielę Adwentu

 

        Jan zaś, gdy usłyszał w więzieniu o dziełach Chrystusa, posławszy dwóch uczniów swoich, rzekł mu: Tyś jest, który ma przyjść, czyli innego czekamy ? A odpowiadając Jezus rzekł im : Idźcie donieść Janowi, coście słyszeli i widzieli: >> Ślepi widzą<<, chromi chodzą, trędowaci bywają oczyszczeni, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim ewangelię opowiadają. A błogosławiony jest, który się ze mnie nie zgorszy. Świadczy Jan, który zasługuje na wiarę.- Gdy zaś oni odchodzili, począł Jezus mówić do rzesz o Janie:. Coście wyszli na pustynię widzieć ? Trzcinę chwięjącą się od wiatru ? Ale coście wyszli widzieć ? Człowieka w miękkie szaty obleczonego ? Oto ci, co w miękkie szaty się ubierają, w domach królewskich są. Ale coście wyszli widzieć ? Proroka ? Ten jest bowiem, o którym napisano :>> Oto ja posyłam Anioła mego  przed obliczem twoim, który zgotuje drogę twą przed tobą<<

Za:  https://domini-canes.blogspot.com/2018/12/fragment-ewangelii-na-ii-niedziele.html

Prośba o modlitwę

       Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "w intencji mojego dziadka Edwarda, żeby pojednał się z Bogiem przed śmiercią. Jest w bardzo złym stanie".

Prośba o modlitwę

       Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "Biskup Mark Pivarunas z Kongregacji Maryi Niepokalanej Królowej (CMRI) miał wczoraj rano atak serca i został przyjęty do szpitala na operację. Obecnie nastąpiła poprawa. Prosimy o modlitwy! Biskup pozostanie na rehabilitacji około trzech miesięcy. Bóg zapłać!".

LIST RYCERSTWA NIEPOKALANEJ NA GRUDZIEŃ

DOBROĆ MARYI

           Źródłem bezdennego morza dobroci i litości Maryi jest Jej niepokalaność. Serce, które nigdy nie zaznało skażenia grzechowego, drga najczulszymi strunami. Jasny wzrok dziewicy ulituje się nawet nad największym nędzarzem..., urokiem cnoty zwalczy w nim zło, podniesie do lepszego życia. Ileż to razy słyszeliśmy przykłady, jak niewinne dziewczę obezwładniło i obłaskawiło krwiożerczego lwa... Niepokalana dusza Maryi, nieskrępowana nigdy grzechem, jest czulsza, niż wszystkie dusze ludzkie. Nie znając innej miłości nad Bożą, serce Maryi stało się przestrzenne, zdolne objąć całą ludzkość. Dobroć Jej, potęgowana ustawicznie przez pełnię łaski, obejmuje wszystkie swe dzieci czułym, miękkim objęciem matki, a niepokalaność daje Jej ten nieprzeparty urok, któremu oprzeć się nie możemy. Z głębokiego odczucia tej dobroci Maryi wyrosło jak kwiat cudny nadziei owo zdanie głębokie: „Bóg oddał wszystką litość Maryi, a sobie zostawił sprawiedliwość”. Powiedzenie to ma psychologiczne uzasadnienie w pojęciu dobroci ojca i matki. Ojciec, choć kochający, musi czasem karać, dlatego że jest głową rodziny, ale matka... 

Ks. Antoni Langer SI: Kazanie na I. Niedzielę Adwentu

  O MIŁOŚCI PANA JEZUSA

        Treść: Adwent to czas przygotowania do obchodu pamiątki przyjścia na świat Zbawiciela. W tych osobliwie czasach powszechnego skażenia obyczajów potrzeba nam gruntownego przygotowania. Podnieśmy więc umysł i serce ku Temu, który jest odkupieniem naszym i rozważmy dobrodziejstwa, jakie nam Boski Zbawiciel przyniósł z sobą z nieba na ziemię. W tej pierwszej nauce przypatrzmy się osobie i przymiotom Chrystusa Pana, który jest najprzedniejszym darem nieba, byśmy się pobudzili do Jego miłości. – Chrystus Pan jest Bogiem, więc łączy w sobie wszystkie nieskończone doskonałości Bóstwa. Ale i w swym człowieczeństwie posiada wszystkie przymioty w stopniu najwyższym, jakie tylko w człowieku wyobrazić sobie można. Najpierw jak niezrównane są Jego przymioty zewnętrzne: piękność, majestat, wdzięk wymowy... którymi na ziemi pociągał ku sobie i podbijał serca ludzkie. O ileż więcej roztacza uroku wewnętrznymi przymiotami duszy i serca! Jak dziwnie ujmująca Jego łagodność i łaskawość... dobroć i litość dla cierpiących i grzeszników... Jego słodycz, z jaką ustanawiał swoje prawa i przykazania... Jego poświęcenie i ofiarność dla całej ludzkości, okazywana przez całe życie, osobliwie zaś w czasie męki... Jego wyniszczenie w Najświętszym Sakramencie... a wreszcie hojność, z jaką dzieli się z ludźmi swoją chwałą w niebie. – Rozważywszy to, umiłujmy całym sercem, a jeszcze więcej czynem tego Boga wcielonego, tak godnego miłości – wyrzucając z serc naszych wstrętną oziębłość.

INTENCJA BRACTWA RÓŻAŃCOWEGO ŚW. PIUSA V NA GRUDZIEŃ

 

W miesiącu grudniu modlimy się o obronę Kościoła Świętego i kapłanów przed wrogami.

Chrystus nadał swemu Kościołowi cechę trwałości

         Cały ustrój Kościoła, czyli to jego urządzenie przez Chrystusa, nie było dane tylko na czas życia apostołów, ale według woli Chrystusa miało trwać nieprzerwanie, jak to zresztą rozumie się samo przez się.  Każdy przecież, kto jakieś stowarzyszenie zakłada, chciałby aby stowarzyszenie dopóty istniało, do póki celu swego nie osiągnie- i nadaje mu odpowiednią do tego organizację. Ponieważ Chrystus "na to założył Kościół, aby szukać i zbawiać, co było zginęło" ( Łk. 19,10 , t.j., aby wszystkich ludzi prowadzić do nieba, przeto chciał, aby ten Kościół tak długo istniał, jak długo ludzie będą żyć na ziemi i dlatego przepowiedział mu, że trwać będzie aż do skończenia świata i bramy piekielne go nie zwyciężą go ( Mt. 16,18 ).- Wobec tego cały ustrój, jaki Chrystus nadał Kościołowi musiał w nim na zawsze pozostać. W szczególności musi trwać zawsze w Kościele;

Urząd najwyższego zwierzchnika, t.j. widzialnej głowy Kościoła, a to z następujących racji:

Prośba o modlitwę

      Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "Za Annę, Łukasza i inne osoby wiadome Panu Bogu o łaskę oświecenia przez Ducha św. i powrót na drogę pokory oraz miłości bliźniego".

Ks. Jakub Wujek SI, Bp Władysław Krynicki - Niedziela ostatnia po Zielonych Świątkach

Pamięć na koniec świata i na idący za tym sąd ostateczny jest rzeczą nader zbawienną dla każdego chrześcijanina. Z tego powodu Kościół nasz święty wyznaczył na niedzielę dzisiejszą i na pierwszą Adwentu tę właśnie prawdę do rozmyślania. Otóż Ewangelie wtedy czytane podobne są co do swej treści, zwłaszcza druga połowa dzisiejszej i Ewangelia niedzieli następnej. Dlatego dziś rozważymy pierwszą tylko połowę wyżej przytoczonego ustępu.

Opowiada Mateusz św., że pewnego razu Apostołowie, patrząc z pochyłości góry Oliwnej na Jerozolimę, a nie przypuszczając, by tak piękne i ludne miasto miało nie istnieć do skończenia świata, pytali Zbawiciela, kiedy ów koniec przyjdzie i jakie tego będą znaki. Zapytywali o dwie rzeczy: o koniec świata i o zburzenie Jerozolimy. Pan Jezus im też na oba pytania razem odpowiada i obu wypadków jednakowe znaki podaje. Mógłby stąd kto mniemać, iż i koniec Jerozolimy i koniec świata w jednym czasie nastąpi. Lecz gdzieindziej i sam Chrystus Pan i Paweł św. Apostoł dosyć wyraźnie okazują, iż jedno za drugim nie tak prędko przypadnie. Zresztą zburzenie Jerozolimy miało miejsce już w lat 38 po Wniebowstąpieniu Pańskim, a kiedy przyjdzie koniec świata i sąd ostateczny, wiedzieć z pewnością nie możemy. Jednak dla pociechy i przestrogi wiernych, aby byli tym czujniejsi, podał Zbawiciel pewne znaki, z których chrześcijanie czasów ostatecznych będą mogli wnosić, że bliskie jest przyjście Najwyższego Sędziego. Jak zaś z jednej strony pożar i zniszczenie miasta i świątyni jest obrazem tego, co się ma dziać pod koniec świata, tak z drugiej, czytając święte proroctwo Chrystusowe i widząc, jak dokładnie spełniło się na Jerozolimie, mamy utwierdzać swą wiarę, że i to, co On przepowiedział o powtórnym swym przyjściu, o sądzie ostatecznym, o nagrodzie i karze wiecznej, spełni się niezawodnie, albowiem słowa Jego przeminąć nie mogą.

Prośba o modlitwę

      Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "przed Świętem Niepokalanego Poczęcia, za Ks. Rafała i jego apostolat, o siły, wytrwanie w przeciwnościach i łaski za przyczyną Najświętszej Marii Panny, potrzebne do znoszenia prześladowań dla Kapłana i wiernych". Bóg zapłać!

Żywot świętej Cecylii, panny i Męczenniczki

 

(żyła około roku Pańskiego 217)

       Podanie głosi, że święta Cecylia pochodziła z bardzo szlachetnego i znakomitego rodu w Rzymie i że już jako dziecko obeznana była z tajemnicami wiary chrześcijańskiej, jako też, że gorliwie oddawała się modlitwie i pobożnemu czytaniu Ewangelii świętej. Z miłości ku Panu Jezusowi ślubowała dozgonne panieństwo, wszakże mimo pokornej prostoty, skromności i unikania świata wielka jej uroda i zalety duszy zwróciły na nią uwagę młodzieży. Walerian, młody poganin, należący do jednej z pierwszych rodzin, bogaty, wykształcony i urodziwy starał się o jej rękę. Rodzice Cecylii sprzyjali mu, a córka, stojąc jakby na rozdrożu między posłuszeństwem a uczynionym ślubem, serdecznie błagała Boga, aby ją oświecił, i po długim wahaniu zezwoliła na zamążpójście. Gdy nadszedł dzień ślubu, przywdziała na włosiennicę wspaniałe szaty, po czym wzniósłszy oczy ku Niebu, westchnęła do Boga: "Panie, racz miłościwie zachować duszę i ciało moje w niepokalanej czystości". Gdy uroczystość weselna minęła, Cecylia w te słowa odezwała się do Waleriana: "Mam w sercu tajemnicę, z którą powinnam ci się zwierzyć, uczynię to jednak, tylko pod tym warunkiem, jeśli mi poprzysiężesz, że zachowasz moje słowa w tajemnicy". Walerian uczynił zadość jej życzeniu, a Cecylia tak do niego przemówiła: "Wiedz, że opiekuje się mną anioł Boży. Jeśli mnie dotkniesz pożądliwie, ściągniesz na siebie gniew jego i podasz w niebezpieczeństwo swe życie; jeśli zaś uszanujesz dziewictwo moje, pozyskasz jego łaskę". Zdumiony nowożeniec rzekł: "Pokaż mi owego anioła, abym uwierzył twym słowom i uwzględnił twe życzenie, bo jeśli miłujesz innego śmiertelnika, natenczas oboje was nie minie śmierć z mej ręki!". Cecylia odpowiedziała: "Czystego ducha mogą oglądać tylko czyste oczy, uświęcone chrztem świętym. Jeśli go przeto pragniesz widzieć, wyrzecz się nieczystych bogów i uwierz w jednego prawdziwego Boga!". "Któż mnie - zapytał Walerian - tak dalece oczyścić zdoła, abym mógł oglądać twego anioła?". Cecylia wskazała mu drogę do papieża Urbana I, który z powodu prześladowania chrześcijan krył się w katakumbach św. Kaliksta. Papież przyjął uprzejmie Waleriana i padł na kolana, aby się pomodlić za niego. Walerian ujrzał wtedy przy jego boku starca, który trzymał w ręku tabliczkę ze złocistym napisem: Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest, jeden Bóg i Ojciec wszystkich, po czym zapytał: "Czy wierzysz, iż prawdą jest to wszystko?". Gdy Walerian oświadczył, iż wierzy we wszystko, zjawisko znikło, po czym papież Urban przyodział go w białe szaty chrzestne.

Akt poświęcenia się rodziny Niepokalanemu Sercu Maryi ułożony przez św. Ludwika M. Grignon de Montfort

       P. O Maryjo, Dziewico i Matko Boga, rodzina nasza, którą widzisz u Twych stóp, poświęca się dziś uroczyście Twojemu Niepokalanemu Sercu.

W. Twojemu Niepokalanemu Sercu poświęcamy się bez reszty, a więc: naszą ojczyznę, nasze serca, nasze ciała, nasze dusze, wszystko, czym jesteśmy i co posiadamy. Tobie poświęcamy nasze doczesne i duchowe troski, nasze prace i trudy, nasze radości i cierpienia.

P. Maryjo, uświęć nas i błogosław nam!

W. Prosimy Cię, o najukochańsza Matko, nie odmawiaj nam swojej opieki i napełnij nas swoim duchem. Obdarz nas swoim usposobieniem: duchem miłości Boga i posłuszeństwa, aby nasz dom stawał się coraz bardziej domem pokoju; duchem obyczajności i pobożności, abyśmy głęboką czcią otaczali ciało i duszę; duchem modlitwy i umartwienia, byśmy przez częste przyjmowanie sakramentów świętych, a przede wszystkim przez odmawianie świętego różańca zachowali i pomnażali w sobie łaskę Bożą; duchem bezinteresownej miłości bliźniego, abyśmy coraz bardziej stawali się jednym sercem i jedną duszą; duchem wierności obowiązkom i sumienności, aby każdy z nas przez przezwyciężenie wygodnictwa coraz więcej podobał się Tobie i sprawiał Ci radość.

ks. Rafał Trytek: kazanie na Uroczystość Poświęcenia Bazyliki ŚŚ Apostołów Piotra i Pawła AD 2018 (Wrocław)

Sposób odmawiania Różańca Świętego zalecany przez św. Ludwika Marię Grignion de Montfort

Ogólne ofiarowanie tajemnic

Łączę się ze wszystkimi Świętymi, którzy są w Niebie i ze wszystkimi sprawiedliwymi, którzy są na ziemi: łączę się z Tobą Jezu mój, aby godnie chwalić twoją Świętą Matkę i chwalić Ciebie samego w Niej i przez Nią. Wyrzekam się wszystkich roztargnień, które mogą przyjść w czasie tego Różańca.

 
Ofiarujemy Ci Najśw. Dziewico to "Wierzę", aby uczcić Twoją wiarę tutaj na ziemi, i prosić Cię, abyś nam pozwoliła uczestniczyć w tej Twojej wierze.

 
Ofiarujemy Ci Panie to, "Ojcze nasz", aby adorować Cię w Twojej Jedności i uznać Cię czym jesteś, przyczyną i końcem wszystkich rzeczy.

 
Ofiarujemy Ci Trójco Przenajświętsza te trzy "Zdrowaś Maryjo", aby podziękować Ci za wszystkie łaski, których udzieliłaś Maryi i nam przez Jej pośrednictwo!
"Wierzę", jedno "Ojcze nasz", trzy "Zdrowaś Maryjo", "Chwała Ojcu".

Módlcie się o dobrych kapłanów

        Nikogo tak szatan nienawidzi, jak kapłanów, Bo oni z nim wciąż walczą o naszą duszę. Chcą ją zbawić i do nieba wprowadzić, a szatan przeciwnie radby każdą duszę grzechem zmazać i do piekła na wieczną karę wciągnąć.

Ale szatan nie tylko sam przeciwko kapłanom powstaje. Złych i grzesznych ludzi również nastawia i przez nich najwięcej czerni kapłanów. czyż tego nie widzisz i nie słyszysz, czytelniku pobożny?. Jakżeż tedy masz się zachować ?. Czy możesz pozwolić, aby twego ojca duchownego obrażali i spotwarzali niegodni ludzie ?....

Naprzód z takimi nie wdawaj się w rozmowę i rozprawę. Niegodziwych oszczerców nie przegadasz, bo ich językiem obraca diabeł- i potrafi przysporzyć im brudnej śliny. A gdyby taka grzeszna mowa wydarzyła się w kompanji,- wtedy wezwij poczciwych ludzi , aby o czem innem rozpoczęli mowę i nie przysłuchiwali się, jak niegodziwcy plotkują.

Pamiętajmy wszyscy, że każdy człowiek potrzebuje kapłana dla swej duszy- a kto spotwarza kapłana, może go nie mieć w godzinę śmierci za karę.

Straszna to rzecz umierać bez kapłan, - zwłaszcza wielkiemu grzesznikowi. (...)
Szanujmy kapłanów, radźmy się ich i słuchajmy w ciągu życia, - a Bóg ześle ich nam w godzinę śmierci, aby nas rozgrzeszyli i na sąd Boży przygotowali. (...)

Módlcie się więc wszyscy, bracia katolicy, o dobrych kapłanów !

Często dzisiaj,  słychać skargi i narzekania na duchowieństwo. Skargi te jednak prawie zawsze są bezpodstawne. Zresztą "jaki lud, taki kapłan". "Jacy rodzice, takie po większej części i dzieci".

Modlitwa Św. Gertrudy za dusze czyścowe

 

      "Ojcze przedwieczny, ofiaruję Ci  Najdroższą Krew Boskiego Syna Twego, Pana Naszego, Jezusa Chrystusa, w połączeniu ze wszystkimi Mszami Świętymi dzisiaj na całym świecie odprawianymi, za dusze w Czyśćcu cierpiące, za umierających, za grzeszników na  świecie, za grzeszników w Kościele powszechnym, za grzeszników w mojej rodzinie, a także moim domu. Amen".

O tradycji słów kilka

 

"Apologetyka Podręczna" Ks.Stanisław Bartynowski

Imprimi Potest. Petrus Babst

Nihil Obstat M.Czermiński S.J censor Cracoviae 1915

L.6799

Chociaż Pismo św. ze względu na swoje pochodzenie jest pierwszym i najważniejszym źródłem historycznego objawienia, to jednak ono nie jest jedynym źródłem nauki objawionej- jak mylnie utrzymują protestanci.

Historia objawienia sięga przecież początku rodzaju ludzkiego i rozpoczyna się objawieniem pierwotnym, które otrzymali nasi pierwsi rodzice w raju. To objawienie następnie dalej się rozwija w czasach patriarchalnych, a prawdy objawione przechodzą tylko ustnie z pokolenia na pokolenie. Tak więc zanim Pismo św. jeszcze istniało, ustne podanie czyli tradycja już była tym źródłem, z którego ludzkość czerpała wiadomość o religii objawionej.

ks. Rafał Trytek: kazanie na Niedzielę w oktawie Uroczystości Wszystkich Świętych AD 2018 (Wrocław)

Prośba o modlitwę

       Prośba o modlitwę w następującej intencji: "Kto może, bardzo proszę o modlitwę w tych dniach o wieczne Zbawienie mojej śp. Siostrzyczki Anny, która niespodziewanie odeszła do wieczności w dniu 8 lipca br."

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w następującej intencji: 

"za duszę śp. Roberta".

4 listopada Wspomnienie Św. Karola Boromeusza

 

(żył około roku Pańskiego 1584)

       W roku 1538 w Aronie, miasteczku położonym nad jeziorem Lugano we Włoszech, urodził się hrabiemu Boromeuszowi drugi syn, imieniem Karol. Radość rodziców była tym większą, że wielka smuga światła, która przez dwie godziny jaśniała w komnacie matki, zapowiadała świetną przyszłość dziecięcia. Karol odznaczał się już jako chłopiec statecznością, pobożnością i sumiennością w służbie Bożej. Bogobojni rodzice niczego nie szczędzili, aby rozwinąć należycie świetne jego zdolności i dać mu jak najstaranniejsze wychowanie. Według ówczesnego zwyczaju wcześnie go przybrali w sukienkę duchowną. Po ukończeniu nauk początkowych w Mediolanie wysłali go na uniwersytet w Pawii, aby się wykształcił na prawnika, ale Karol porzucił prawo i przeszedł na teologię. Opierając się pokusom, na jakie go wystawiało wysokie urodzenie, bogactwa i młody wiek, i idąc jedynie za radą Ewangelii, czynił tak świetne postępy w naukach, że mając dopiero 21 lat, w roku 1559 wrócił do domu rodzicielskiego ze stopniem doktora obojga praw. 

W tym samym roku zasiadł brat jego matki na tronie papieskim. Był to papież Pius IV. Cała rodzina radowała się z tego wywyższenia; jeden tylko Karol nie okazał po sobie radości, lecz poszedł do spowiedzi i Komunii świętej, aby się pomodlić za wuja.

LIST RYCERSTWA NIEPOKALANEJ NA LISTOPAD

Kilka wspomnień o. Maksymiliana M. Kolbe
o o.Wenantym Katarzyńcu

       Chociaż nie miałem takiego szczęścia, aby dłuższy czas przebywać z o. Wenantym, ale te kilka chwil, które z nim spędziłem pozostawiło we mnie niezatarte i błogie wrażenie.

Po raz pierwszy spotkałem się z nim we Lwowie, przy kamiennym stole w ogrodzie franciszkańskim. Przyjechał on wtedy prosić o przyjęcie do zakonu, a może już był przyjęty jako kandydat. Nie zapomnę nigdy skromności, jaka tchnęła z całej jego postawy. W świeckim ubraniu, około dwudziestu lat, trochę nieśmiały, w ruchach poważny, ale bez wymuszania, w mowie raczej skąpy, ale roztropnie. Spokój upiększający obcowanie z nim wskazywał, że jest on panem samego siebie. Przyszedł do klasztoru z seminarium nauczycielskiego. Nie pamiętam już szczegółów rozmowy, tylko ogólne, dodatnie wrażenie jakie mi pozostało na zawsze z tego spotkania.

Po raz drugi zobaczyłem się z nim na Kalwarii. Nawet dwa miesiące mogłem korzystać z jego ściętego przykładu. Uważałem go za jednego z najlepszych, jeżeli nie najlepszego z klerykom i to nie bez powodu. Stwierdziłem bowiem, że owo pierwsze wrażenie sprzed kilku laty przy kamiennym stole nie było skutkiem chwilowej pobudki, ale stałej i gruntownej cnoty.

INTENCJA BRACTWA RÓŻAŃCOWEGO ŚW. PIUSA V NA LISTOPAD

 

 

W miesiącu listopadzie modlimy się za dusze w czyśćcu cierpiące i za przygotowanie się do śmierci dla nas.

Odpusty dla dusz w czyśćcu cierpiących w dniach 2-9 listopada

 

       Wierni, którzy nabożnie odwiedzą cmentarz i pomodlą się za zmarłych, zyskają odpust dla dusz w czyśćcu cierpiących. Odpust ten w dniach od 2 do 9 listopada jest odpustem zupełnym, a w pozostałych dniach roku jest odpustem cząstkowym (7 lat). Jest to odpust pod zwykłymi warunkami, który można uzyskać raz dziennie (za jedną duszę czyśćcową). Natomiast 2 listopada każdy, kto przystąpi do spowiedzi i Komunii św. (będąc wolnym od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, nawet lekkiego, inaczej odpust jest jedynie cząstkowy), a następnie pomodli się w kościele lub kaplicy publicznej lub nawet półpublicznej (jeśli zgodnie z prawem może z niej korzystać) w intencjach papieskich, tzn.: do Boga Ojca o podwyższenie Kościoła Świętego na całym świecie, do Syna Bożego o wykorzenienie heretyków i do Ducha Świętego o pokój między narodami, dostępuje odpustu zupełnego, który ofiarować należy za dusze w czyśćcu cierpiące. Ten odpust zupełny można uzyskać za każdym razem, tyle razy (toties), ile razy (quoties) odwiedzi się nabożnie kościół lub kaplicę i pomodli się w wyżej podany sposób (6 razy Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Chwała Ojcu). Po jednej przyjętej Komunii Świętej można zyskiwać wiele odpustów zupełnych, tylko trzeba wypełnić powyższe wymogi dostąpienia odpustu zupełnego (można więc uzyskać odpust zupełny wielokrotnie jednego dnia). Jeżeli ktoś tego nie uczyni we wskazanym dniu, może taki odpust zyskać w najbliższą niedzielę (tj. 4 listopada).

Uwielbienia łaski Bożej

       "Najwyższej oświaty, wolności prawdziwej i postępu największego nie można dać ludzkości w inny sposób, jak tylko za pomocą łaski przyniesionej przez Chrystusa Pana na tę ziemię. Przeciwnie świat domaga się oświaty, wolności, postępu bez Boga i nieprzyjaznego Bogu, żąda oświaty samej przez się i dla siebie samej. Atoli taka oświata jest tylko

ciemnością, taka wolność jest tylko służbą i niewolą
najtwardszą i najniższą, taki postęp jest tylko
błyszczącym cofaniem się i niskim upadkiem". 

(Ks. Maciej Józef Scheeben, O. Euzebiusz Nieremberg SI,Uwielbienia łaski Bożej. Tarnów 1891, s. 497)

NA UROCZYSTOŚĆ CHRYSTUSA KRÓLA

 

      "A Baranek ich zwycięży, iż jest Panem nad pany i Królem nad królami i którzy z Nim są wezwani, wybrani i wierni" (Apok. 17, 14).

Obchodzimy dzisiaj Uroczystość Chrystusa Króla.

       Było to w roku 1925, kiedy papież Pius XI, idąc za popędem własnego serca i czyniąc zadość prośbom setek biskupów i milionów wiernych, uroczystym pismem czyli encykliką zaczynającą się od słów "Quas primas" z wyżyn tronu swojego jako Namiestnik Chrystusowy obwieścił światu i nakazał nowe święto Chrystusa Króla, które na wieczne czasy ma być obchodzone w ostatnią niedzielę października.

"Będzie waszym obowiązkiem – tak pisze w owej encyklice Ojciec Święty do kapłanów całego świata – abyście lud pouczali o naturze, znaczeniu i ważności tego święta, by wierni prowadzili odtąd życie prawdziwie chrześcijańskie, godne wiernych i oddanych sług Boskiego Króla", więc zastanowimy się nad królewską godnością Pana naszego Jezusa Chrystusa i nad znaczeniem i ważnością uroczystości poświęconej Chrystusowi Królowi.

Prośba o modlitwę

Prosimy o modlitwę w następującej intencji: "o zdrowie dla Emilii - podejrzenie ciężkiej choroby".

x. Rafał Trytek: kazanie na XXII Niedzielę po Zielonych Świątkach 21.X. AD 2018 (Wrocław)

św. Ignacy Loyola: Taktyka złego anioła

 

       ,,Taktyką złego anioła jest wślizgiwać się do wnętrza duszy nabożnej zgodnie z zastanymi w niej pojęciami, by tak skaptowaną uwieść z kolei do sobie właściwych celów [...] Dla rozpoznania tedy jakości działającego ducha winna taka dusza zwrócić bacznie uwagę na cały zasięg myśli zasugerowanej przez działającego w niej ducha. Jeśli tedy spostrzeże, iż zarówno początek zasugerowanej myśli, jak też środkowy jej przebieg, a w dodatku sam jej finał składają się z elementów wyłącznie dobrych, zmierzających ku dobru, znakiem to będzie, iż działa tu duch dobry. Jeśli zaś w owym ciągu sugerowanej myśli zarysował się choćby odcień zła, znakiem to będzie oczywistym, iż działa za nią zły duch:

św. Ignacy Loyola, (reguły 4 i 5.)

Ks. Jakub Wujek SI, Bp Władysław Krynicki - Niedziela dwudziesta druga po Zielonych Świątkach

KRÓTKIE NAUKI   HOMILETYCZNE

na niedziele i uroczystości całego roku według Postylli Katolickiej  

KS. JAKUBA WUJKA SI

OPRACOWAŁ  BP WŁADYSŁAW KRYNICKI

Niedziela dwudziesta druga po Zielonych Świątkach

Ewangelia dzisiejsza stawia przed nasze oczy faryzeuszów z udaną szczerością i grzecznymi słowy, ale z obłudnym i zdradliwym sercem; przedstawia nam też Zbawiciela, surowo ich gromiącego i okazującego pewne zagniewanie, ale szczerym i pełnym dobroci sercem jak najlepiej im życzącego. Oni Mu pochlebiali, aby Go podchwycili w mowie i zaszkodzili Mu na sławie, a On ich karcił dla ich dobra i zbawienia. Kto by ich serca nie znał, rzekłby, że dobrzy byli ludzie; że za to Pan Jezus jakiś dziwny, ponieważ dobroć płacił zagniewaniem i fukał tych, którzy się doń z takim szacunkiem odzywali. Lecz dobrze wiedział Zbawiciel, co czynił: jako Bóg prawdziwy, w sercach ludzkich czytał i obłudnicy nie mogli przed Nim myśli swych zataić. Stąd nauka dla wszystkich, abyśmy nie sądzili człowieka z zewnętrznej postawy. Bo nietrudno znaleźć takiego, który się obłudnie korzy, choć jego myśli pełne są zdrady. O Panu Bogu zaś napisano w Psalmie 29, że choć się czasem okazuje niełaskawym i zagniewanym, lecz w sercu swym ma dla ludzi łaskę i błogosławieństwo. Fałszywy kłamca udaje, ile może, aby się na nim nie poznano, prawda zaś jawna jest i szczera, względem ludzkim się nie kieruje. Kto tego nie wie, albo o tym nie pamięta, ten prędko da się usidlić, a przyjąwszy kłamstwo, które mu się wkrada miluchno do serca, przed prawdą ucieka, ponieważ jest przykra. Lecz biada pochlebcom i tym, którzy ich słuchają! Biada wam, którzy nazywacie złe dobrem, a dobre złem, kładąc ciemność za światło, a światłość za ciemność, kładąc gorzkie za słodkie, a słodkie za gorzkie (Iz. V, 20). Lepiej jest dać się karać mądremu, niźli dać się oszukać pochlebstwami głupich (Ekl. VII, 6). Lepsze są rany od miłującego, niż zdradliwe całowania od nienawidzącego (Przyp. XXVII, 6). A czymże było innym, jeśli nie zdradliwym pocałowaniem to, co ci obłudnicy mówili: Nauczycielu, wiemy, żeś jest prawdziwy? Z drugiej znowu strony ranę im Chrystus zadawał, ale ranę zbawienną, wrzód duchowy otwierającą, gdy im odpowiedział: Czemu mię kusicie, obłudnicy? Cóż tu lepszego, pochlebstwo czy rana? Niech na to odpowie Psalmista święty: Niechaj mię karze sprawiedliwy miłosiernie i niechaj mię strofuje; lecz olejek (czyli pochlebstwo) złośnika niechaj nie tłuści głowy mojej (Ps. CXL, 5). Dawid wolał, że go bogobojny karcił, niż żeby go pochlebca miał chwalić, i to mu na dobre wyszło. Żaden rzemieślnik, żaden wieśniak nie dałby sobie tego powiedzieć, co niegdyś mówił Natan prorok Dawidowi, strofując go surowo za grzech popełniony. Nie mówił mu król: milcz, bo cię zabiję, jak mówił niegodziwy Amazjasz innemu prorokowi; lecz z pokorą przyjął upomnienie i uznał grzech swój, wołając: Zgrzeszyłem Panu. Dlatego też usłyszał słowa przebaczenia i pociechy. Z drugiej strony w synu jego, Absalonie i wnuku Roboamie, widzimy, że pochlebstwo upadek przynosi; obydwaj bowiem, że się dali uwieść pochlebcom, szkodę ponieśli: jeden zginął, a drugi połowę królestwa utracił.

Modlitwa świętego Bernarda

      Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo, że nigdy nie słyszano, abyś opuściła tego, kto się do Ciebie ucieka, Twej pomocy przyzywa, Ciebie o przyczynę prosi.

Tą ufnością ożywiony do Ciebie, o Panno nad pannami i Matko biegnę, do Ciebie przychodzę, przed Tobą jako grzesznik płaczący staję.
O Matko Słowa, racz nie gardzić słowami moimi, ale usłysz je łaskawie i wysłuchaj. Amen.

Memoráre
Memoráre, o piíssima Virgo Maria, non esse audítum a sǽculo, quemquam ad tua curréntem præsídia, tua implorántem auxilia, tua peténtem suffrágia, esse derelíctum.

Ego tali animátus confidéntia, ad te, Virgo Vírginum, Mater, curro, ad te vénio, coram te gemens peccátor assísto.
Noli, Mater Verbi, verba mea despícere; sed áudi propítia et exáudi. Amen

Módl się z uszanowaniem i w duchu pokuty

        Módl się z uszanowaniem i w duchu pokuty, a więc na kolanach. Gdy bowiem podczas rozmyślania wolno przybierać postawę wygodniejszą, w modlitwie ustnej należy szukać umartwienia, o ile kogoś słabość lub zmęczenie nie wymawia. Doprawdy, jeżeli Estera, mając stanąć przed królem odzianym w purpurę i siedzącym na wspaniałym tronie, zadrżała i zemdlała od wielkiej czci i trwogi, jakże nie zadrży i nie uniży się biedny człowiek, stojący przed majestatem Bożym i przemawiający do Boga! Gdy zaś duch się uniża, niech się upokarza ciało. Czytamy, że gdy raz św. Małgorzata Maria Alacoque jeszcze w wieku dziecięcym odmawiała koronkę siedząco, rzekła do niej Najświętsza Panna: "Dziwi mnie, moja córko, że mi tak niedbale służysz", Patrz, aby i ciebie nie spotkał ten zarzut, dlatego przemawiaj do Boga w pokornej postawie, unikając poufałości lub wygody, chyba że cię słabość lub inna przyczyna zmusza do tego.

Bp Józef Sebastian Pelczar